Από τους πρωταγωνιστές της εποχής ήταν οι Παύλος Βαρζακιάν έφορος οργάνωσης αντισφαίρισης “Ηράκλειο”, Νίκος Σπυριδάκης έφορος του “Κάστρο” στην ίδρυσή του και μετά πήγε στον ΟΦΗ και Μιχάλης Δασκαλάκης αθλητής του Εργοτέλη.

Για την εποχή αυτή έχουν αρκετές αναμνήσεις. Οι ίδιοι μας είπαν:

ΠΑΥΛΟΣ ΒΑΡΖΑΚΙΑΝ: “Το πρώτο επίσημο πρωτάθλημα χαρακτηρίστηκε από τον ενθουσιασμό των αθλητών και την αξιόλογη απόδοσή τους παρότι ήταν ουσιαστικά αυτοδίδακτοι με κάποια λίγα που είχαν πάρει από το σχολείο τους.

Δεν έλλειψαν όμως και τα “ποδοσφαιρικά κατάλοιπα”, όπως η δυσπιστία μεταξύ των Διοικητικών και οι ανάλογες τρικλοποδιές, αλλά και τα απωθημένα του στείρου πρωταθλητισμού, φαινόμενα που ταλανίζουν τον χώρο ακόμα και στην εποχή μας.

Αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα να καθυστερήσει η έναρξή του για μεγάλο χρονικό διάστημα, να διεξαχθεί με εντάσεις και να περατωθεί με μηδενισμούς.

Ο “ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ” που ξεκίνησε αρκετούς μήνες προηγουμένως πήρε επάξια την πρώτη θέση, ενώ το “ΗΡΑΚΛΕΙΟ”, που συγκρότησε το τμήμα τελευταίο, έδειξε ότι είχε τις προϋποθέσεις, για να αποτελέσει τον κύριο πυρήνα στην ανάπτυξη του αθλήματος”.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: “Η άνοιξη του ʽ69 θα μου μείνει χαραγμένη στη μνήμη των νεανικών χρόνων με το πρώτο πρωτάθλημα. Τότε κανείς δεν περίμενε ότι θα γινόταν. Ήταν κάτι απρόβλεπτο και συνάμα πρωτόγνωρο για όλους μας. Τότε υπήρχε όρεξη, πάθος και δεν βλέπαμε ως αγγαρεία τους αγώνες, κάτι που τώρα συμβαίνει συχνά. Τα παιδιά τότε ήταν πιο αγνά στον αθλητισμό και ζούσαν περισσότερο το παιχνίδι. Το επίπεδο, ανάλογα με τα γήπεδα που υπήρχαν τότε, ήταν πολύ καλά αλλά όλοι μας υστερούσαμε σε τεχνική η οποία έχει εξελιχθεί πολύ. Εμένα το μπάσκετ με γοήτευε από παιδί. Στην Αθήνα όπου γεννήθηκα έπαιζα και έβλεπα μπάσκετ. Μάλιστα παρακολούθησα τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων ΑΕΚ-Σλάβια.

Το καλοκαίρι το 1968 ήλθα στο Ηράκλειο όπου γράφτηκα στον Εργοτέλη και τότε πήραμε τρια συνεχή πρωταθλήματα (1969-71).

Έχω ζήσει πολλές καλές στιγμές στο μπάσκετ και έχω πολλές αναμνήσεις. Η μνήμη μου πάντα βέβαια, σταματά στον Γιάννη Μυρτάκη, οραματιστή και από τους δημιουργούς του μπάσκετ στο Ηράκλειο. Αλήθεια, γιατί τον έχουν ξεχάσει;”.

ΝΙΚΟΣ ΣΠΥΡΙΔΑΚΗΣ: “Εγώ έβλεπα την εποχή παιδιά να παίζουν στο “Καπετανάκειο”. Τότε ο γυμνασιάρχης βλέποντας με συνέχεια να είμαι εκεί, μου είπε: “κ. Σπυριδάκη για να μην ενοχλείστε στο καφενείο αλλά και εσείς να μην μας ενοχλείτε δεν παίρνετε τα παιδιά να πάτε στο γυμναστήριο, δίπλα στο ξενοδοχείο “Εσπέρια”; Πήγαμε και τότε ο γυμναστής κ. Κυβερνητάκης που με γνώριζε μου είπε να ιδρύσουμε τον Σύλλογο Κλασικού Αθλητισμού το “Κάστρο” μαζί με τον κ. Μονιάκη. Ιδρύθηκε αλλά μετά που ξεκίνησε μπάσκετ ο ΟΦΗ πήγα εκεί διότι ήμουν ΟΦΗ από μικρός. Τότε υπήρχε φανατισμός στους αγώνες αλλά έξω από τα γήπεδα όλοι είμασταν φίλοι. Ιδιαίτερα με τους πιο φανατικούς γελούσαμε. Στους αγώνες υπήρχε ενδιαφέρον και ο κόσμος τους παρακολουθούσε. Ιδιαίτερα οι μαθητές σχολείων. Καρακυριάκος και Πρίντεζης, θυμάμαι ως αθλητές ξεχώριζαν”.