Έπεσε χθες η αυλαία των εργασιών του παγκόσμιου φιλοσοφικού συνεδρίου, που ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου, το οποίο παρακολούθησαν εκατοντάδες πολίτες, καθώς αναπτύχθηκαν σπουδαία ζητήματα της σύγχρονης ζωής τα οποία απασχολούν την επιστήμη της Φιλοσοφίας. Η καταληκτήρια ομιλία του συνεδρίου έγινε από τον διευθυντή του κέντρου έρευνας για την προστασία δεδομένων και καθηγητή του εργατικού και του αστικού δικαίου, του δικαίου της επιστήμης των υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης Σπύρο Σημίτη, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα της προστασίας των δεδομένων ως μια αδιάκοπη πρόκληση. Στοχασμοί για την ευπάθεια μιας δημοκρατικής κοινωνίας».

Ο ίδιος μέσα από την ομιλία του ανέδειξε το γεγονός ότι, "με την εκμετάλλευση των προσωπικών δεδομένων από δημόσιες αρχές και από ιδιωτικές επιχειρήσεις, τα άτομα από υποκείμενα μεταβάλλονται σε αντικείμενα πολιτικών που χρησιμοποιούν τους ανθρώπους για ποικίλους σκοπούς». Όπως είπε, "οι τράπεζες δεδομένων, οι βιοτράπεζες, η υποχρεωτική καταγραφή τηλεπικοινωνιακών δεδομένων, η καταστολή εγκληματικών δραστηριοτήτων με εκτεταμένη επεξεργασία προσωπικών δεδομένων συνιστούν μέρος μόνον από ένα διαρκώς διευρυνόμενο πεδίο χρήσης δεδομένων.

Εξ αρχής, η προστασία των δεδομένων θεωρείτο στοιχειώδης προϋπόθεση κάθε δημοκρατικής κοινωνίας. Η σκοπίμως περιορισμένη επεξεργασία προσωπικών δεδομένων μειώνει το ενδεχόμενο αθέμιτης εκμετάλλευσης και επιτρέπει στα άτομα να καθορίζουν τη θέση και τη συμμετοχή τους στον κοινωνικό και πολιτικό διάλογο.

Η απεριόριστη συλλογή και επεξεργασία προσωπικών δεδομένων που καθιστά εφικτή η τεχνολογία αναδιατάσσει ριζικά τους όρους με τους οποίους διεξάγονται οι ιδιωτικές και οι δημόσιες δραστηριότητες. Με την εκμετάλλευση των προσωπικών δεδομένων από δημόσιες αρχές και από ιδιωτικές επιχειρήσεις, τα άτομα από υποκείμενα μεταβάλλονται σε αντικείμενα πολιτικών που χρησιμοποιούν τους ανθρώπους για ποικίλους σκοπούς. Την ίδια στιγμή που η κοινωνία στηρίζει την προστασία των δεδομένων, όπως δείχνουν π.χ., η απόφαση του Γερμανικού συνταγματικού δικαστηρίου το 1983, ή σχετικές διατάξεις στο σχέδιο Ευρωπαϊκού Συντάγματος, στην πράξη ανέχεται, ακόμη και προωθεί αναφανδόν πρακτικές που αποσταθεροποιούν την ύπαρξη τους αυτή καθαυτήν.

Σε μια κοινωνία όπου είναι μεγάλες οι πιθανότητες να υποβάλλονται σε επεξεργασία όλα τα προσωπικά στοιχεία, είναι δυνατόν να περιοριστούν οι συνέπειες από ποικίλες χρήσεις μόνο αν δεν παρέχονται οι πληροφορίες. Ωστόσο, είναι δύσκολο να είμαστε εγκρατείς όσον αφορά στις πληροφορίες, πολύ πιο δύσκολο από το να βρίσκουμε λόγους για να αποκτήσουμε πρόσβαση σε οποιαδήποτε στοιχεία, όπως δείχνει η εμπειρία σχετικά με την επεξεργασία των γενετικών στοιχείων.

Επιπλέον και προπάντων, η επιδίωξη αναθεώρησης όσον αφορά στις πραγματικές πολιτικές πληροφόρησης μας υποχρεώνει περισσότερο από ποτέ άλλοτε να διερωτηθούμε αν μπορούμε ρεαλιστικά να προσδοκούμε ότι τα ιδιωτικά δεδομένα θα προστατεύονται αποτελεσματικά, εφόσον ένα βαθύ χαρακτηριστικό των κοινωνιών μας είναι ότι τα προσωπικά στοιχεία πολλαπλασιάζονται διαρκώς, είτε μέσω της σκόπιμης εμπορευματοποίησης τους είτε ως αναπόφευκτο παρεπόμενο μιας βαθμιαίας μετατόπισης της καθημερινής ζωής στο Διαδίκτυο".