Επιμέλεια: Αννα Κωνσταντουλάκη

Μια ευχάριστη περιπέτεια που τους προσφέρει χαρά, γέλιο, αγάπη και άπειρες βόλτες είναι η συμβίωση του Δημήτρη Ασκοξυλάκη και της Ελλης Σακελλαρίου με τα δυο τους σκυλιά, τη Σκάντζη και τον Μούργο.

Η Ελλη και ο Δημήτρης μάς γράφουν την ιστορία τους:

“Έχουμε δυο σκυλάκια παρέα μας! Την Σκάντζη και τον Μούργο!

Αποκτήσαμε την Σκάντζη τον Σεπτέμβριο του ‘13. Πηγαίνοντας το πρωί στην δουλειά με το αυτοκίνητο ενός συναδέλφου, σταματήσαμε για να απομακρύνουμε ένα μικρό σκαντζοχοιράκι από την μέση του δρόμου ώστε να μην πατηθεί. Πλησιάζοντας ανακαλύψαμε πως ο σκαντζόχοιρος είχε φουντωτή γκρι γούνα, μουσούδα και ουρίτσα! Πήραμε μαζί μας το 2 μηνών κουταβάκι να το φροντίσουμε στη δουλειά και μετά από δυο εβδομάδες είχε τον δικό του καναπέ στο σπίτι μας! Η Σκάντζη μας λοιπόν πήρε το όνομα από τον σκαντζόχοιρο στον οποίο έμοιαζε τόσο πολύ ως κουτάβι! Στη συνέχεια βέβαια άλλαξε εντελώς χρώμα και από γκρίζα αποφάσισε πως θέλει να γίνει ξανθιά!

Έξι μήνες αργότερα κοντά στον χώρο εργασίας, παράτησαν δυο κουταβάκια μέσα σε ένα ντενεκέ λαδιού! Το ένα δόθηκε ! Το άλλο ντενεκεδοσκυλάκι έκλεψε την καρδιά του άντρα μου που “απαίτησε” να το φέρω σπίτι ώστε να έχει παρέα η Σκάντζη και να μην βαριέται. Ήταν ένα γλυκύτατο μικρό αρσενικό κουταβάκι, όμως πολύ δραστήριο, ατρόμητο και πονηρό από τα γεννοφάσκια του με αποτέλεσμα το όνομα Μούργος να του πάει γάντι.

Τα πάνε πολύ καλά μεταξύ τους, παίζουν και κυνηγιούνται και δεν αποχωρίζονται το ένα το άλλο. Τρομάζουν με τους κεραυνούς και τις βροντές και τρέχουν να ανέβουν πάνω στην αγκαλιά μας. Ο Μούργος είναι πολύ χαδιάρης και αγαπούλας με εμάς, κάτι που ώθησε και την Σκάντζη να γίνει και αυτή πιο τρυφερή ενώ στην αρχή δεν ήταν τόσο. Είναι κοινωνικά και τα δυο με τα άλλα σκυλάκια, αν και πότε- πότε ο Μούργος μπλέκεται σε καβγαδάκια με άλλα αρσενικά για κυριαρχικούς λόγους .Έχει απίστευτη όσφρηση και ξετρυπώνει τα πάντα, του αρέσει να τον κυνηγάνε στο παιχνίδι και να τρέχει σαν σίφουνας. Είναι λιχούδης και παρότι τρώει πολύ δεν βάζει γραμμάριο. Τρελαίνεται για κόκκαλο και μπορεί να κάτσει 3ωρες να μασουλίζει μέχρι να το φάει όλο. Από τη άλλη μεριά η Σκάντζη είναι λιγότερο δραστήρια και είναι γεματούλα λόγω της στείρωσης. Τρώει το φαγητό της και περιμένει “κυρία” κοιτώντας λοξά να τελειώσει ο Μούργος το δικό του για να φάει ό,τι έχει περισσέψει. Είναι φύλακας για το σπίτι και θα μας προειδοποιήσει αν κάτι περίεργο συμβεί.

Η αγάπη της για τη θάλασσα είναι μεγάλη και στη βόλτα της αρέσει να μπαίνει και να δροσίζεται στο νερό, αλλιώς πιάνει σκιά και δεν το κουνάει!

Τρελαίνεται να της πετάμε το μπαλάκι του τένις και να το φέρνει πίσω. Είναι το μόνο μπαλάκι που αντέχει διότι όλα τα άλλα τα κάνει κομμάτια σε ένα τέταρτο.

Όταν ήταν μικρά μασουλούσαν παντόφλες, κάλτσες, δερμάτινα πορτοφόλια, μαξιλάρια κ.α. Τώρα έχουν ηρεμήσει και μόνο ο Μούργος κάνει μικροζημιές όταν όμως έχουμε παραλείψει κάποια βόλτα και δεν έχει ξεδώσει.

Παλιότερα νευριάζαμε με τις ζημίες, τώρα γελάμε γιατί συνήθως είναι δικό μας λάθος να παρατάμε κάτι που θέλουμε σε σημείο που μπορούν το πάρουν. Η μονή φορά που πραγματικά μας έκαναν έξαλλους είναι που έσκισαν ένα πουφ στο μπαλκόνι και έβγαλαν όλη τη γέμιση φενιζολ έξω και το μπαλκόνι Ιούλιο μηνά ήταν σαν χιονισμένο.

Αυτό που δεν τους αρέσει καθόλου είναι η ώρα του μπάνιου στο σπίτι και όταν ακούν τη λέξη εξαφανίζονται σε δευτερόλεπτα.

Η συμβίωση μαζί τους είναι μια ευχάριστη περιπέτεια που μας δίνει χαρά, γέλιο, ανιδιοτελή αγάπη, μας βγάζουν άπειρες βόλτες, μας κοινωνικοποιούν και η απάντηση μας σε όλες τις ενοχλητικές και αδιάκριτες παρατηρήσεις περαστικών του τύπου «διώξτε τα κοπρόσκυλα, τι τα θέλετε;» είναι: «Mας έκαναν υπεύθυνους και καλύτερους ανθρώπους».