Κείμενο, φωτογραφίες: Βασίλης Δρόσος

Την Κυριακή 6 Νοεμβρίου στις 7 η ώρα το πρωί 60 ορειβάτες από το Φυσιολατρικό Ηρακλείου και τον Ε.Ο.Σ. Λασιθίου ξεκινήσαμε από το Ηράκλειο με προορισμό τις νοτιοανατολικές υπώρειες της Δίκτης στις 9.30 φτάσαμε στο χωριό Κρούστα όπου μας περίμενε ο Λεωνίδας Κλώντζας υπεύθυνος ορειβατικού τμήματος της Περιηγητικής Λέσχης Αγ Νικολάου για να μας οδηγήσει στο εκκλησάκι του Αγίου Μάμα που βρίσκεται στο δάσος του Κρούστα. Εκεί μας περίμεναν ακόμη 20 ορειβάτες από τον Άγιο Νικόλαο. Όλοι μαζί ξεκινήσαμε την πεζοπορία μας με αρχηγούς τον Λεωνίδα Κλώντζα και το Βασίλη Δρόσο πρόεδρο του Ε.Ο.Σ Λασιθίου.
Στο σημείο αυτό βρίσκεται ένα ιστορικό σπήλαιο «ΤΟ ΤΑΦΟΣ». Την περίοδο της γερμανικής κατοχής ήταν λημέρι ανταρτών, εκεί κρύβονταν και οργάνωναν τη δράση τους κατά των κατακτητών.
Από εκεί με δυτική κατεύθυνση ακολουθήσαμε το παλιό Μινωικό μονοπάτι που επικοινωνούσαν οι κάτοικοι του Κρούστα με την Κριτσά και το οροπέδιο Καθαρού. Η ομορφιά της άγριας φύσης μας κυκλώνει κάτω από τη σκιά του πευκοδάσους. Περνάμε δίπλα από κυψέλες μελισσιών. Εδώ και στο δάσος του Σελάκανου χιλιάδες κυψέλες είναι τοποθετημένες στις πλαγιές και στα ξέφωτα αυτών των δασών .
Η ημέρα είναι πολύ καλή και ζεστή, μοιάζει ανοιξιάτικη. Οι κρόκοι έχουν ανθίσει, τα χρώματα τους στολίζουν τα μονοπάτια μαζί με άλλα μικρά αγριολούλουδα που ανταγωνίζονται την ομορφιά τους. Το ανηφορικό μονοπάτι μας περνά ανάμεσα από τις κορυφές Φορτέτσα και Ξενογιώργη Κορυφή. Μετά από μια ώρα φτάνουμε στην περιοχή Κορακιά. Βλέπουμε μητάτα και μερικά αγροτόσπιτα σκόρπια εδώ και εκεί που αποτελούν μετόχια καλλιεργητών και βοσκών της περιοχής. Βλέπουμε καλλιεργημένα λιβάδια με κρασάμπελλα. Μετά από 2 ώρες ανηφορίζουμε νότια, ένας αγροτικός δρόμος μας οδηγεί στην περιοχή Του [Ο] Μέρη ο Λάκκος. Και εδώ υπάρχουν μικροί οικισμοί και καλλιεργημένη γη, μικρά εκκλησάκια εδώ κι εκεί. Περνάμε τον Άγιο Σπυριδώνα, τον Άγιο Ιωάννη και άλλα εξωκκλήσια που τα βλέπουμε να ξεπροβάλλουν πίσω από τα δέντρα.
Η γραφικότητα του τοπίου είναι μοναδική, απόκρημνοι βράχοι σκιαγραφούν μορφές ανθρώπων, ζώων, πουλιών θαρρείς και είναι λαξεμένοι από τα στοιχειά της φύσης για να φρουρούν τούτο το πανέμορφο δάσος. Είναι το ωραιότερο και μεγαλύτερο πευκόδασος της Κρήτης. Δυτικό μονοπάτι από εδώ οδηγεί στην καρδιά του δάσους του Σελάκανου εκεί που οι μέλισσες στήνουν χορό στην πλούσια γύρη των θυμαριών, των αγριολούλουδων και των πεύκων. Η ώρα κυλάει γρήγορα, έχουμε κάνει 5 ώρες πεζοπορία χωρίς να το καταλάβουμε. Ο ήλιος άρχισε να γέρνει πίσω από τα Λασιθιώτικα βουνά. Αποφασίσαμε να κατηφορίσουμε προς το χωριό Μάλλες. Γερασμένοι κάτοικοι απολαμβάνουν τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου καθισμένοι στα πεζούλια των σπιτιών. Περάσαμε το χωριό και με νότια κατεύθυνση ανηφορίζουμε πάνω από τη ρεματιά της Αγίας Παρασκευής. Βλέπουμε από ψηλά τον παλιό εγκατελειμμένο οικισμό και την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Η εκκλησία είναι τοιχογραφημένη κυρίως με τοιχογραφίες στρατιωτικών αγίων ιεραρχών.
Πανέμορφή ρεματιά κατάφυτη από δέντρα και θυμάρια, λεύκες που χρωματίζουν με το έντονο κίτρινο χρώμα των φύλλων τους. Μέσα στη ρεματιά βλέπουμε και άλλα εκκλησάκια. Φτάνουμε στο εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας εκεί κοντά βρίσκεται και ένας παλιός νερόμυλος που ακόμα στέκι ορθός θυμίζοντας παλιές εποχές. Ακούμε το νερό να βρυχάται στο βάθος της ρεματιάς. Ανηφορίζουμε προς το γραφικό εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής, ένας μικρός καταρράχτης τρέχει ορμητικά στο γούβελο που είναι λαξεμένος στο προαύλιο της εκκλησιάς.
Βλέπουμε το γραφικό εκκλησάκι κτισμένο στο κοίλωμα βράχου και δίπλα μια μικρή κρήνη με γάργαρο νερό που μας πρόσφερε τη δροσιά του. Τεράστια πλατάνια σκεπάζουν όλο το τοπίο. Εδώ καθίσαμε για λίγο θαυμάζοντας την ομορφιά και την ηρεμία του τοπίου. Γυρίσαμε στις Μάλλες και από εκεί στην ταβέρνα «Δρυγιές» στο χωριό Ανατολή όπου απολαύσαμε παραδοσιακά τοπικά εδέσματα. Άλλη μια πεζοπορία των Ορειβατικών μας Συλλόγων θα μας μείνει αξέχαστη.