Γράφει ο Νίκος Μεντζίνης

Ένα ακόμα βιβλίο για παιδιά, θα αναρωτηθούν κάποιοι. Ένα ακόμα βιβλίο, με το οποίο κάποιοι μονίμως αγχωμένοι γονείς, θα «ξεχρεώσουν» τις υποχρεώσεις τους απέναντι στα παιδιά τους; Κατηγορηματικά όχι!! Η Ελένη Μπουχαλάκη, βγάζει μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της, με μια γλώσσα στρωτή και αληθινή, πραγματικά πολύτιμα πετράδια.

Ο αστικός χώρος με τις αδυναμίες και τα προβλήματά του, είναι ο χώρος όπου στήνεται ο μύθος. Με ένα θέμα επίκαιρο, τη σημερινή οικογένεια που βολοδέρνει ανάμεσα στις ανάγκες της κατανάλωσης και τις ανάγκες της οικογένειας και των παιδιών. Με πρωταγωνιστή τον μικρό Πέτρο που «ανακαλύπτει» την πραγματικότητα γύρω του, πληγώνεται, αλλά και στηρίζεται στα πόδια του, αγωνιά αλλά και παλεύει να αλλάξει αυτή την πραγματικότητα. Εδώ τα παιδιά δεν είναι παθητικοί δέκτες που αποδέχονται την κατάσταση, γίνονται με τη βοήθεια του ονείρου κα τη συμπαράσταση της παράδοσής τους, ενεργοί πολίτες που επεμβαίνουν στα πράγματα, τα αλλάζουν, τα οικειοποιούνται. Ο δεκάχρονος Πέτρος, πληγώνεται από τη μοναξιά που βιώνει. Βρίσκει παρηγοριά στην φαντασία του και στήριγμα στον παππού του, που από χρόνια έχει πεθάνει. Τα πετράδια που αυτός του χαρίζει (θέληση, αποφασιστικότητα), γίνονται όπλα. Παίρνει την καθημερινότητά του στα χέρια του, αυτενεργεί, συνεργάζεται, κοινωνικοποιείται και εκπληρώνει το όνειρο-στόχο του. Η παράδοση στο βιβλίο της Ελένης Μπουχαλάκη, δεν είναι στείρα και στατική. Είναι ζωντανή, στα τραγούδια, στα νανουρίσματα, στις αφηγήσεις. Βρίσκει δρόμους νέους, ακόμα και μέσα από τα πλήκτρα του υπολογιστή για να έρθει και να γίνει σημερινή και παρούσα, άρα δημιουργική.

Η ιστορία του Πέτρου, συνοδεύεται και από πανέμορφες ζωγραφιές, απλές σαν αυτές των μικρών παιδιών. Οικείες στα μάτια των παιδιών, ανοίγουν κι άλλους δρόμους ονειρικούς, της φαντασίας, για να γίνει το πλησίασμα ευκολότερο.

Μια ιστορία γιομάτη αισιοδοξία. Μια ιστορία απλή, σαν τις ζωές όλων μας, αλλά συνάμα και ονειρική, μαγευτική, σαν τις ζωές που όλοι ονειρευτήκαμε.. ας βοηθήσουμε να την διαβάσουν και να εμπνευστούν τα παιδιά μας, αλλά κι εμείς.