Έφυγε ένας καλός φίλος, ένας συνοδοιπόρος ταξιδεύει σε κόσμους άγνωστους, σε άγνωστα μονοπάτια. Θα ψάξει να βρει τους φίλου μας που έφυγαν πιο πριν για να τα εξερευνήσουν. Όλοι, ορειβάτες δυνατοί, μα ο παπά Χριστόφορος με τα ράσα του ήταν μοναδικός.

Κι όταν μια μέρα ανηφορίσαμε στο μονοπάτι του καταφυγίου μας, τότε κτιζόταν ακόμη. Καθίσαμε να πάρουμε μια ανάσα στην πηγή του καταφυγίου μας.

Ο παπά Χριστόφορος κάθισε κάτω από έναν πρίνο που οι ρίζες του είναι έξω από το χώμα και δημιουργούν κενά, μοιάζουν σαν πόδια που αλύγιστα κρατούν το βάρος αυτού του πρίνου. Παπά Χριστόφορε, του είπα, αυτός ο πρίνος είναι δυνατός σαν εσένα, περίμενε να σε βγάλω μια φωτογραφία μαζί του. Χαμογέλασε και κάτι ψέλλισε που δεν άκουσα.

\ Αλλά εγώ του είπα ότι αυτός ο πρίνος, από σήμερα θα ονομάζετε ο Πρίνος του Χριστόφορου. Έτσι και έγινε. Από τότε, όταν οριοθετούμε τη διαδρομή προς την κορυφή Σπαθί, πάντα λέμε “περνάμε από τον πρίνο του Χριστόφορου και ανηφορίζομε προς τα Λακούδια” κ.λπ., Με αυτόν τον τρόπο πάντα θα μνημονεύετε το όνομα του.

Στο καταφύγιό μας έχουμε αναρτήσει και αυτή τη φωτογραφία του με τον πρίνο. Αλλά ο παπά Χριστόφορος ήταν και ένας από τους ιδρυτές του Συλλόγου μας και ο πρώτος πρόεδρος του. Βοήθησε πολύ στον αγώνα που κάναμε τότε για να ενταχθεί το βυζαντινό εκκλησάκι του Λιμνάκαρου στο πρόγραμμα Λίντερ και να αποπερατωθεί.

Χάρη σ’ αυτόν γίνεται κάθε χρόνο στο οροπέδιο Λιμνάκαρο αυτό το μοναδικό στον κόσμο γεγονός της Ακολουθίας του Επιταφίου. Είναι μοναδικό γιατί γίνεται πάντα μεσημέρι, ανάμεσα στα βουνά, στην ωραία φύση της οροσειράς Δίκτης. Όταν έμαθα ότι αρρώστησε, πήγα να τον δω στο ΠΑΓΝΗ όπου νοσηλευόταν.

Παρ’ ότι ήταν πλέον εξαντλημένος, με γνώρισε. Του ευχήθηκα καλή ανάρρωση, εσύ είσαι δυνατός και θα το ξεπεράσεις του είπα. Μειδίασε, κάτι ψέλλισε αδύναμα, δεν κατάλαβα τι είπε. Μετά από μια ώρα τον αποχαιρέτησα και αργότερα ο Γιώργος Τσουκάκης με πήρε τηλέφωνο για να μου αναγγείλει ότι ο παπά Χριστόφορος μας άφησε. Ίσως να ήμουν ο τελευταίος που τον είδα πριν μας αφήσει. Σε ευχαριστούμε Πατέρα Χριστόφορε για όσα μας πρόσφερες. Θα σε θυμόμαστε πάντα με σεβασμό και αγάπη. Γιατί για μας ήσουν ο πατέρας του Συλλόγου μας. Αιωνία σου η μνήμη.

Βασίλης Δρόσος

Πρόεδρος Ε.Ο.Σ. Λασιθίου