Του Μαρίνου Παττακού*

Η ιστορία γράφεται μόνη της μεταφέροντας στο πέρασμα των χρόνων αδιάψευστα στοιχεία για την πορεία, τον πολιτισμό, τις επιλογές και τα έργα των λαών της γης, από την αρχαία εποχή μέχρι και σήμερα.

Δεν έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από τον Οκτώβριο του 1993, όταν η τραυματισμένη κυβέρνηση Μητσοτάκη οδηγήθηκε αναγκαστικά σε εκλογές τις οποίες έχασε και το ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου ξαναγύρισε στην εξουσία.

Οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις που είχαν δρομολογηθεί, οι ιδιωτικοποιήσεις, η εξυγίανση του δημόσιου τομέα και των ασφαλιστικών ταμείων, δεν έγιναν ποτέ μέχρι σήμερα, με τα γνωστά απογοητευτικά αποτελέσματα.

Στη συνέχεια, παρά την καταβληθείσα προσπάθεια των κυβερνήσεων Σημίτη για να νοικοκυρευτούν τα οικονομικά της χώρας, την προσπάθεια για αξιοκρατία στο Δημόσιο και την επιχείρηση δημοσιονομικής προσαρμογής με τις απαιτήσεις της συνθήκης του Μάαστριχτ και χωρίς όλα τα παραπάνω να έχουν πλήρως επιτευχθεί, μπήκαμε άρον - άρον στο Ευρώ και τη νομισματική Ένωση πολιτικοοικονομική πράξη λανθασμένη, σύμφωνα με τους χρηματοοικονομικούς σχολιαστές.

Και δεν έφτανε μόνο αυτό, αλλά οι νεόπλουτοι Έλληνες καθοδηγούμενοι από μια ανόητη εγκληματική προπαγάνδα, έπεσαν στην παγίδα του μεγαλύτερου οικονομικού σκανδάλου όλων των εποχών στο ελληνικό χρηματιστήριο.

Το 2004 ήρθε η ώρα της Νέας Δημοκρατίας και του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού την εποχή εκείνη ο νέος πρωθυπουργός με όραμα, σωστή παρουσία και λόγο, ενέπνευσε τους Έλληνες υποσχόμενος επανίδρυση του κράτους, πάταξη της διαφθοράς, της διαπλοκής κι άλλα πολλά.

Οι υποσχέσεις έμειναν πίσω γιατί δεν ήταν αρκετή η γοητεία τους. Χρειαζόταν και τόλμη.

Η σκληρή λαϊκίστικη αντιπολιτευτική τακτική, οι αδικαιολόγητες ταραχές και καταστροφές του Δεκεμβρίου 2008 και το «λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου, οδήγησαν σε αλλαγή της κυβέρνησης.

Μετά από πέντε χρόνια κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, του Λουκά Παπαδήμου και της συγκυβέρνησης Σαμαρά από το 2012 και την εφαρμογή των δυο πρώτων μνημονίων που επιβλήθηκαν από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, η Ελλάδα και οι Έλληνες έφτασαν μετά κόπων και βασάνων μέχρι τον Δεκέμβριο του 2014.

Ενώ λοιπόν παρά τα λάθη, τις παραλήψεις, τις καθυστερήσεις, τις στερήσεις και τις θυσίες των Ελλήνων, φαινόταν να επέρχεται μια ανάκαμψη και ένα αμυδρό φως στην άκρη του τούνελ, ήρθαν οι εκλογές του Ιανουαρίου 2015 και τις τύχες της χώρας ανέλαβε η συγκυβέρνηση της Αριστεράς με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα .

Έχουν περάσει εννιά μήνες με δυο βουλευτικές εκλογές και ένα δημοψήφισμα. Οι προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης έγιναν και έδειξαν ότι βρίσκονται μακριά από την πραγματικότητα.

Δεν έχει κανείς αντιληφθεί ότι πέρυσι τον Δεκέμβριο η Ελλάδα ήταν έτοιμη να μπει στην προληπτική πιστωτική γραμμή, με μια συμφωνία σαφώς καλύτερη από το τρίτο μνημόνιο που περιέχει η νέα συμφωνία.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Το σπουδαιότερο είναι ότι χάθηκε πολύτιμος χρόνος την ώρα που η οικονομία έπρεπε να ενισχύσει τους ρυθμούς ανάπτυξης, εκμεταλλευόμενη την ευνοϊκή συγκυρία που παρουσιάζουν οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου. Η Ελλάδα εκείνο που πέτυχε μετά από επτά μήνες διαπραγματεύσεων, είναι να τεθεί σε κίνδυνο η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και η αποφυγή του κινδύνου με αντάλλαγμα μια νέα συμφωνία επαχθέστερη των δύο προηγούμενων.

Τελικό συμπέρασμα ότι αυτή είναι η πραγματική συμφωνία που από την αρχή ήθελαν οι Ευρωπαίοι να επιβάλουν για τη σωτηρία της Ελλάδας και την πέτυχαν με τη βοήθεια του ΣΥΡΙΖΑ, ως αποτέλεσμα ενός από τα μεγαλύτερα πολιτικά – οικονομικά –επικοινωνιακά «παιχνίδια» της σύγχρονης εποχής.

Επειδή όμως τα πάντα στη ζωή του τόπου καταγράφονται στην ιστορία, το μόνο θετικό που μπορεί να περιμένουμε, είναι εάν η ιστορία αυτή τελικά θα διδάξει τους Έλληνες.

*Ο Μαρίνος Παττακός είναι αντιδήμαρχος Ηρακλείου