Δεν επίκεινται πρόωρες εκλογές, υποστηρίζει ο κ. ΘεοχάρηςΔεν επίκεινται πρόωρες εκλογές, υποστηρίζει ο κ. Θεοχάρης

Του Γιάννη Ζωράκη

«Το πολιτικό σύστημα έχει εξαντληθεί». Αυτό υποστηρίζει ο ανεξάρτητος βουλευτής και πρώην γενικός γραμματέας Δημόσιων Εσόδων Χάρης Θεοχάρης σε μία πλούσια και αποκαλυπτική συνέντευξη στην «Π».

Ο βουλευτής αναφέρεται στο «λάθος Βαρουφάκη», στα κόμματα που πλέον δεν εκφράζουν κανένα, στην προσπάθεια επί των ημερών του για να υπάρξουν αμερόληπτοι και ανεξάρτητοι ελεγκτικοί μηχανισμοί, καθώς και για τη σημερινή κυβέρνηση, η οποία δεν έχει στόχο να αφήσει την καρέκλα της εξουσίας, παρά το ότι συνειδητά συνεχίζει να λειτουργεί καταστροφικά για τη χώρα.

Αναλυτικά η συνέντευξη:

Πώς κρίνετε την κατάσταση στη χώρα και ποιο πιστεύετε πως είναι το άμεσο μέλλον της;

Η συμφωνία στο Eurogroup δημιούργησε ένα κλίμα που θα το δούμε να λειτουργεί θετικά στην οικονομία. Επιτρέπει μικρές ανάσες σε ένα περιβάλλον πλήρους ασφυξίας ρευστότητας. Το θέμα όμως είναι η ταχύτητα. Κάνουμε πολύ λίγα με πολύ αργούς ρυθμούς. Τρέχουμε κάθε φορά πίσω από τα γεγονότα και οι λύσεις που υιοθετούμε έχουν ήδη ξεπεραστεί από την πραγματικότητα. Για αυτό και η κατάσταση στη χώρα παραμένει αδιέξοδη. Το μαρτυρούν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία. Πάνω από 4 εκ. συμπολίτες μας δε μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους.

Η απαισιοδοξία, αλλά και ο προβληματισμός της κοινωνίας βρίσκονται στο ζενίθ και πλέον υπάρχει η αίσθηση ότι οι λύσεις έχουν εξαντληθεί. Ποια είναι η άποψή σας;

Το πολιτικό σύστημα δείχνει πράγματι ότι έχει εξαντληθεί. Επί σειρά ετών διαδοχικές κυβερνήσεις αρνούνται να θέσουν τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων. Αντί πολιτικές λύσεων, επιλέγουν πολιτικές παραπλάνησης: «Το μνημόνιο έφερε την κρίση», «φταίνε οι ξένοι», θεωρίες συνομωσίας. Συνεπώς λύσεις υπάρχουν, αρκεί να προσδιορίσουμε το πρόβλημα. Πριν από λίγο καιρό παρουσίασα την πρότασή μου στο φορολογικό. Πώς μπορούμε να μειώσουμε τους φορολογικούς συντελεστές στο 20% προσελκύοντας επενδύσεις και δημιουργώντας κίνητρα για νέες θέσεις εργασίας. Μια πρόταση κοστολογημένη και χρηματοδοτούμενη από τη μείωση του αφορολόγητου. Απέδειξα έτσι στην πράξη ότι αν έχουμε επίγνωση των προβλημάτων μας και διάθεση να τα προσεγγίσουμε, τα εργαλεία βρίσκονται στη διάθεσή μας.

Παρουσιάζοντας τον νέο σχηματισμό του στο Ηράκλειο ο Γιάννης Βαρουφάκης, υποστήριξε πως «καρατομήθηκε» επειδή αρνήθηκε να συνδιαλλαγεί με την εξουσία. Κι επιμένει πως οι δικές του λύσεις είναι οι μόνες σωστές. Ποιο είναι το σχόλιο σας; Ποιες θεωρείτε ενδεδειγμένες λύσεις;

Ο κ. Βαρουφάκης ήταν ο λάθος άνθρωπος στην πιο ακατάλληλη στιγμή. Χωρίς βέβαια να ξεχνάμε ότι η πολιτική που ακολούθησε ήταν η πολιτική ρήξης με τους εταίρους και πιστωτές και ήταν κεντρική επιλογή της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. Το ότι επιμένει στις απόψεις του θα ήταν κωμικό εάν δεν πληρώναμε ακόμη και σήμερα τα απόνερα εκείνης της περιόδου. Το θράσος, λοιπόν, έχει και τα όριά του. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι το ακριβώς αντίθετο: Σχέσεις εμπιστοσύνης με τη διεθνή κοινότητα και τους εταίρους μας στην Ε.Ε., σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και πολιτών. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει πρόοδος και προοπτική εξόδου από το σημερινό τέλμα.

Ακούγονται πολλά σενάρια για συνεργασία σας κι επανένταξη στην πολιτική σκηνή όχι ανεξάρτητα, αλλά μέσα από κάποιο κόμμα. Ισχύουν; Ποιες θα είναι οι εξελίξεις;

Τα υπάρχοντα κόμματα ως μηχανισμοί νομής της εξουσίας μέσω εξυπηρετήσεων έχουν ξεπεραστεί οριστικά. Δεν υπάρχει επιστροφή στο παλιό σκηνικό. Η πλειονότητα των πολιτών σήμερα αποστρέφονται τον πολιτικό λόγο που απευθύνεται στο θυμικό. Έσπασε η φούσκα της προσδοκίας ότι με ένα άρθρο και έναν νόμο η κρίση θα εξαφανιστεί. Καθώς συντελείται μια διαδικασία βίαιης κοινωνικής ωρίμανσης, τα κόμματα πρέπει να περιγράψουν ένα νέο αφήγημα. Ένα όραμα για το μέλλον που θα στηρίζεται στη λογική, όχι στα ευχολόγια. Με αυτή τη στόχευση συμμετέχω στον πολιτικό διάλογο, δεν πρόκειται να αναζητήσω κομματική στέγη μόνο και μόνο για να παραμείνω στην πολιτική.

Πώς βλέπετε την Ευρωπαϊκή Ένωση μετά και την ολοκλήρωση των γερμανικών εκλογών;

Οι πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις στην Ολλανδία και τη Γαλλία έδειξαν ότι οι πολίτες έκλεισαν τα αυτιά στις σειρήνες του λαϊκισμού και του απομονωτισμού. Η συμπεριφορά αυτή εφόσον επικρατήσει και στις γερμανικές εκλογές, θα σηματοδοτήσει την ένταση των προσπαθειών για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η πορεία θα είναι ανέφελη. Η τάση αυτή, ωστόσο, φαίνεται μη αναστρέψιμη λαμβάνοντας υπόψη τον ευρύτερο διεθνή περίγυρο. Το Brexit, η εκλογή Τραμπ, οι εξελίξεις στην Τουρκία και τη Μέση Ανατολή, η αστάθεια στις χώρες της Β. Αφρικής δημιουργούν δεδομένα που μάλλον προς τη σύγκλιση των ευρωπαϊκών δυνάμεων οδηγούν παρά προς τη χαλάρωση των δεσμών τους.

Βλέπετε άμεσα την πιθανότητα εθνικών εκλογών; Ποια είναι η εκτίμησή σας;

Εδώ καιρό παραμένω σταθερός στην εκτίμησή μου ότι δεν επίκεινται εκλογές το προσεχές διάστημα. Οι αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στη διαπραγμάτευση και η διάψευση όλων των προσδοκιών και των στόχων της κυβέρνησης, δεν εμπόδισαν τους βουλευτές της συμπολίτευσης να υπερψηφίσουν με άνεση αχρείαστα μέτρα. Παραδέχονται ότι η κυβέρνηση επιδίδεται σε… damage control. Αντιλαμβάνονται την καταστροφή που προκαλεί η πολιτική της, και προσπαθούν να προστατέψουν από τις συνέπειες τους δυνητικούς ψηφοφόρους τους. Με αυτά τα κριτήρια, μόνο από ατύχημα -που ουδείς εύχεται- θα οδηγηθούμε σε εκλογές.

Εξοργιστικό για κάποιους

Στο διάστημα που ήσαστε γενικός γραμματέας, είχατε την καλύτερη ενημέρωση σε σχέση με οικονομικά θέματα και όχι μόνο. Υπάρχουν γεγονότα ή ειδήσεις από εκείνη την περίοδο που θα έπρεπε να μάθουν οι πολίτες και δεν γνωρίζουν ήδη;

Την εποχή που ανέλαβα τη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων ήταν η πρώτη φορά που λειτούργησε ανεξάρτητα από την πολιτική ηγεσία. Το γεγονός αυτό ήταν κάτι πραγματικά ξένο για το πολιτικό σύστημα. Μέχρι τότε οι φορολογικοί έλεγχοι ήταν εργαλείο στα χέρια των πολιτικών. Είτε για να αποτρέψουν ελέγχους, είτε για να σβήσουν πρόστιμα είτε για να κατευθύνουν τους ελεγκτές στους πολιτικούς τους αντιπάλους. Σε μικρογραφία, συγκέντρωνε όλες τις παθογένειες της δημόσιας διοίκησης. Το πρωτόγνωρο καθεστώς, όπου ο πολιτικός δε μπορούσε πλέον να σηκώσει το τηλέφωνο και να κάνει εξυπηρετήσεις, ήταν για κάποιους εξοργιστικό. Επρόκειτο ουσιαστικά για τις ωδίνες του τοκετού μιας νέας ανεξάρτητης αρχής.