Επιμέλεια: Άννα Κωνσταντουλάκη

Ο Άρης είναι ένα τρυφερό, όμορφο και έξυπνο σκυλί που έχει αποκτήσει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά της οικογένειας της νηπιαγωγού και συγγραφέως Ελένης Μπετεινάκη-Δοκιμάκη. Του αρέσει να τρέχει, να σκάβει και να κρύβει πράγματα, είναι εξαιρετικός ακροατής και της κρατάει με τις ώρες συντροφιά, ακίνητος όταν εκείνη είναι σκυμμένη πάνω στα βιβλία της.

Όσο για τον γιο της, τον Φίλιππο απέκτησε ένα καλό φίλο, κάποιον να τον προσέχει. Η Ελένη μας γράφει την ιστορία του Άρη:

“Ήταν Μάρτης του 2015 και σε μια μικρή βόλτα στο κέντρο του Ηρακλείου συναντήσαμε τον Άρη για πρώτη φορά. Όχι, δεν ήταν αδέσποτο, ήταν ο αγαπημένος φίλος ενός δικού μας φίλου που μας είπε πως έψαχνε μια οικογένεια για να υιοθετήσει το σκυλί του, γιατί οι επαγγελματικές του υποχρεώσεις τον ανάγκαζαν να φύγει εκτός Ελλάδος.

Τα υπόλοιπα ήρθαν πολύ γρήγορα. Ο Φίλιππος ήθελε πολύ ένα σκυλί και αν και στην αρχή φέραμε όλοι κάποιες αντιρρήσεις, μετακόμισε στο σπίτι μας ύστερα από ένα μήνα και φυσικά η ζωή όλων μας άλλαξε.

Ο Άρης είναι ένα όμορφο, τρυφερό και πολύ έξυπνο σκυλί. Είναι πολύ έντονη προσωπικότητα, θέλει να περνάει το δικό του, είναι πολύ επίμονος και αγαπάει πολύ τα χάδια. Είναι λίγο « αλήτης» αλλά του πάει. Πολύ κινητικός, απαιτητικός, ζηλιάρης και πολύ δεμένος μαζί μας, τελικά.

Πώς τα πάει με τις καταστροφές;

Αχ αυτό τώρα είναι ένα θέμα. Πάντα ένα ζώο στο σπίτι κάτι θα κάνει κάποια στιγμή, όσο εκπαιδευμένο κι αν είναι.

Ο Άρης δεν κάνει ζημιές. Έχει μάθει από μικρός να μην ανεβαίνει πουθενά μέσα στο σπίτι, δεν το λερώνει σχεδόν ποτέ, έκτος από τις τρίχες που κάποιες φορές είναι παντού. Έχει μια «εμμονή» με τις πόρτες όταν είναι κλειστές και κτυπάει συνέχεια μέχρι να ανοιχτούν.

Α, ναι, λατρεύει τις παντόφλες…. όλων μας.

Από παιχνίδια του αρέσουν διάφορα.

Πολύ τρέξιμο και πολλή μπάλα. Του αρέσει πολύ να σκάβει και να κρύβει πράγματα. Συνήθως τις δικές του μπάλες και …τις παντόφλες μας. Στη βόλτα θέλει πολύ να τρέξει και να κυνηγήσει άλλα σκυλιά. Για τις γάτες, ούτε συζήτηση! Γαυγίζει απίστευτα και φυσικά δεν αφήνει καμία να πλησιάσει το σπίτι…

Τρώει ξηρά τροφή και …μεζεδάκια από το δικό μας φαγητό. Περιμένει υπομονετικά δίπλα μας, να τελειώσουμε το μεσημεριανό ή βραδινό και με τα τεράστια υπέροχα μάτια του μας κοιτάει … « εκλιπαρώντας» για κάτι, οτιδήποτε. Πάντα …μας ρίχνει!

Ο Άρης εκνευρίζεται όταν περνάνε σκυλιά από το σπίτι και θέλει να τα κυνηγήσει και όταν δεν του κάνουμε τα χατίρια του.

Εμείς πάλι θυμώνουμε λίγο μαζί του όταν γραντζουνάει τις πόρτες ή δεν μας αφήνει να κάνουμε κάτι αποζητώντας συνέχεια την προσοχή και τα χάδια μας.

Το καλύτερο ηρεμηστικό για εκείνον είναι τα χάδια στην κοιλιά, να του μιλάμε ήρεμα και γλυκά και να του βάζουμε μουσική!

Ο σκύλος μας, μάς προσφέρει πολλές στιγμές γέλιου, όπως όταν κάνει κάτι που γνωρίζει πως δεν επιτρέπεται και κατεβάζει την ουρά πηγαίνοντας αργά στο μαξιλάρι του. Στέκεται λίγο, σηκώνει λίγο το ένα του πόδι και προχώρα δήθεν αδιάφορα!

Ο Άρης άλλαξε πολύ τη ζωή όλων μας. Άλλαξαν συνήθειες, άλλαξε ο τρόπος που αντιμετωπίζαμε άλλα ζώα. Άλλαξε πρώτα από όλα η ζωή του Φίλιππου. Έγινε πιο ευαίσθητος, πιο υπεύθυνος και απέκτησε έναν φίλο, κάποιον να προσέχει. Του μιλεί συχνά και το βλέμμα που κοιτάζονται οι δύο τους είναι απίστευτο και μοναδικό.

Άλλαξε και η δική μας ζωή. Εγώ δεν μπορούσα να ζήσω καθόλου κοντά σε ζώα. Ήταν μια πρόκληση για μένα. Στην αρχή δυσκολεύτηκα αρκετά, όμως σιγά σιγά ο Άρης με κέρδισε. Ξεπέρασα όλες μου τις φοβίες, τον δέχτηκα, τον θεωρώ πια «γιο» μου και αυτόν, και η ζωή μας κυλά ομαλά με μαλώματα, αγάπες, αγκαλιές, και διαφόρων ειδών ξεσπάσματα. Θυμάμαι όταν χάθηκε για περισσότερες από 24 ώρες πόσο πολύ είχα στεναχωρηθει, όλοι μας. Ήταν ορόσημο για μένα εκείνος ο «χαμός» γιατί ένιωσα τοσο έντονα πολλά συναισθήματα που δεν είχα φαναταστεί ποτέ πριν. Για την ιστορία, ο Άρης βρέθηκε, ενώ είχε φύγει από το σπίτι μας, την επόμενη μέρα, αργά το βράδυ στην είσοδο του βιβλιοπωλείου, περιμένοντας. Κανείς μας δεν ξέρει πόσα χιλιόμετρα έκανε, πού πήγε, τι πέρασε. Το πιο απίστευτο απ’ όλα. Τον βρήκε ο « αδελφός» του, ο Μέλο, με την οικογένεια του κάνοντας βόλτα στο κέντρο της πόλης, περνώντας τυχαία από το βιβλιοπωλείο. Κι ας μην γνωρίζονται τόσο καλά αυτά τα δύο σκυλιά. Απίστευτο κι όμως συνέβη στ αλήθεια.

Ο Άρης είναι πια το 5ο επίσημο μέλος της οικογένειάς μας. Κανένας δεν θέλει να τον αποχωριστεί καθόλου. Και να μην ξεχαστώ: Είναι ο μοναδικός που ακούει όλες τις ιστορίες μου με απόλυτη προσοχή χωρίς να κουράζεται, να βαριέται ή να δυσανασχετεί. Γράφουμε πάντα σχεδόν μαζί, εκείνος δίπλα μου στο γραφείο, ακίνητος περιμένει…. Και μόνο γι’ αυτό αξίζει την δική μου αγάπη και φροντίδα”.

ΓΡΑΨΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΑΣ

Μπορείτε να βρείτε τις “Ιστορίες με ουρά” στην ιστοσελίδα www.patris.gr και να επικοινωνήσετε μαζί μας για να μας γράψετε τη δική σας στο email:[email protected]