Του Νίκου Τσαγκαράκη

Σʼ ένα από τα πιο αναπάντεχα και πολυσυζητημένα γυρίσματα της τύχης, φέτος οι ταινίες που ισοψήφησαν με τις περισσότερες υποψηφιότητες για Όσκαρ (9 η καθεμία) είναι σκηνοθετημένες από δύο πρώην συζύγους.

Οι συστάσεις για τον Τζέιμς Κάμερον ίσως περιττεύουν, καθώς αποτελεί έναν από τους καλύτερους αμερικανούς σκηνοθέτες, με προϋπηρεσία κυρίως στα είδη της δράσης και της επιστημονικής φαντασίας, ο οποίος φέτος έσπασε το 12ετές ρεκόρ παγκόσμιας εμπορικότητας που είχε θέσει ο ίδιος με τον «Τιτανικό» το 1997 με 1,843,000 δισεκατομμύρια δολάρια, καθώς το «Avatar» έχει ήδη ξεπεράσει τα 2 δισεκατομμύρια ύστερα από μόλις 50 μέρες προβολής.

Το όνομα που το κοινό πιθανότατα να μην έχει καν ακούσει ποτέ προηγουμένως, είναι της Κάθριν Μπίγκελοου (Kathryn Bigelow), η οποία ήταν παντρεμένη με τον Κάμερον τη διετία 1989-1991 και αποτελεί μία από τις ελάχιστες γυναίκες που σχεδόν ολόκληρη η φιλμογραφία τους είναι αφιερωμένη στο είδος της δράσης. Η Μπίγκελοου γεννήθηκε το 1951 στην Καλιφόρνια και αρχικά σπούδασε ζωγραφική στο San Francisco Arts Institute μεταβαίνοντας αργότερα με υποτροφία στο Whitney Museum της Νέας Υόρκης. Σπούδασε κινηματογράφο στο πανεπιστήμιο Columbia, ενώ συμμετείχε επίσης στην καλλιτεχνική κολεκτίβα Art and Language.

Ξεκινώντας από τη μικρού μήκους ταινία «The set-up» το 1978, πέρασε στο μεγάλο μήκος με το δράμα «The loveless», το οποίο συν-σκηνοθέτησε με τον Μόντυ Μοντγκόμερι το 1982, και με την ταινία τρόμου «Near dark» το 1987. Η Μπίγκελοου συνέχισε με ταινίες που δεν ήταν πάντοτε εμπορικά επιτυχημένες ή καλλιτεχνικά άρτιες, όμως απασχόλησαν την κινηματογραφική θεωρία κυρίως για τη διαχείριση των ταυτοτήτων του φύλου τις οποίες η σκηνοθέτρια χειρίζεται με χαρακτηριστική άνεση αλλά και αμφισημία μέσα σε στενές ειδολογικές συμβάσεις.

Το τελευταίο μεγαλεπήβολο εγχείρημά της, ήταν το «Υποβρύχιο Κ-19», ένα εντυπωσιακό δράμα υποβρυχίου με τον Χάρισον Φορντ και τον Λίαμ Νίσον, που όμως υπήρξε μία από τι μεγαλύτερες εμπορικές απογοητεύσεις της χρονιάς του και στέρησε από τη σκηνοθέτρια την ελευθερία επιλογής νέων σχεδίων. Φέτος, μετά από 7 χρόνια απουσίας, απολαμβάνει τη μεγαλύτερη δημοσιότητα και αναγνώριση της καριέρας της, καθώς με το πολεμικό δράμα «Hurt Locker» που εκτυλίσσεται στον πόλεμο του Ιράκ, έγινε η πρώτη γυναίκα που κέρδισε το βραβείο Σκηνοθεσίας του Σωματείου των Αμερικανών Σκηνοθετών (Directors Guild of America) και η τέταρτη γυναίκα στην ιστορία των Όσκαρ που προτείνεται στη σκηνοθετική κατηγορία, μετά από τις Λίνα Βερτμίλερ, Τζέιν Κάμπιον και Σοφία Κόπολα.