Της Κατερίνας Μυλωνά

Δύο ακούραστοι μελετητές της κρητικής ιστορίας φέρνουν στο φως άγνωστα στοιχεία από τη δράση του αρχηγού της Εθνικής Οργάνωσης Πληροφοριών Δολιοφθοράς Ηρακλείου- Λασιθίου. Οι κ.κ. Γιώργος Καλογεράκης και Ειρήνη Ταχατάκη συνέλεξαν πληροφορίες από τη ζωή του και τις παρουσιάζουν στο κοινό μέσα από το βιβλίο τους «ΝΥΧΤΑ ΠΗΧΤΡΑ-απομνημονεύματα Μιχάλη Ακουμιανάκη 1943-1945».

Το βιβλίο παρουσιάζεται απόψε στο πλαίσιο ειδικής εκδήλωσης που διοργανώνουν ο σύλλογος Εκπαιδευτικών Π/βάθμιας Εκπαίδευσης Ηρακλείου «Δ. Θεοτοκοπουλος» και το εργαστήριο Ιστορίας Νεότερης Ελλάδας και Νεοελληνικού Πολιτισμού του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Η εκδήλωση θα γίνει στις 8 το βράδυ στην αίθουσα Ανδρόγεω του Δήμου Ηρακλείου.

Θα χαιρετίσουν ο πρόεδρος του συλλόγου «Δ. Θεοτόκοπουλος», κ. Γιάννης Στέφανακης, και ο διευθυντής του εργαστηρίου, κ. Απόστολος Παπαϊωάννου.

Η παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει από τον επίτιμο σχολικό Σύμβουλο, κ. Γιάννη Χρηστάκη. Στη διάρκεια της εκδήλωσης θα τιμηθούν από το Σύλλογο η αδελφή του Μιχάλη Ακουμιανάκη, κ. Φιλία Ακουμιανάκη, η οποία ζει μόνιμα στην Αγγλία, και ο αντιστασιακός , Γιώργος Ιατράκης. Η Φιλία Ακουμιανάκη είναι ίσως μία από τις τελευταίες γυναίκες της Αντίστασης με μεγάλη και πολύπλευρη δράση τα χρόνια 1941-1945.

Συντονιστής της εκδήλωσης θα είναι ο κ. Γιώργος Πατεράκης, Δρ. Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και Σχολικός Σύμβουλος Π.Ε. Ν. Ηρακλείου.

Στον πρόλογο του βιβλίου, η κ. Ειρήνη Ταχατάκη, αναφέρει, μεταξύ άλλων “είναι κείμενα που τα χαρακτηρίζει η ειλικρίνεια, ο ενθουσιασμός και η τόλμη για κάτι πρωτάκουστο, δύσκολο, παράτολμο. Δε λείπει μέσα από τα κείμενα μια αδιόρατη αίσθηση ρομαντισμού και ευαισθησίας. Μέσα στην υπερένταση και την αγωνία π.χ. για επιτυχία της τολμηρής προσπάθειας (της απαγωγής Κράιπε), ο συγγραφέας είχε τη δύναμη και τη λεπτότητα ψυχής να εκφράσει εκείνη τη στιγμή σπάνια συναισθήματα. Την ώρα, λοιπόν, που η ομάδα των πρωταγωνιστών περίμενε με την ψυχή στο στόμα από υπερένταση τη στιγμή εφόδου για την απαγωγή, μπόρεσε και παρατήρησε με τρυφεράδα ένα βάτραχο που διέσχιζε κάθετα το οδόστρωμα και χαιρόταν αμέριμνα τη μαγεία της ανοιξιάτιξης νύχτας.”