Η περυσινή πρωταγωνιστική πορεία του Αθλόπολις στο 2ο όμιλο της Βʼ κατηγορίας που σφραγίστηκε με την κατάκτηση του τίτλου και της ανόδου στη νεοσύστατη Α1 «σφραγίστηκε» με την προχθεσινή απονομή του πρωταθλήματος.

Ήταν η επιβράβευση για μια χρονιά που χαρακτηρίστηκε από την πρωτιά της ομάδα και τα 117 τέρματα που σημείωσε σε 30 αγωνιστικές με τον εκπληκτικό μέσο όρο των 3,9 τερμάτων ανά παιχνίδι. Όπως τονίζει πάντως ο τεχνικός της ομάδας Γιάννης Σχοιναράκης ο επιθετικός τρόπος παιχνιδιού είναι ένα στοιχείο που δεν πρόκειται να αλλάξει ούτε στην κορυφαία τοπική κατηγορία.

«Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε επιθετικά. Όχι τόσο στο βαθμό που προϋπήρχε τα δύο προηγούμενα χρόνια όμως σε καμιά περίπτωση δεν θα μπούμε σε διαδικασία σκοπιμότητας. Ακόμα κι αν τα αποτελέσματα δε μας δικαιώσουν δεν πρόκειται να αναθεωρήσουμε απόψεις. Θα προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε την έλλειψη δύναμης που μας χαρακτηρίζει ως ομάδα με την ποιότητα. Το βάρος θα δοθεί στην φυσική κατάσταση και την κυκλοφορία της μπάλας για να αντισταθμίσουμε αυτήν την αδυναμία».

Και την επόμενη χρονιά ο πρώτος λόγος θα δοθεί στα νεαρά παιδιά που θα αποτελέσουν τον κορμό της ομάδας, καθώς πέραν τριών έμπειρων παικτών (τερματοφύλακα, κεντρικού χαφ και επιθετικού) που θα αντικαταστήσουν τους αποχωρήσαντες Κώστα Αντωνακάκη, Γιάννη Σχοιναράκη και Γιάννη Σακαβέλη το υπόλοιπο ρόστερ θα συγκροτείται από γεννηθέντες από το 1992 έως το 1994. Παίκτες που μπορούν να βελτιώνουν καθημερινά την πρόοδο τους στο ποδόσφαιρο. Όπως υπογραμμίζει σχετικά ο Γιάννης Σχοιναράκης:

«Τα παιδιά θα παραμείνουν οι πρωταγωνιστές. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία παίκτες που θα αποκτηθούν θα έχουν συντονιστικό ρόλο. Η Α1 δεν έχει καμία σχέση με τη Βʼ ή τη Γʼ κατηγορία. Πιστεύω όμως στις δυνατότητες των παιδιών και είμαι σίγουρος ότι θα πάμε καλά. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα σε σχέση με πέρυσι θα είναι το γεγονός ότι τα παιδιά θα παρουσιαστούν σίγουρα καλύτερα. Όλα τους θα αποτελέσουν γιατί βρίσκονται σε μια ηλικία που δεν έχουν πάψει να εξελίσσονται. Παραμένουν σε ανοδική τροχιά. Από την άλλη παραμένει το μειονέκτημα της έλλειψης εμπειρίας. Πιστεύω ότι όπως και πέρυσι που ξεκινήσαμε με τρεις ήττες στο πρωτάθλημα θα χρειαστεί ένα διάστημα προσαρμογής, αλλά στη συνέχεια θα τα καταφέρουμε».

Η επόμενη χρονιά θα επιφυλάσσει όμως κι έναν διαφορετικό ρόλο για τον ίδιο καθώς από τη διπλή ιδιότητα του προπονητή–παίκτη θα κρατήσει μόνο την πρώτη παρακολουθώντας πλέον τα παιχνίδια από τον πάγκο. Κάτι που περιλαμβάνει τόσο πλεονεκτήματα όσο και μειονεκτήματα.

«Όταν βρίσκεσαι στον πάγκο είσαι πιο ήρεμος και μπορείς να δεις τα πράγματα πιο «καθαρά». Από την άλλη όμως μέσα στο γήπεδο η επικοινωνία μέσα στο γήπεδο είναι πιο άμεση. Κι αυτό είναι σημαντικότερο μιλώντας για μικρές ηλικίες που έχουν ανάγκη από καθοδήγηση. Γιʼ αυτό είναι πολύ σημαντικό που στην ομάδα υπάρχουν παιδιά όπως ο Λίσλεβαντ και ο Νοικοκυράκης που μπορούν και δίνουν στα παιδιά τις σωστές κατευθύνσεις».