Της Πέλλας Λασηθιωτάκη

Χάνει το σπίτι του για χρέη, γιατί το κράτος είναι... μπαταχτζής!

Ο κτηνοτρόφος Δ.  Καψάλης δημιούργησε μια σύγχρονη μονάδα με επιδότηση, αλλά δεν πήρε ούτε ένα ευρώ


Είχε όνειρο ζωής να δημιουργήσει μία σύγχρονη κτηνοτροφική μονάδα. Τώρα, το μόνο που θέλει πια είναι να γλιτώσει το σπίτι του από τον πλειστηριασμό. Ο κτηνοτρόφος Διονύσης Καψάλης από τη Γέργερη, όπως και πολλοί συνάδελφοι του, είναι «βουτηγμένος» στα χρέη, κυρίως λόγω της ασυνέπειας του ελληνικού δημοσίου που άλλα λέει κι άλλα τελικά κάνει, «πνίγοντας» πολλές φορές, τις πρωτοβουλίες των ανθρώπων που πρωτοπορούν.

Ο Διονύσης Καψάλης, πατέρας δύο παιδιών και συνδικαλιστής στο σύλλογο Κτηνοτρόφων Ηρακλείου, δεν είναι από τους ανθρώπους που κάθονται και εισπράττουν επιδοτήσεις. «Έχω τα δυο μου χέρια και μια οικογένεια που με στηρίζει» είπε πριν λίγα χρόνια και αποφάσισε να κάνει το όνειρο πραγματικότητα: Μια σύγχρονη κτηνοτροφική μονάδα, που θα παράγει εκλεκτό γάλα και κρέας. Μια μονάδα με αυτόματα μηχανήματα και ψυκτικούς θαλάμους, όπως συμβαίνει σε όλες τις προηγμένες χώρες . Ρώτησε και έμαθε για το πρόγραμμα των σχεδίων βελτίωσης αγροτικών εκμεταλλεύσεων ζωικής παραγωγής, που επιδοτούσε αυτού του είδους τις επενδύσεις και ξεκίνησε την εκπόνηση της μελέτης.

Έτσι, άρχισαν τα προβλήματα….

Μετά από μεγάλη ταλαιπωρία, έναν «κυκεώνα» γραφειοκρατίας που έμοιαζε ατέλειωτος, ο Διονύσης Καψάλης κατάφερε τελικά να καταθέσει τη μελέτη του. Και ο φάκελος υποψηφιότητας εγκρίθηκε από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης αφού διέθετε όλες τις προδιαγραφές.

Στην ουσία ο Διονύσης Καψάλης είχε βάλει μπρος να κάνει μια μονάδα συνολικού προϋπολογισμού 200.000 ευρώ. Αλλά από τη μέρα κατάθεσης της μελέτης μέχρι την έγκριση της, το κόστος ανήλθε στα 280.000 ευρώ, αφού εκείνη την περίοδο είχαν πολλαπλασιαστεί οι τιμές στα σίδερα. (Έχει κάνει πάνελ). Αποφάσισε όμως να μην κάνει πίσω, να προχωρήσει στην εφαρμογή της μελέτης, αφού έτσι κι αλλιώς, όπως νόμιζε δεν υπήρχε άλλος δρόμος: οι κτηνοτροφικές μονάδες είτε θα εκσυγχρονίζονταν, είτε θα έκλειναν.

Σε ένα χώρο 60 στρεμμάτων στη Γέργερη ο κ. Καψάλης αξιοποίησε τα 800 τμ. Εκσυγχρόνισε και νομιμοποίησε τον παλιό στάβλο του 500 τμ. και έκανε προέκταση 280 τμ, δημιουργώντας θαλάμους απογαλακτισμού και αποθήκη σύγχρονων προδιαγραφών. Παράλληλα αγόρασε σύγχρονα μηχανήματα, όπως αλμεκτικά, ψυκτικούς θαλάμους κλπ.

«Μόνο η άδεια μου κόστισε 17.000 ευρώ» λέει στην «Π» ο κ. Καψάλης.



Με υποθήκη το σπίτι του

Το ποσοστό της επιδότησης ήταν 50% επί του εγκεκριμένου προϋπολογισμού του έργου. Δηλαδή θα ελάμβανε 100.000 ευρώ. Κι όπως γίνεται πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις ο κ. Καψάκης πήρε δάνειο από τράπεζα για να προχωρήσει τις εργασίες μετά την έγκριση της μελέτης που είχε καταθέσει.

Αυτονόητο είναι ότι οι γραφειοκρατικές διαδικασίες όλο αυτό το διάστημα ήταν απερίγραπτες….

Ο κ. Καψάλης για να πάρει το δάνειο από την τράπεζα έπρεπε να καταθέσει τις σχετικές διασφαλίσεις. Έτσι έβαλε υποθήκη και το σπίτι του.

Ολοκλήρωσε τις σχετικές διαδικασίες, δημιούργησε τη μονάδα που ονειρευόταν, κατέθετε τα τιμολόγια, πλην όμως μέχρι τώρα δεν έχει πάρει ούτε ευρώ!

Όπως φαίνεται, ο κ. Καψάλης έχει πέσει και αυτός «θύμα» της απίστευτης καθυστέρησης του δημοσίου όταν πρόκειται να δώσει χρήματα, ακόμα και κοινοτικά, έστω κι αν οι πιστώσεις είναι εγκεκριμένες.

Το δάνειο όμως «τρέχει», η τράπεζα δεν μπορεί να περιμένει το…δημόσιο, τα επιτόκια αυξάνονται (τόκοι ποινής) και η κατάσταση καθίσταται πιεστική….



Καψάλης: «Το μόνο που θέλω είναι να γλιτώσω το σπίτι!»

«Ειλικρινά σας λέω ότι έχω απογοητευτεί εντελώς! Δε με νοιάζει τίποτα πια. Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Και να μου πάρει η τράπεζα τη μονάδα, δεν με νοιάζει. Βλέπω ότι μέλλον δεν υπάρχει. Μέλλον…έχουν μόνο όσοι κάθονται και εισπράττουν επιδοτήσεις. Εμείς όχι. Εμείς είμαστε μόνο για να δουλεύουμε και να μην κερδίσουμε τίποτα. Εμείς είμαστε οι χαμάληδες...» λέει ο κ. Καψάλης και τονίζει: «Να μου πάρει η τράπεζα τη μονάδα, να ησυχάσω! Να ξεμπλέξω… Το μόνο που δεν θέλω είναι να μου πάρει το σπίτι μου, που έχω βάλει υποθήκη. Το χτίσαμε με χίλιους κόπους, ζούμε σε αυτό με την οικογένεια μου. Αυτό, όχι, δε θέλω να το χάσω!» καταλήγει ο κ. Καψάλης.