Eπιμέλεια Άννα Κωνσταντουλάκη

“Τ­α σκυλιά είναι σαν τους ανθρώπους, μόνο που δεν μιλάνε” λέει η ολυμπιονίκης Πηγή Δεβετζή, που παρουσίασε στο katoikidio.gr τον αγαπημένο της σκύλο τον Ιντεφίξ.
Το κατοικίδιό σας έχει το ίδιο όνομα με το διασημότερο εκπρόσωπο της φυλής του...
Πράγματι! Τον λένε Ιντεφίξ γιατί είναι ίδιος με το West Highland White Terrier του Οβελίξ!
Πόσο χρονών είναι ο Ιντεφίξ;
Τον αγόρασα όταν ήταν μόλις ενός μήνα και τώρα είναι επτάμισι ετών.
Είχατε πάντα κάποιο κατοικίδιο στην οικογένειά σας;
Ναι. Όταν ήμουν πολύ μικρή είχαμε με τον αδερφό μου ένα γάτο, τον Σουσούλη. Επίσης, είχα ένα σκύλο, τον Έλβις. Γενικότερα αγαπάμε τα ζώα στην οικογένειά μας. Ο μπαμπάς μου έχει ένα κτήμα στην Αλεξανδρούπολη με πολλούς σκύλους και γάτες. Μάλιστα, εκτός από κατοικίδια έχουμε από κότες μέχρι γουρουνάκια. Είναι σαν ζωολογικός κήπος!
Σε τι πιστεύετε ότι υπερτερεί ένα West Highland White Terrier;
Πρώτα απʼ όλα θεωρείται ένας από τους πιο γρήγορους σκύλους όλων των ρατσών, καθότι στο παρελθόν ήταν κυνηγετικός σκύλος. Επίσης, είναι πολύ υπάκουος και δυναμικός, ενώ δεν υπάρχει κάτι που να μην πέσει στην αντίληψη του και ειδικά λέξεις όπως «λουρί» και «βόλτα». Όταν είναι η ώρα του να πάει βόλτα, θα το διεκδικήσει. Απʼ την άλλη βέβαια, όταν έρχεται η ώρα για μπάνιο, τότε γρυλίζει.
Παρόλο που είναι μικρόσωμος θεωρείτε ότι είναι καλός φύλακας;
Ναι, πάρα πολύ. Για παράδειγμα είχε έρθει η θεία μου από την Αθήνα στην Αλεξανδρούπολη και είχε φέρει δύο τσάντες τις οποίες άφησε στο πάτωμα. Ο Ιντεφίξ πήγε αμέσως να μυρίσει τις τσάντες και όταν η θεία μου πήγε να τις σηκώσει για να τις τοποθετήσει στο τραπέζι την δάγκωσε. Ήθελε να προστατεύσει τον χώρο του. Δεν την δάγκωσε να την τραυματίσει αλλά για να τη φοβερίσει. Γενικά είναι πολύ κοινωνικός και μάλιστα αν κάποιος έρθει στο σπίτι μας και δεν συμπαθεί τα σκυλιά, ο Ιντεφίξ θα κάνει τα πάντα για να τον συμπαθήσει. Είχα μία φίλη που μου έλεγε: «Έχετε σκύλο; Δεν έρχομαι!» και της είπα: «Είναι μικρός, δεν κάνει τίποτα!». Ύστερα από επίμονες προσπάθειες την έπεισα να έρθει και ενώ στην αρχή ήταν επιφυλακτική, στο τέλος κατέληξαν αγκαλιά.
Τον έχετε πάει για εκπαίδευση;
Δεν τον πήγα αλλά του έμαθα εγώ κάποια πράγματα. Θυμάμαι όταν ήταν μικρός έτρωγε τα παπούτσια μου και έκανε συνέχεια ζημιές. Πλέον, όμως, είναι κύριος! Έχει ηρεμήσει.
Τον πηγαίνετε συχνά σε κομμωτήριο σκύλων;
Πώς δεν τον πηγαίνω; Όποτε χρειάζεται τον πηγαίνω.
Προσέχετε τι τροφή του δίνετε;
Τρώει και ξηρά τροφή αλλά και φαγητό που τρώμε εμείς. Δεν του δίνω ποτέ γλυκά γιατί δεν κάνει αλλά ούτε και κοτόπουλο γιατί τα κόκκαλα είναι πολύ μαλακά και μπορεί να πνιγεί. Τρώει και μήλο. Μάλιστα, είναι το αγαπημένο του. Γενικώς τα σκυλιά είναι πάρα πολύ λαίμαργα. Δεν σταματούν να ζητάνε φαγητό ειδικά την ώρα που τα αφεντικά τους τρώνε.
Στις προπονήσεις σας έχει τύχει ποτέ να τον πάρετε μαζί σας;
Φυσικά. Γενικώς του αρέσει πολύ το τρέξιμο αν σκεφτεί κανείς ότι τον έχουμε χάσει δύο-τρεις φορές στην γειτονιά. Μάλλον έψαχνε να βρει νύφη.
Τότε ενδεχομένως να έχει ζευγαρώσει...
Η αλήθεια είναι ότι τρεις φορές τον έχω πάει να ζευγαρώσει με σκύλο της ίδιας ράτσας και με πήραν τηλέφωνο οι ιδιοκτήτες του άλλου σκύλου να πάω να τον πάρω γιατί έκανε συνέχεια ζημιές. Δεν ξέρω τι έκανε -εκείνοι μου είπαν ότι δεν έπρεπε να έκανε και τίποτα- αλλά σίγουρα έκανε ζημιές.
Πότε γίνεται απίστευτα χαριτωμένος;
Όταν κάθε φορά που ετοιμάζω τη βαλίτσα μου μπαίνει μέσα!
Προσπαθείτε να τον έχετε μαζί σας στα ταξίδια σας;
Τώρα επειδή λόγω αθλητικών υποχρεώσεων δεν μπορούσα να τον έχω μαζί μου, τον έχω πάει στη μητέρα μου. Βέβαια, αν της πω τώρα να μου τον δώσει, δεν μου τον δίνει με τίποτα! Τις προάλλες που ήμουν στην Αλεξανδρούπολη της έκανα πλάκα ότι θα τον έπαιρνα μαζί μου στην Αθήνα και μου είπε: «Δεν πάει πουθενά ο Ιντεφίξ». Με την μητέρα μου είναι πάρα πολύ δεμένος, τον φροντίζει συνέχεια και δεν τον παραμελεί καθόλου. Βεβαίως εκτός από πολύ δεμένος μαζί της, είναι και ζηλιάρης. Παραδείγματος χάριν, στην αρχή ζήλευε πολύ το μωρό του αδερφού μου. Ασχολούμασταν όλοι με το μωρό και εκείνος αναρωτιόταν γιατί τον παραμελούμε. Πλέον, έχει αρχίσει να το συνηθίζει.
Πιστεύετε ότι στην Ελλάδα απουσιάζει η ζωοφιλική εκπαίδευση;
Ναι, πιστεύω ότι απουσιάζει και αυτό φαίνεται από τις άθλιες συμπεριφορές ορισμένων ανθρώπων απέναντι στα ζώα μέχρι το γεγονός ότι θα έπρεπε να υπάρχουν περισσότεροι χώροι που να δέχονται τα αδέσποτα. Εγώ ακόμη και το μεγαλύτερο και το πιο άγριο σκυλί να δω στον δρόμο μπορεί να πάω να το χαιδέψω. Δεν θα φοβηθώ γιατί τα ζώα καταλαβαίνουν αν πηγαίνεις με φιλικές διαθέσεις ή όχι. Κάποια στιγμή όταν έμενα στους ξενώνες του Ολυμπιακού Σταδίου, υπήρχαν δύο εκπαιδευμένα λυκόσκυλα. Θυμάμαι μια φορά που πήγα να μπω στο δωμάτιό μου, το ένα από τα δύο λυκόσκυλα με ακινητοποίησε στα σύρματα. Δηλαδή, σήκωσε τα μπροστινά του πόδια και τα έβαλε στους ώμους μου νομίζοντας ότι είμαι ξένη. Εγώ δεν αντέδρασα, απλά άρχισα να του μιλάω και ηρέμησε. Πιστεύω ότι καταλαβαίνουν αν τα αγαπάς ή όχι. Δυστυχώς, όμως, δεν έχω δει λίγους να κλωτσούν αδέσποτους σκύλους και γάτες.
Εκεί αντιδράτε εσείς;
Βεβαίως και αντιδρώ. Όσες φορές έχω δει κάτι τέτοιο τους φωνάζω να σταματήσουν αμέσως. Οι σκύλοι είναι σαν άνθρωποι, μόνο που δεν μιλάνε!