Χίλια  Ψεγάδια να μου πουν πως έχεις δεν με νοιάζει,
ζηλεύγουνε μου μάθια μου και τρώει τσι μαράζι.
Δεν είσαι αψεγάδιαστη, μα βρες μου μια να είναι.
Εγώ έτσι σε γνώρισα και όπως είσαι μείνε.
 
Αρέσει μου γέλιο σου, το σκέρτσο στη φωνή σου.
Αρέσει μου το ζάλο, το λυγερό κορμί σου.
Αρέσει μου π’ όταν μιλείς μετράς την κάθε λέξη.
Αρέσει μου να σε θωρώ λιάσει, χιονίσει, βρέξει.

Αρέσεις μου το πρωινό, και στο σπερνό μ’ αρέσεις
Μα πια πολύ αρέσεις μου άσπρα σα θα φορέσεις.
Την  ομορφιά σου τότε σας καμιά δεν την εφτάνει
Δε  πα’ να  βάλει βυσσινί  ή κόκκινο φουστάνι.

Έτσι ‘χουνέ τα πράματα, ο Κωσταντής δηλώνει
και η καλή του που γρικά  και κρυφοκαμαρώνει
από  το χέρι τον τραβά, στην πίστα τον επάει,
χορεύγει  σούστα, του γελά και δείτε την, πετάει!

Και στη γυναίκα αν φερθείς έτσι την εδική σου,
θα πάψει να  σου κοπανά την κούφια κεφαλή σου.
Τον  κόπανο θα τον κρατά πιτάκια να σου κάνει.
Τσ’  αρέσει παίνια να γρικά, γι’ αυτό θα σε γλυκάνει. 

Γιώργος Αγγελάκης
Μαθηματικός