Πιστεύετε ότι τα χρόνια των παχιών αγελάδων για την Ελλάδα είχαμε στραφεί σε πράγματα ανούσια;

«Ήταν λίγο η ζωή μας σα χρηματιστηριακή φούσκα σε όλα, υπήρχε μια ψεύτικη ευδαιμονία, μια ψεύτικη επικοινωνία αυτή των δημοσίων σχέσεων, φιλίες συγκυριακές για τη δουλειά μας, την προβολή μας και έλειπε αυτό.. έτσι πάει συνήθως ή προχωράμε σε επιφάνεια ή σε βάθος, ή οριζοντίως ή καθέτως, το καθέτως είχε απουσιάσει εντελώς. Πριν αρχίσω αυτή την ποιητική συλλογή συνέβη στη δική μου ζωή μια ανατροπή μη αναμενόμενη. Ο σύντροφος μου, ο οποίος ήταν γιατρός και ο άνθρωπος που όλους μας φρόντιζε, έκανε διαγνώσεις για άλλους υποτίθεται θα ήταν δίπλα μας ως το τέλος, ξαφνικά κάνει διάγνωση στον ίδιο του τον εαυτό και αλλάζουν όλα και χρειάστηκε «να ξαναβάλω τα ρούχα στην ντουλάπα», όπως λένε οι ψυχολόγοι, να ξάναψαξω τα ουσιαστικά, εκείνο που δε χάνεται, να βρω πού κάναμε λάθος, πόσες αλήθειες και πόσα σ αγαπώ καθυστερήσαμε. Ενώ σε πρώτη φάση μου έβαλε δύσκολα σε δεύτερη φάση με έκανε να ξαναδώ τη ζωή. Μετά συνέπεσε να γνωρίσω και ένα κοριτσάκι που το βάπτισα και με έκανε να δω τη ζωή με άλλα μάτια και όλο αυτό είναι ουσιαστικά το γράμμα που λείπει, είναι η αληθινή ματιά που χάνουμε μεγαλώνοντας μέσα στο θόρυβο».