Της Λίλιαν Δαφερμάκη

Σε κατάσταση ομηρείας εξακολουθούν να παραμένουν 130 εργαζόμενοι του Δήμου Ηρακλείου, των οποίων η πρόσληψη μπλόκαρε λόγω μνημονίου. Πρόκειται για μια κατάσταση που...σέρνεται από το 2009, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει δοθεί λύση, με αποτέλεσμα, ενώ τυπικά οι άνθρωποι αυτοί έχουν περάσει από διαγωνιστική διαδικασία εγκεκριμένη από τον ΑΣΕΠ και έχουν ανακηρυχθεί μόνιμοι, πρακτικά εργάζονται ως συμβασιούχοι αφού η πρόσληψή τους έχει “παγώσει”.

Η εργασιακή ανασφάλεια και η αγωνία των 130 εργαζομένων για το τι θα απογίνουν κρατάει εδώ και πέντε χρόνια στη διάρκεια των οποίων έχουν ακούσει τα εφιαλτικότερα σενάρια που ανατροφοδοτούν οι εντολοδόχοι του παρατηρητηρίου της τρόικας στην κυβέρνηση. Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, οι δημοτικές υπηρεσίες είναι ξεδοντιασμένες από προσωπικό που είναι παντελώς αναντίστοιχο σε σχέση με τις συνεχώς πολλαπλασιαζόμενες ανάγκες του ισχυροποιημένου σε γεωγραφική περιφέρεια καλλικρατικού Δήμου Ηρακλείου.

Για το Σύλλογο Εργαζομένων του Δήμου είναι ζήτημα πρώτης γραμμής, τονίζει με δηλώσεις του στην “Π” ο πρόεδρος Γ. Στρατήγης και προσθέτει: “Πρέπει με κάθε τρόπο να μπει ένα οριστικό τέλος στην ταλαιπωρία των συναδέλφων αυτών οι οποίοι είναι εγκλωβισμένοι σε ένα καθεστώς ομηρείας. Στην κατεύθυνση αυτή όπως ξεκαθαρίζει θα κινηθεί με όλους τους τρόπους και σε όλα τα επίπεδα, με σκοπό να βρεθεί οριστική λύση.

Όπως ο ίδιος εξηγεί, στο τέλος του 2008 έγινε διαγωνισμός μέσω ΑΣΕΠ και στο τέλος του 2009 ξεκίνησε η διαδικασία ανάρτησης των οριστικών πινάκων των διαγωνιζομένων που προκρίθηκαν, η οποία ολοκληρώθηκε μέσα στο 2011. Όταν λοιπόν έφτασαν στην πηγή νερό δεν ήπιαν επειδή μεσολάβησε το μνημόνιο που έβαλε φρένο στις προσλήψεις.

Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό οι άνθρωποι αυτοί ξεκίνησαν να εργάζονται στο Δήμο ως συμβασιούχοι και μέχρι σήμερα παραμένουν εγκλωβισμένοι σε αυτό το ιδιότυπο και επισφαλές εργασιακό καθεστώς, όπως άλλωστε και όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι που βλέπουν ότι κάθε μέρα ξημερώνει με νέα μέτρα.

Όπως εξηγεί ο κ. Στρατήγης, με τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται τα πράγματα στην αυτοδιοίκηση αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα γενικότερα, η αγωνία και ο φόβος για τα χειρότερα που έπονται έχουν γίνει μόνιμο καθεστώς στην καθημερινότητα των εργαζομένων, αφού ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσονται τα πράγματα προδιαγράφουν ακόμα πιο εφιαλτικές μέρες για τη λειτουργία των Δήμων. Σε κάθε περίπτωση όμως, ειδικά στη συγκεκριμένη, θα πρέπει να δρομολογηθεί λύση και αυτό θα επιδιωχθεί σε συνεργασία με τη νέα δημοτική Αρχή, η παρέμβαση της οποίας μπορεί να έχει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των πραγμάτων, κατέληξε.