Στη γενέτειρά του, Πεύκοι Σητείας κηδεύτηκε χθες ο διακεκριμένος δημοσιογράφος και χρονογράφος - επί χρόνια αρχισυντάκτης της “Π” - Σταύρος Σταυρακάκης.

Αφησε την τελευταία του πνοή το Σάββατο, σε ηλικία 82 ετών και στην τελευταία του κατοικία τον συνόδευσαν εκτός από την οικογένειά του, πολλοί φίλοι και συνάδελφοι που συνεργάστηκαν μαζί του και τους δίδαξε ήθος, αλλά και τους μετέδωσε την αγάπη του για τη δημοσιογραφία που υπηρέτησε με υπευθυνότητα και αντικειμενικότητα.
Ο Σταύρος Σταυρακάκης, διετέλεσε για δεκαετίες αρχισυντάκτης της “Π” και ήταν μέλος της ΕΣΗΕΠΗΝ. Είχε σημαντική αντιστασιακή δράση και είχε εκδώσει 2 βιβλία: “Ρωμιός είναι βαράτε τον” και “Το δικό μου τίποτα”.

Τα χρονογραφήματά του, είχαν αφήσει εποχή στα δημοσιογραφικά πράγματα του τόπου.
Τα τελευταία χρόνια, είχε αποσυρθεί και προχθές έχασε τη μάχη με το θάνατο, μετά την περιπέτεια που αντιμετώπισε από τροχαίο, με την υγεία του.
Ηταν από εκείνους τους δημοσιογράφους, που σε όλη του τη ζωή, δίδαξε ήθος, υπηρετώντας την δημοκρατία και την ενημέρωση, χωρίς να συμβιβάζεται.

Ο γενικός γραμματέας της Περιφέρειας Κρήτης κ. Σεραφείμ Τσόκας έκανε την παρακάτω δήλωση για τον θάνατο του δημοσιογράφου Σταύρου Σταυρακάκη:
“Με θλίψη πληροφορήθηκα τον θάνατο του διακεκριμένου δημοσιογράφου Σταύρου Σταυρακάκη .
Ο Σ. Σταυρακάκης με το εξαίρετο ήθος του υπηρέτησε με σθένος επι δεκαετίες τη δημοσιογραφία και έμεινε αταλάντευτος στις αρχές και τις θέσεις του προσφέροντας πολύπλευρο έργο στη Δημοκρατία και την Κοινωνία . Στην οικογένεια του εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια”.
Ψήφισμα εξέδωσε το Δ.Σ. της Ενωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Πελοποννήσου-Ηπείρου και Νήσων.

Η διοίκηση, συνήλθε εκτάκτως και αποφάσισε: “Να εκφραστούν εκ μέρους όλων των συναδέλφων, τα συλλυπητήρια στην οικογένεια του εκλιπόντος ο οποίος υπηρέτησε επί μακρόν, με ασίγαστο πάθος, αυταπάρνηση, συνέπεια και σεβασμό στις αρχές της δεοντολογίας, το λειτούργημα του δημοσιογράφου.
Να κατατεθεί στεφάνι στη σορό του.

Να δημοσιευθεί το παρόν στον τοπικό Τύπο”.
Ανάλογο ψήφισμα εξέδωσε και το ΤΕΑΣ.
Ο εκδότης και διευθυντής της “Π”, Αθηναγόρας Μυκωνιάτης, με δήλωσή του εκφράζει τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια του Σταύρου Σταυρακάκη, τονίζοντας: “Υπήρξε ένας μαχητής της δημοσιογραφίας, με φωνή που ήταν δυνατή και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Η λογοτεχνική γραφίδα του πάντοτε έβρισκε τις “αληθινές αφορμές”, όπως ονομαζόταν τα τελευταία χρόνια η καθημερινή του στήλη, να εντοπίσει και να κριτικάρει τα κακώς κείμενα. Θα τον θυμόμαστε πάντα με σεβασμό”.

Ο αρχισυντάκτης της “Π” Γιώργος Λαγουβάρδος, ο οποίος συνεργάστηκε για πολλά χρόνια με τον Σταύρο Σταυρακάκη στην “Π” δήλωσε: “Υπήρξε ένας ασυμβίβαστος δημοκράτης με κοφτερή πένα και βροντερή φωνή. Ηταν πάντα πολέμιος της αδικίας και υπερασπιστής των ουμανιστικών ιδανικών της συναδέλφωσης και της φιλίας των λαών. Θα τον θυμόμαστε πάντα γιατί ήταν αυθεντικός και μοναδικός”.

Με συγκίνηση μίλησε στην “Π” για τον εκλιπόντα ο επί πολλά χρόνια συνεργάτης του δημοσιογράφος, Σώτος Παιδάκης, ο οποίος σημείωσε: “Μοιραστήκαμε για πολλά, δύσκολα, χρόνια το ίδιο γραφείο, τους ίδιους προβληματισμούς, τα ίδια οράματα και είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω ότι ήταν Ανθρωπος με όλη τη σημασία της λέξης, πιστός στα μεγάλα ιδανικά και με πλήρη σεβασμό στη δημοσιογραφική δεοντολογία. Δεν θα τον ξεχάσω όσο ζω”.

Φίλε μου,
δεν το λόγιαζα πως ήταν να το ζήσω
εγώ, ο γεροντότερος,
να σε νεκρολογήσω.
Καταραμένη η στιγμή
και να βουλήσʼ η ώρα
που ο χάρος με μορφή
τροχού σε χτύπησε στη Χώρα.
Πάλαιψες, αντιστάθηκες
μέρες πολλές με πείσμα,
μα του θανάτου επέρασε
και σʼ έβαλε στο μνήμα.
Απάνω που ʽταν να διαβείς
της νιας χρονιάς τη θύρα
ήρθε το νήμα τση ζωής
και σου ʽκοψε η Μοίρα.
Στα ηλιοβασιλέματα-από
δικού μου ξέρω-
ανημποργιές πολλώ λογιώ
δε λείπουν απʼ το γέρο.
“Μα με τα τόσα βάσανα
παλʼ η ζωή γλυκειά ʽναι”
ολότελα παιδόγονα πολλά
κοντά σου να ʽναι.
Μα τώρα θα σε στερηθούν,
θα λυπηθούν, θα κλάψουν
κι εδώ στη γη που φύτρωσες
με πόνο θα σε θάψουν.
Τη στόρησή σου τη σεπτή
στη μνήμη θα κρατήσουν,
κι έτσι θα ζεις δια μέσου τους,
θα σʼ απαθανατίσουν.
Η Κατοχή σε πέτυχε
απάνω στον αθό σου
και η ΕΠΟΝ εφούντωσε
τον ενθουσιασμό σου.
Εδρασες στην Αντίσταση
μαζί με τσʼ άλλους νέους,
μα και με μεγαλύτερους
έμπειρους και γενναίους.
Επέρασε κι η Κατοχή κι είπαμʼ εβγήκε ο ήλιος,
μʼ αμέσως ήρθε συμφορά
πιο μαύρη: ο εμφύλιος.
Μεγάλο αδερφοσκότωμα,
φανατισμοί και μίση,
μα ποιός στη μέση
θα ʽμπαινε
να μας-ε-ξεχωρίσει;
Οι προκομμένοι “σύμμαχοι”;
Μʼ αυτοί μας -ε-κουρντίσα,
εσπείραν τη διχόνοια,
τη χώρα μας διαλύσα...
Και μέσα στον εμφύλιο,
στα “πέτρινα τα χρόνια”
με τρόμους, φακελώματα,
διωγμούς και καταφρόνια
στέλειωσες κι οικογένεια
Παίδιωσες μάνι-μάνι,
μα η φαγωμάρα που ʽπεσε
δε λέει να ξεθυμάνει.
Κι όταν σε κάλεσε η Πατρίς
να την υπηρετήσεις
στο Μακρονήσι σʼ έκλεισε
τάξε για να... ʽθρωπήσεις.
Σαν απολύθηκες, ευθύς
στο Τμήμα σε καλέσα
και στη γ-καρδιά ντως
σου ʽπανε τώρα πως σʼ έχουν μέσα.
Σου ʽπαν πως σʼ
εμπιστεύονται
και να γραφτείς στα ΤΕΑ
και θανʼ η περιπέτεια
που ΄ζησες τελευταία.
Κι εσύ τους αποκρίθηκες:
αν τώρα η Πατρίδα
λέει πως μʼ εμπιστεύεται,
εγώ απʼ ό,τι είδα,
δεν είναι να της έχω μπλιο
καμιά εμπιστοσύνη.
(Ετούτη σου η απάντηση
να λέγεται θα μείνει...)
Μετά σε βρήκε άλλη “Πατρίς”
- γνωστή εφημερίδα-
και τουτηνιά σου στάθηκε
αληθινή πατρίδα.
Στη στήλη σου ερίζωσες
κι ήκαμες καλιμέντο
γιατʼ είχες χαρισματικό,
ξεχωριστό ταλέντο.
Εγραφες χρονογράφημα
που... σύφλουδο τρωγόταν,
μα ούτε και το έμμετρο
η πένα σου φοβόταν.
Σαν μπηκες πια στη σύνταξη
και βρήκες ευκαιρία
λίγα γραφτά σου διάλεξες
κι ήβγαλες δυο βιβλία.
“Το εδικό μου τίποτα” τίτλο
τους είχες βάλει
(η μετριοφροσύνη σου
αληθινά μεγάλη!)
Αυτή ʽναι η κληρονομιά
πʼ αφήνεις στα παιδιά σου
Δεν είνʼ και λίγη Σταύρο μου.
Περίμενέ με... Γειά σου

Γιάννης Γαϊτανάκης - Ιεράπετρα