Του Δημήτρη Αρχοντάκη

Πού πας ρε... γείτονα; Τι σόι στρατηγοί και στρατός είναι αυτοί που έχεις; Μα πραξικόπημα την εποχή του διαδικτύου και των κινητών; Με τόσα ΜΜΕ ανά τον κόσμο και τη χώρα σας; Με τόσους διεθνείς ανταποκριτές στα πόδια σας; Με απευθείας μετάδοση ανά την υφήλιο (Καλλιστεία ήταν); Με τις ΗΠΑ να βαριούνται, αδιάφορες πλέον για “ηρωικές” πρωτοβουλίες και προσπάθειες αντικομμουνισμού; Με το λαό να ξυλοκοπάει τα... τανκς και ζηλεύοντας τη “δόξα της πλατείας” να θέλει να κάνει την Ταξίμ .... Τιεν Αν Μεν; Χωρίς να έχει μπλοκάρει κοινοβούλιο, ενέργεια σε δημόσιους χώρους (πολλά φώτα είχε,) TV, ραδιόφωνα, Google κ.λπ.;

Ασυγχώρητοι, ασυγχώρητοι. Σε μια χώρα... μανούλα στα πραξικοπήματα, τη χαλάσατε την παράδοση. Πρώτη φορά παγκοσμίως, στρατός πραξικοπήματος είχε τόση αμηχανία.

Δεν σας φταίει όμως κανείς. Μόνοι σας το φάγατε το κεφάλι σας. Σας έφαγε και σας κακομοίρηδες η δημοσιότητα. Πάρτε το χαμπάρι, κινήματα την εποχή των κινητών, τέλος.

Και το γαμώτο; Του βγήκε του μεγάλου το crash-τεστ και τώρα αμετακίνητος χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Προς το σικέ μου φαίνεται το όλο πράγμα αδέλφια.

Με τον αρχηγό να την έχει κοπανήσει εγκαίρως και να υπερίπταται σε κράτος... εναέριο. Και μάλιστα με αυτονομία δεκατεσσάρων ωρών έβγαζε με άνεση ακόμα τρία με τριάμισι, υπολόγισα. Πολλές παράδοξες συμπτώσεις, πολλοί και διάφοροι συνειρμοί.

Για τις άσχημς συνέπειες τώρα. Ας λυπηθούμε τους νεκρούς που ποτέ δεν θα μάθουμε τον ακριβή τους αριθμό και την ταυτότητα. Δεν γινόταν όμως να είναι τα πράγματα βελούδινα. Το όλον έπρεπε να έχει κάπόια επίφαση και επιτομή. Και ας αναλογιστούμε τις συνέπειες και τους κόκκινους συναγερμούς για τη χώρα μας.

Και τώρα θα πιάσω τους δημοσιογραφικά αναλφάβητους δημοσιογράφους των πανελλαδικών καναλιών. Με στόμφο, βαρύγδουπες αναλύσεις και κυρίως μπαρούφες. Ρε παιδιά δεν το βλέπατε εξαρχής το θνησιγενές του πράγματος; Έπρεπε να σας στείλουν πιο νωρίς για νάνι, όπως έπραξα εγώ.

Εγώ δηλ. πώς το προείδα; Διότι λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, απεφάνθην αμέσως (μεγάλε!) ότι θα ήταν πραξικόπημα δύο-τριών ημερών. Δεν μου βγήκε (γαμώτο!). Ήταν δυο-τριών ωρών!

Και σεις ένστολα τέκνα της Τουρκίας. Να ρωτάτε άλλη φορά άμα δεν ξέρετε. Ο αρχηγός πρέπει να σας δώσει κανονικά αμνηστία.

Γι’ αυτόν δουλέψατε και σε καλό του βγήκε.

Αυτό θα πει πατριωτισμός. Όμως άδικος κόπος για το... κόπημα.

Ας πηγαίνατε καλύτερα για... βρούβες. Άντε και δυο αυγά Τουρκίας.