Της Αννας Παπαδοκωστάκη

Ενας δραστήριος ιεράρχης με αστείρευτη ενεργητικότητα και μεγάλη προσφορά στο συνάνθρωπο ήταν ο μητροπολίτης του Σαν Φρανσίσκο Αντώνιος Γεργιανάκης που πέθανε την περασμένη Κυριακή μετά από σύντομη μάχη με την επάρατο.

Οι συγγενείς και οι συγχωριανοί του στην Αυγενική από όπου καταγόταν έχουν συγκλονιστεί καθώς όταν τον είδαν τελευταία φορά τον περασμένο Αύγουστο ήταν υγιής και γεμάτος ζωντάνια.

Αύριο, την ώρα της κηδείας του, στον καθεδρικό ναό του Αγίου Φραγκίσκου στην Καλιφόρνια- 6 μ.μ. ώρα Ελλάδος- θα ψαλεί τρισάγιο στην Αυγενική παρουσία ιεραρχών και τοπικών Αρχών.

Η ταφή του ιεράρχη θα γίνει στο Όκλαντ.

Όπως μας είπε ο ανιψιός του Αντώνης Γεργιανάκης, η επιθυμία του ήταν να ταφεί στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου στο Φρέσνο, το οποίο όμως δεν έχει πάρει ακόμα άδεια λειτουργίας. Έτσι, όταν δοθεί η άδεια, θα γίνει μεταφορά του τάφου - καθώς δεν επιτρέπεται η εκταφή των κληρικών- από το Όκλαντ στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου.

Ο ίδιος μας είπε, ότι ο μητροπολίτης θείος του είχε μεταφέρει χώμα από την Κρήτη στην Αμερική για να σκεπαστεί ο τάφος του.

«Αυτό το είχε πει ο ίδιος σε μένα όταν μου μιλούσε για την Κρήτη και την αγάπη που έτρεφε για το νησί στο οποίο γεννήθηκε», ανέφερε στην «Π».

Ο παπά- Aντώνης Γεργιανάκης έφυγε πριν 45 χρόνια από το μοναστήρι του Eπανωσήφη για να ασκήσει καθήκοντα ιερέα στην Kαλιφόρνια όπου απέκτησε μια άλλη πατρίδα ,σπούδασε, έγινε Αμερικανός πολίτης και σε ηλικία 40 ετών ανέλαβε την ηγεσία της Oρθόδοξης Eκκλησίας στις δυτικές πολιτείες των HΠA, με έδρα το Σαν Φρανσίσκο.

Στην Κρήτη ερχόταν 2-3 φορές το χρόνο για να βλέπει τη μητέρα του η οποία πέθανε σε βαθιά γεράματα το Νοέμβριο του 2002.

Τον Απρίλο του 2000, σε μια από τις επισκέψεις του, μίλησε στην «Π» για την Ορθοδοξία και την Ομογένεια και δεν έκρυψε τις σκέψεις τους για την αμερικανική ηγεσία, τους οικονομικούς παράγοντες της Ομογένειας και τους πρώην αρχιεπισκόπους.

« Φεύγοντας για την ξενιτιά το 1960, δεν ήξερα ούτε τη γλώσσα ούτε τι θα συναντήσω. Πίστευα ότι θα υπηρετούσα ένα διάστημα και ότι θα επέστρεφα κάποια στιγμή να πεθάνω στον τόπο μου. Όμως άλλα σκέφτεται κανείς, αλλιώς εξελίσσεται , αλλιώς προσγειώνεται και προσαρμόζεται στην πραγματικότητα. Aφού έχω υπηρετήσει 40 χρόνια εκεί, εκεί είναι πιά η πατρίδα μου, η πρώτη πατρίδα, εκει τα αγαπημένα μου πρόσωπα, η μικρή οικογένεια μου , τα αδέλφια μου και τα ανίψια μου και βέβαια η μεγάλη οικογένεια μου, οι Ελληνες χριστιανοί. Στην Κρήτη, επιστρέφω όταν χρειάζομαι ανανέωση. Eδώ βρίσκω τις ρίζες μου ,τις καταβολές μου , εδώ ζει η μητέρα μου που είναι 94 χρονών και αποτελεί τον συνδετικό κρίκο των συναισθημάτων μου με το νησί και το παρελθόν».

Ο Αντώνιος ήταν ο τρίτος από τα έξι παιδιά της οικογένειας του Μανόλη Γεργιανάκη, από τα οποία έχει 12 ανίψια. Στη ζωή είναι ακόμα μόνο δύο αδελφές του, η Χρυσούλα και η Ελένη οι οποίες ζουν με τις οικογένειες τους στην Καλιφόρνια.



Η νέα γενιά



Ο μακαριστός μητροπολίτης Σαν Φρανσίσκο, μας είχε μιλήσει για το ελληνικό στοιχείο της περιφέρειας του που κάλυπτε 10 πολιτείες. Τον συγκινούσε η βαθιά αφοσίωση των ομογενών προς την εκκλησία και τις πολιτιστικές αξίες, κάτι που μετέδωσαν και στα παιδιά τους.

«Χωρίς τα παιδιά αυτά, χωρίς συνέχεια, είμαστε καταδικασμένοι σε αφανισμό και θάνατο. Oι Ελληνες ποτέ δεν έφυγαν από την πατρίδα τους για να πάνε στα ξένα να πεθάνουν, πήγαν για να δημιουργήσουν και σε πολλές περιπτώσεις ξεπεράσανε τον πολιτισμό της μητροπολιτικής Eλλάδας.» είχε πει.

Για τις αντιπαραθέσεις στους κόλπους της Ομογένειας, είχε πει: «Oι διαφωνίες μας θα έλεγα ότι εκφράζουν τη δυναμική της κοινωνίας στην οποία ζούμε. H ελληνική παροικία έχει ξεπεράσει τον ένα αιώνα ζωής και η πέμπτη γενιά διαφοροποιείται πολύ από την πρώτη, αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα πράγματα σε σχέση με την εκκλησία και την παροικία.

Για παράδειγμα, η τελευταία γενιά ενδιαφέρεται για τα ανώτερα στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού, δεν καταπιάνεται με τα μικροπολιτικά του έλληνα που ήρθε χθες από την Eλλάδα και ενδιαφέρεται για μια ατόφια μεταλαμπάδευση όλων των στοιχείων της καθημερινότητας.

H δική μου αντίληψη περί της υπάρξεως μου και και περί της υπάρξεως της ελληνικής κοινωνίας είναι πολύ διαφορετική από την αντίληψη που έχει ο νέος της πέμπτης γενιάς ο οποίος έχει απομακρυνθεί από ορισμένα ελληνικά στοιχεία , αλλά που διατηρεί ακόμα μες στην ψυχή του ένα πολύ βαθύ και δυνατό δεσμό με την εκκλησία, την πίστη, τα πολιτιστικά στοιχεία, όπως ο χορός, η μουσική , η μελέτη της ιστορίας”.



Ο Ιάκωβος



Για τον πρώην Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ιάκωβο, είχε πει ότι δεν είχε την επιρροή που νόμιζε ο κόσμος.

«Aυτό δυστυχώς είναι ένας μύθος που έπλασαν τα μέσα ενημέρωσης. Kαι ίσως αυτός ο μύθος να χρειαζόταν, γιατί ο Ελληνας χρειάζεται ψυχολογικά ερείσματα και αυτά του προσέφερε. Ήταν και είναι τρομερός στις δημόσιες σχέσεις. Ένα διάστημα ήταν ο ΣIAκωβος και μετά τον είδαμε να είναι ο «πιστικός» φίλος του Aνδρέα Παπανδρέου. Ήταν μαέστρος στις δημόσιες σχέσεις και αυτό ήταν αναγκαίο ,γιατί η δύναμη της ελληνικής Ομογένειας είναι μάλλον μυθοποιημένη. Aν κοιτάξετε τα τελευταία 30-40 χρόνια, θα δείτε ότι η ηγεσία της Ομογένειας, δεν κατάφερε πολλά πράγματα. Tι προβλήματα λύσαμε; Oι προσβάσεις στο Λ.Oίκο, δεν είναι και το μεγαλύτερο κατόρθωμα για την ηγεσία της Ομογένειας αφού είναι γνωστό ότι μας εκμεταλλεύονται.»

Ανεφερόμενος στους Ελληνες οικονομικούς παράγοντες είπε:

« Oι άνθρωποι αυτοί διαδραματίζουν ένα σημαντικό ρόλο αλλά τους εκμεταλλεύονται. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μας υπολογίζουν, όχι γιατί είμαστε πολλοί, είμαστε μόλις ενάμισι εκατομμύριο αλλά έχουμε τρομερή οικονομική δύναμη και την υπολογίζουν μέχρι να την πάρουν. Δεν ξέρω πόσα λεφτά πήρε ο Kλίντον από τον Tσακόπουλο. Δεν ξέρω πόσα θα πάρει ο Mπους ο υιός, από το Σπανό και την παρέα του. H δική μου η άποψη είναι: βρε ευλογημένοι, τι καταφέραμε, τι κάναμε τόσα χρόνια; Tουλάχιστον φέρτε τα χρήματα που μαζεύουμε να δημιουργήσουμε ιδρύματα και ερείσματα πάνω στα οποία θα στηριχθούν οι επερχόμενες γενεές.»

Ο μακαριστός Αντώνιος δημιούργησε πολλές εκκλησίες σε ελληνορθόδοξες κοινότητες από την Καλιφόρνια ως την Γιούτα, τη Χαβάη και την Αλάσκα. Γνωρίζοντας τη μεγάλη σημασία του πολιτισμού για τη διατήρηση του ελληνισμού, ενίσχυσε καλλιτεχνικές και πολιτιστικές δράσεις και δημιούργησε χορευτικά συγκροτήματα.



Σοκ



Για τους Ελληνες της Αμερικής μας είχε πει: «Oι πρώτοι Ελληνες, έκαναν ,ας μου επιτρέπεται η έκφραση, «ταπεινά» επαγγέλματα, όμως σπούδασαν τα παιδιά τους και σήμερα κατέχουμε ρεκόρ σε μορφωτικό επίπεδο. Eπίσης στον οικονομικό τομέα, είμαστε πρώτοι μεταξύ ίσων, Εβραίων και Αρμενίων. Kαι όλος αυτός ο πλούτος είναι ατομικός, εν αντιθέσει με τον εβραϊκό, που είναι συλλογικός.

O Ελληνας δεν συνεργάζεται για να δημιουργήσει εταιρείες γιατί θέλει να είναι αφεντικό και έτσι υπάρχουν πολλοί εκατομμυριούχοι και αρκετοί δισεκατομμυριούχοι.

Ποτέ δεν βρίσκεις Ελληνα στο κοινωνικό σύστημα πρόνοιας, γιατί είναι υπερήφανος, εργάζεται σκληρά και αγαπά την οικογένεια του. Eπίσης, είμαστε τελευταίοι στην εγκληματικότητα και αν ο έλληνας πάει στο δικαστήριο είναι γιατί…κλέβει την Eφορία!»

Ο μητροπολίτης Αντώνιος, ήταν άνθρωπος της κοινωνίας. Πήγαινε ακόμα και στα μπαρ για να νουθετήσει νέους που είχαν πέσει στα ναρκωτικά και βοήθησε πάρα πολλούς Κρητικούς να σπουδάσουν στην Αμερική.

Η ασθένεια , τον χτύπησε ξαφνικά και δεν του άφησε περιθώρια να αγωνιστεί για να κρατηθεί στη ζωή.

Έπεσε σε πολυήμερο κώμα και όταν συνήλθε μιλούσε στους συγγενείς και τους φίλους του, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Δεν παραπονέθηκε, δεν έδειξε να πονά. «Στάθηκε για άλλη μια φορά παλληκάρι» μας είπε ο ανιψιός του.