“Συναντήθηκα -συνεχίζει ο Γ. Δουνδουλάκης- με τον Ακουμιανάκη στο γραφείο του Καστρινογιάννη. Τον Ακουμιανάκη βρήκα λίγο αλλιώτικο από τον επιβλητικό χαρακτήρα που περίμενα. Η πρώτη μου εντύπωση ήτο ένας καλοκάγαθος νέος, μάλλον ντροπαλός. Πάντως όσο μιλούσαμε καταλάβαινα πως ο Μιχάλης είχε αρκετή αντίληψη του σκοπού της οργανώσεως από απόψεως πληροφοριών, σαμποτάζ και ασφαλείας. Κατά την συνάντησή μας μου έδωσε ένα αριθμό ονομάτων με τους οποίους ήδη συνεργάζετο για πληροφορίες. Συμφωνήσαμε να μείνομε εις επαφή. Ήμουν βέβαιος πως ο Μιχάλης είχε πολλές ικανότητες αλλά έπρεπε να σκεφθώ ποιος ήταν ο τρόπος να χρησιμοποιηθεί προς το καλύτερον.

Ένα όνομα του Μιχάλη Κόκκινου που μου έδωσε μας εφάνη αμέσως χρήσιμος εν σχέση με τις χελώνες, (βόμβες για να βυθίσωμε πλοία), τις οποίες ο Γιάννης Ανδρουλάκης μετέφερε από τη Νίδα όπου είχαν ριχθεί στο Ηράκλειο. Ο Φορατζής ήθελε να δει τις υποτιθέμενες κονσέρβες ενώ ο Γιάννης ηρνείτο. Ο Κόκκινος που έτυχε εκεί έφερε καρότσι όπου εφόρτωσαν τις χελώνες αφού ο Γιάννης εδωσε 3000 δραχμές στο Φορατζή. Αργότερον ο Κόκκινος με τον αδελφό του Μιχάλη Ακουμιανάκη ξέθαψαν τις χελώνες και τις μετέφεραν στην Κνωσό. Πράξεις πολύ επικίνδυνες.

Τρεις μήνες πριν προδοθώ απεφάσισα να έχω έτοιμο αντικαταστάτη μου εν περιπτώσει προδοσίας και διάλεξα το Μιχάλη Ακουμιανάκη. Μια ευκαιρία υπήρξε τότε για το Μιχάλη Ακουμιανάκη να συναντήσει πολλά μέλη της οργανώσεως. Οι στρατιωτικοί μου είχαν ζητήσει να τους παραδώσω ότι πληροφορίες είχα σχετικά με τη Γερμανική οχύρωση στην Κρήτη, τις οποίες αυτοί θα μετέφραζαν σύμφωνα με τους στρατιωτικούς κανόνες. Εγώ είχα δεχτεί και ανέθεσα στον Μιχάλη Ακουμιανάκη να συνδεθεί και με τις δυο μεριές, αφού του έδωσα τα ονόματα.

Επίσης άρχισα να δείχνω στο Μιχάλη Ακουμιανάκη τη γενική λειτουργία της οργανώσεως, τι πληροφορίες εξάγαμε από τις παρατηρήσεις των πρακτόρων μας στο Λιμάνι, αεροδρόμιο και κίνηση αυτοκινήτων.

Τέλος Ιουνίου του 1943, όταν πλέον είχα προδοθεί και είχα φύγει από το Ηράκλειο, είχαμε κανονίσει να μου φέρει ο Μιχάλης Ακουμιανάκης τα Γερμανικά σχέδια οχυρώσεως Κρήτης, μεταφρασμένα σύμφωνα με τους στρατιωτικούς κανόνες. Όπως και έγινε. Συναντηθήκαμε με το Μιχάλη σʼένα βουνό κοντά στʼΑνώγεια, όπου εζήτησα όλα τα σχέδια και τα βρήκα ικανοποιητικά. Όλα τα σχέδια αυτά θα τα παρέδιδα στο στρατηγείο στο Κάιρο.

Η εκπαίδευση του Μιχάλη Ακουμιανάκη υπό Άγγλον σύνδεσμον Patrik Lee Fermor, (Πάτρικ Λη Φέρμορ), είχε συμπληρωθεί και ήμουν βέβαιος πως θα μπορούσε να συνεχίσει στα βήματά μου.

Το βιβλίο «Νύχτα-πήχτρα, απομνημονεύματα Μιχάλη Ακουμιανάκη», συνάμα με άλλες πληροφορίες μας περιγράφει τη συνέχεια της οργανώσεώς μου μετά την αναχώρησή μου 12 Ιουλίου 1943 για την Αίγυπτο. Έτσι μεταξύ του βιβλίου μου «Σκιές στη νύχτα» και το παρόν βιβλίο θα έχομε συνέχεια περιγραφής της δράσεως της Οργανώσεως πληροφοριών και Δολιοφθοράς, της μισής Κρήτης, μέχρι το τέλος της Γερμανικής Κατοχής”.



Γεώργιος Δουνδουλάκης

9 Φεβρουαρίου 2007

*Αʼ αρχηγός ΕΟΠΔ Ηρακλείου- Λασιθίου