Του Θάνου Περβολαράκη

Είναι βαρετό να ακούς ότι το Ηράκλειο δεν είναι ωραία πόλη. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι που λένε κάτι τέτοιο ανήκουν σε δύο απλές κατηγορίες. Είτε δεν έχουν ανακαλύψει τις υπέροχες γωνιές αυτής της πόλης, είτε δεν έχουν γούστο…

Η αλήθεια είναι ότι το Ηράκλειο δεν φημίζεται για την αρμονία των κτιρίων του, τη γραφικότητά του, τα παραμυθένια γεφυράκια και τα ποτάμια με τα γάργαρα νερά. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι έτσι, αφού είναι μια σύγχρονη μεγαλούπολη γεμάτη ζωή, χειμώνα, καλοκαίρι, μέρα ή νύχτα. Είναι η πόλη της Κρήτης που δεν κοιμάται ποτέ και πάντα έχεις κάτι να κάνεις, όποτε το θελήσεις.

Η ομορφιά αυτής της πόλης υπάρχει σε αυτό που για πολλούς είναι το «μειονέκτημά» του. Στην άναρχη δόμηση, στον αχταρμά που συναντάς είτε κοιτάς ανατολικά είτε δυτικά! Βαριέμαι τα ομοιόμορφα σπιτάκια που ακολουθούν ένα συγκεκριμένο νόμο που ορίζει ότι πρέπει να έχουν αυτή τη μορφή. Είναι ωραίο να βλέπεις το διαφορετικό και να μην βαριέσαι…

Μπορεί όμως η κρυμμένη ομορφιά του Ηρακλείου να βγει και προς τα έξω; Φυσικά. Χρειάζονται απλές παρεμβάσεις και ομόφωνη γνώμη, όπως μου έλεγε ένας φίλος αρχιτέκτονας. Χρειάζεται να σπάσει το γκρίζο, να υπάρξει χρώμα και σχέδια. Να κοσμούν τις ακαλαίσθητες πολυκατοικίες, για παράδειγμα, σύγχρονα έργα τέχνης, όπως πολλοί – και δεν έχουν άδικο- χαρακτηρίζουν τα γκράφιτι. Να αξιοποιηθούν οι όμορφες πλατείες ως χώροι που συναντά κανείς το διαφορετικό. Να υπάρξουν γωνιές όπου η μουσική ξεχύνεται και κατακλύζει τους περαστικούς.

Λύσεις υπάρχουν, ώστε το Ηράκλειο να γίνει ακόμα πιο όμορφο.

Η πόλη αυτή όμως, ακόμα και να μη γίνουν όλα αυτά, ήταν, είναι και θα είναι όμορφη για ένα και μόνο λόγο: Το Ηράκλειο είναι για κάθε Ηρακλειώτη τα «φαντάσματά» του. Είναι τα σημεία που έπαιξε, έτρεξε, χτύπησε, γέλασε, ερωτεύτηκε. Και μπορεί με τα χρόνια τα μέρη αυτά να άλλαξαν μορφή, παραμένουν όμως αναλλοίωτα στις μνήμες αυτών που αγαπούν τον τόπο τους.