Στο ταξίδι που σε πάει ο μαύρος καβαλάρης,
κοίταξε απ' το χέρι του, τίποτε να μην πάρεις.
Κι αν διψάσεις μην το πιεις απ’ τον κάτω κόσμο το νερό της αρνησιάς, φτωχό, κομμένο δυόσμο!
Μην το πιεις κι ολότελα κι αιώνια μας ξεχάσεις...
βάλε τα σημάδια σου το δρόμο να μη χάσεις....
Αγαπημένη μας Ελένη
Ελπίζαμε ότι θα τα καταφέρεις, ότι θα γυρίσεις...
Το πάλεψες με αξιοπρέπεια και σιωπή
όπως πάντα, μα δεν τα κατάφερες... Έφυγες... και το σχολείο έγινε φτωχότερο...
Λείπει το γέλιο σου... Λείπει ο έμμετρος λόγος σου... Λείπεις ΕΣΥ....
Στην αίθουσα που τόσα χρόνια κατέθετες την ψυχή σου δεν μπαίνει πια κανείς...
Λείπεις κι όμως υπάρχεις σε κάθε γωνιά του σχολείου γιατί άφησες ανεξίτηλα τη σφραγίδα σου παντού....
Η υπευθυνότητα, η ακεραιότητα, η αξιοπρέπεια, η προθυμία και η δημιουργικότητά σου ήταν παράδειγμα για όσους σε γνώριζαν.
Για μας που συνεργαστήκαμε πολλά χρόνια στο 8° Δημοτικό, δεν ήσουν μόνο η συναδέλφισσα, ήσουν η φίλη, η αδερφή, η εμψυχώτρια.
Για τους μαθητές σου και τους γονείς ήσουν το πρότυπο του δασκάλου.
Αγαπημένη μας Ελένη
Στο μυαλό και την καρδιά μας θα είσαι πάντα ζωντανή, μια πολύτιμη παρακαταθήκη...
Για τους μαθητές, τους γονείς και τους δασκάλους θα είσαι πάντα ΕΔΩ...
Δάσκαλοι, γονείς, μαθητές
8ου Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου
