Ένα απ τα πιο ενοχλητικά πράγματα που βιώνω ως πατέρας και που νομίζω κάτι αντίστοιχο βιώνουν πολλοί γονείς μικρών παιδιών είναι μια φράση που επαναλαμβάνεται σχεδόν καθημερινά στα περισσότερα ελληνικά σπίτια: «τι θα φάμε αύριο;» ή παραλλαγμένη «τι θα φάμε;» ή κάπως έτσι: «πάλι αυτό θα φάμε;».
Σε κάποιες άλλες γωνιές του πλανήτη τα ερωτήματα είναι ελαφρώς διαφοροποιημένα π.χ. «θα φάμε αύριο;» ή «θα φάμε σήμερα;» ή «για πόσες μέρες θα έχουμε να φάμε;»
Διαρκής «πονοκέφαλος» για τη μητέρα να ικανοποιήσει τα διατροφικά γούστα των τέκνων της με «σπεσιαλιτέ» που θα παραπέμπουν στο φαστ-φουντ της γειτονιάς, την καντίνα με τα «βρώμικα», έξω απ το γήπεδο μετά τα ντέρμπυ ή το οβελιστήριο που έχει σφραγιστεί απ το υγειονομικό 6-7 φορές.
Καλομαθημένα τα βλαστάρια μας, έχουν τόσο ευαίσθητο ουρανίσκο, που είναι σε θέση να ξεχωρίζουν το παριζάκι της διαφήμισης από εκείνο της «προσφοράς» του γερμανοελβετογαλικού super market, το γιαουρτάκι με τα «εμπριμέ» γράμματα της ετικέτας από εκείνο με το αυτοκολλητάκι για ετικέτα-εξίσου βέβαια «υγιεινά» και τα δυο, ενώ μπορούν ν απορρίψουν το τυρί με κριτήριο τις τρύπες που έχει και να πεισμώσουν στο μεσημεριανό τραπέζι, αν η ψίχα του ψωμιού δεν είναι τόσο μαλακή όσο θα την ήθελαν.
Πολύ συνηθισμένο φαινόμενο οι ταλαίπωρες γυναίκες-σύζυγοι-μαμάδες-εργαζόμενες-νοικοκυρές να παθαίνουν «μικροεγκεφαλικά» στην κουζίνα και να αγχώνονται περισσότερο απ τους διαγωνιζόμενους στο master-chef,για να ικανοποιήσουν τα γούστα της δικής τους «επιτροπής» και οι καημένες, όχι προοπτική για κάποιο «έπαθλο» δεν έχουν, αλλά ενδέχεται η αποτυχία τους να τις χρεώσει και με κανένα 20ευρω στο ντιλίβερι μπας και ο κανακάρης δεν πάει νηστικός στο net-kafe και η κοντέσσα δεν έχει δύναμη στο μπαλέτο.
Το σύγχρονο non frost ψυγείο με τη νικελένια επένδυση, εξωτερικά «κοσμείται» από τα τηλέφωνα όλων των ταχυφαγείων, που ειδικεύονται σε άλλη «γκουρμέ» σπεσιαλιτέ το καθένα, ενώ εσωτερικά υπάρχουν όλα τα σοκολατούχα γαλακτοκομικά, τα υπερυγιεινά αλλαντοτυροκομικά, τα βουτυροκονσερβοειδή, ενώ στη φρουτοθήκη υπάρχουν οι kinderοειδείς σοκολατογαλακτοφέτες, γιατί τα φρούτα βαριούνται να τα καθαρίσουν μικροί- μεγάλοι.
Πρωινό τα καμάρια μας, αντί για το σπίτι, το παίρνουν στο πλησιέστερο ψιλικατζίδικο ή περίπτερο της γειτονιάς, μεσημεριανό στον αντίστοιχο φούρνο ή πιτσαρία και προφασίζονται στο σπίτι τους το άγχος του πρωινού διαγωνίσματος των μαθηματικών για να μην υποχρεωθούν να μιάνουν το έντερο τους με μισητά όσπρια ή ψυχανθή.
Εκτός βέβαια τη «στερεή» τροφή, ενδιαφέρον έχει και η λήψη υγρών πάσης φύσεως, εκτός νερού βέβαια. Ολημερνίς κρατούν μικρά πολύχρωμα μπουκαλάκια με λαχανί, φούξια, σομόν, μωβ ή ερυθρό περιεχόμενο. Χυμοί όλων των εξωτικών φρούτων - δεν έχουν δει ποτέ το φρούτο αλλά πίνουν το ζουμί τους - ελαφρώς αλκοολούχα αναψυκτικά-έτσι για να συνηθίζουν το αλκοόλ-, αλλά πίνουν το γαλατάκι τους για να κάνουν γερά κόκκαλα, μόνο που το γάλα αυτό είναι εμπλουτισμένο με 38 βιταμίνες και 24 ιχνοστοιχεία κι έχει γεύση βατόμουρο και φραγκοστάφυλο (έτσι για να λαμβάνουν και τα φρούτα που δεν τρώνε ωμά). Όσοι δε νεαροί και νεαρές είναι και αθλητικοί τύποι έχουν την ευκαιρία στο γυμναστήριο τους να πιούν και μερικά σφηνάκια πρωτεϊνης, κρεατίνης, ντοπαμίνης και λοιπών ωφέλιμων μακροπρόθεσμα υγρών.
Το αίτημα ψωμί- παιδεία- ελευθερία θα ήταν πολύ ασαφές, αν ετίθετο σήμερα, αφού υπάρχουν 44 είδη ψωμιών που μπορείς να επιλέξεις. Οι παίδες και κορασίδες έχουν συγκεκριμένες αρτοπροτιμήσεις, αφού η επιλογή τους στηρίζεται στη «γέμιση» του ψωμιού, τους ξηρούς καρπούς που διακοσμείται και το χρώμα της κόρας του. Την περίοδο των εξετάσεων υπάρχει μια σαφώς εμπεδωμένη αντίληψη πως η επιτυχία στα γραπτά είναι περισσότερο θέμα σοκολατοειδών που θα καταναλώσει ο υποψήφιος παρά τη μελέτη του και τη συνέπεια του. Οι αρχικοί χρόνοι του ρήματος, ο τύπος του γερουνδίου, η ημερομηνία στην ιστορία και η άσκηση στη βιολογία θα απαντηθούν και θα λυθούν μόνο, εάν και εφόσον, θα καταβροχθίσει ο υποψήφιος 3 lactες την παραμονή και 2 αμυγδάλου το πρωί της εξέτασης.
Βέβαια, η κορυφαία γαστρονομική «διευκόλυνση», που κάνουμε στ αγαπημένα μας παιδιά είναι τα γαριδοπατατοσνακάκια, που γαργαλάνε με το αλατάκι τους τον ουρανίσκο των μικρών «Παρλιάρων». Με πλούσια «διατροφική» αξία οι τροφές αυτές είναι το σίγουρο εισιτήριο στη διαβητολογική κλινική προσεχώς.
Κι εκεί που υπάρχει αναβρασμός για το τι θα μαγειρέψουμε αύριο παρακολουθώ ειδήσεις και «μπερδεύομαι». Τα ποσοστά νεανικού διαβήτη «θερίζουν» στη χώρα μας, αλλά και γενικότερα στο δυτικό κόσμο, η παχυσαρκία αποτελεί φοβερή μάστιγα στις αναπτυγμένες κοινωνίες της Ευρώπης και των ΗΠΑ απ τη μια, ενώ στο επόμενο θέμα ακούω τον παρουσιαστή ν αναφέρεται στην τελευταία έκθεση του διεθνούς οργανισμού να λέει πως ανά 5 δευτερόλεπτα πεθαίνει ένα παιδάκι από ασιτία και αρρώστιες που συνεπάγονται απ αυτήν στον Τρίτο Κόσμο, κι εκεί κάπου προειδοποιώ- τις κατά τα άλλα υπέροχες κόρες μου- πως την επόμενη φορά που θα ξαναρωτήσουν τι περιλαμβάνει το σημερινό ή αυριανό μενού, θ αποσυνδέσω την τηλεόραση ώστε μια βδομάδα να μην ξαναδούν την αγαπημένη τους “Patty”.
Πιστέψτε με, είναι ο μόνος τρόπος να τις πείσω για τον «εξορθολογισμό» των διατροφικών τους επιλογών.
* Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος
