Τόσο τη φωτογραφία όσο και τις πληροφορίες για τον αγωνιστή μάς παραχώρησε ο απόγονος του Στ. Γαλερού κ. Ευστράτιος Σταυρουλάκης, τραπεζικός υπάλληλος και ερευνητής της κρητικής ιστορίας.
Ο Στυλιανός Γαλερός γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου του 1878, πριν ξεσπάσει μια ακόμη επανάσταση στην Κρήτη, καταγώμενος από οικογένεια αγωνιστών.
Ο κ. Σταυρουλάκης γράφει για τον πρόγονό του:
“Από τον παππού του, Βασίλειο ή Αναγνώστη Ηλιομαρκάκη, αρχηγό Ρεθύμνης των επαναστάσεων 1866 και 1878, άκουσε τα πρώτα πατριωτικά διδάγματα και σε εφηβική ηλικία συμμετείχε στην επανάσταση του 1897, διακρινόμενος στο ρόλο του συνδέσμου, λόγω της ωκυποδίας του. Συμμετείχε, στις μάχες του Αρμού του Πάνω Βαλσαμονέρου, Βιολή το Χαράκι τον Φεβρουάριο του 1897 και στου Σωματά το φαράγγι στις 4 Αυγούστου 1897.
Στην επανάσταση του Θερίσου, ο Ελευθέριος Βενιζέλος τον χρησιμοποίησε σε εμπιστευτικές αποστολές, όπως του να εισπράτει οικονομική βοήθεια από τους διάφορους αγωνιστές για το πατριωτικό κίνημα.
Κατά τους Βαλκανικούς πολέμους, συγκρότησε, με δικά του έξοδα, σώμα 44 εθελοντών, συμβάλλοντας στην απελευθέρωση της Χειμάρρας της Βορείου Ηπείρου, στις 5 Νοεμβρίου 1912. Μάλιστα, το συγκεκριμένο σώμα ήταν τόσο άψογα οργανωμένο, ώστε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, το χαρακτήρισε ανώτερο σε δομή και προσφορά από σύνταγμα τακτικού στρατού.
Στο κίνημα Εθνικής Αμύνης της Θεσσαλονίκης, το 1916, αναγνωρίζεται, μεταξύ 22 άλλων οπλαρχηγών, ως “γενναίως και πατριωτικώς δράσας”, ονομάζεται ανθυπολοχαγός και κατατάσσεται στο 1ο σύνταγμα Σερρών, παίρνοντας μέρος στην μάχη του Στρυμώνα, αποσπώντας τον θαυμασμό Ελλήνων και ξένων στρατηγών.
Συμμετείχε στην εκστρατεία στην Ουκρανία το 1919.
Στην Μικρασιατική Εκστρατεία, ως υπολοχαγός, διακρίνεται στην υπεράσπιση των Λύγδων του Οδεμησίου από τους Τσέτες.
Επιστρέφοντας στο Ρέθυμνο, ξανανοίγει το παντοπωλείο, που διατηρούσε στη Μικρή Αγορά και αναπτύσει κοινωνική δράση, ως μελισσοκόμος, ταμίας του Σκοπευτικού Συλλόγου, μέλος του Γεωργικού Επιμελητηρίου, του Ταμείου Ελαίας, του Γεωργικού Ταμείου, του Πανελληνίου Κεντρικού Συνδέσμου Οπλαρχηγών Πειραιώς και ως σχολικός έφορος.
Το 1926 παντρεύεται την Ευαγγελία Παπαδάκη του Αριστείδη από το Περβόλια Ρεθύμνης, με την οποία αποκτά μια κόρη, την Μαρία, μετέπειτα προεδρίνα του Καλονύχτη και σύζυγο του Ευαγγέλου Ηλιάκη.
Πέθανε στις 20 Φεβρουαρίου του 1934, από ανακοπή καρδιάς. Η είδηση του θανάτου του, εγνώσθη στον Ρεθεμνώτικο Τύπο, και συντάραξε την τοπική κοινωνία.
Στο Ρέθυμνο, υπάρχει οδός ονοματοθετημένη εις μνήμην του, ως αναγνώριση της πατριωτικής και κοινωνικής δράσης του. Επίσης αναφέρεται ως λήμμα, σε όλες τις έγκριες εγκυκλοπαίδειες όπως Δομή, ΠάπυροςLarousse-Britannica κ.α.