Αραγε ποιοί έχουν όφελος από την αποσιώπηση και την εν κρυπτώ διαδικασία; Ποιοί φοβούνται τη δημοσιότητα και θέλουν γεγονότα τέτοιας σημασίας να περνούν απαρατήρητα; Ως πότε θα ‘χουν το “πάνω χέρι” οι εγκληματίες κι οι ηθικοί τους αυτουργοί; Τί θα πρέπει να συμβεί ακόμη για να ξεκινήσει επιτέλους η κάθαρση;

Κύριε διευθυντά,

Εδώ και ενάμιση περίπου μήνα, έχει ξεκινήσει η διαδικασία προσδιορισμού του τόπου διεξαγωγής της δίκης για τη γνωστή υπόθεση της δολοφονίας του παιδιού μας, Μανόλη Χορευτάκη. Καθοριστική για τον προσδιορισμό αυτό είναι η αναφορά της Αστυνομικής Δ/νσης Κρήτης, για το αν υπάρχουν ή όχι ουσιαστικοί λόγοι εξαίρεσης κάποιων περιοχών, προς την Εισαγγελία Εφετών Κρήτης που ορίζει και τον τόπο-χρόνο διεξαγωγής της δίκης.

Εξαρχής ζητήσαμε η δίκη να διεξαχθεί σε Χανιά ή Ηράκλειο (το Ρέθυμνο εξαιρείται ως τόπος όπου συνέβη η δολοφονία) στοχεύοντας, πέραν της διευκόλυνσης όσων θελήσουν να την παρακολουθήσουν, στη μέγιστη δημοσιοποίησή της για να εξαχθούν κάποια χρήσιμα συμπεράσματα από την τοπική κοινωνία. Γιατί πεποίθησή μας είναι πως πέρα από την αυτονόητη τιμωρία του δολοφόνου, η δικαστική διαδικασία πρέπει να στοχεύει, τόσο στην ανάδειξη όσο και στην καταπολέμηση των αιτίων που δημιουργούν και αναπαράγουν τέτοιες νοσηρές καταστάσεις.

Το αίτημά μας αναπτύχθηκε και γραπτά, προς την Εισαγγελία αλλά και προφορικά στον αστυνομικό διευθυντή Χανίων στις 14 του Μάη, απ’ τον οποίο και έλαβα τη διαβεβαίωση ότι θα μεριμνήσει γι’ αυτό, καθώς η μέχρι τώρα στάση μας πάντα υπήρξε ψύχραιμη και ευπρεπής. Ομως στις 29 Μαΐου ο γενικός αστυνομικός διευθυντής Κρήτης, αποστέλλει έγγραφο στην εισαγγελέα, προτείνοντας η εκδίκαση να παραπεμφθεί εκτός Κρήτης (αυτό ζητούσε και η πλευρά του δράστη) ή στο νομό Λασιθίου, αποκλείοντας τους νομούς Χανίων-Ρεθύμνου-Ηρακλείου, επικαλούμενος τον κίνδυνο διασάλευσης της τάξης απ’ την πλευρά μας και την πλευρά της φοιτητικής-πανεπιστημιακής κοινότητας. Ετσι η εισαγγελέας, κατά δήλωσή της, θα πρότεινε αναγκαστικά τη Νεάπολη Λασιθίου. Μπροστά στον κίνδυνο αυτό, συναντήθηκα στις 9 Ιουνίου με τον αστυνομικό διευθυντή Κρήτης, εκφράζοντας τις αντιρρήσεις μου για το περιεχόμενο του εγγράφου που απέστειλε. Δικαιολογήθηκε ότι έτσι τον είχαν πληροφορήσει οι τέσσερις Αστυνομικές Διευθύνσεις της Κρήτης. Ωστόσο, με βεβαίωσε ότι θα στείλει άμεσα διευκρινιστικό έγγραφο για να δοθεί η δυνατότητα ορισμού της εκδίκασης οπουδήποτε στην Κρήτη.

Στις 10 Ιουνίου, η εισαγγελέας χωρίς να έχει λάβει τίποτα νεότερο, όρισε τη δίκη στη Νεάπολη Λασιθίου για τις 25.9.09. Προσκόμισα λοιπόν επιστολή στο γενικό αστυνομικό διευθυντή, ζητώντας λεπτομερή απάντηση με πραγματικά στοιχεία για τους φόβους περί διασάλευσης της τάξης που ανέφερε στο έγγραφό του. Παρών και ο αστυνομικός διευθυντής Χανίων, ο οποίος στην ερώτησή μου γιατί δεν τήρησε την υπόσχεση που μου έδωσε στη συνάντηση της 14/5, μου είπε ότι όταν δόθηκε η απάντηση αυτός απουσίαζε και απάντησε άλλος.

Τότε ο κ. γενικός, επανέλαβε ότι θα έστελνε άμεσα άλλο έγγραφο στην εισαγγελέα για να γίνει η δίκη οπουδήποτε στην Κρήτη. Του είπα ότι αν το έγγραφό του όντως συνέβαλε σ’ αυτή την κατεύθυνση, δε θα χρειαζόταν απάντηση στην επιστολή που είχα προσκομίσει. Πράγματι άμεσα απέστειλε νέο έγγραφο με το οποίο όμως δηλώνει ότι εμμένει στις παλιότερες απόψεις του με μόνη διευκρίνηση το αυτονόητο, ότι δηλ. η ΕΛ.ΑΣ μπορεί να εγγυηθεί την τάξη οπουδήποτε. Μ’ αυτό το δεδομένο, η εισαγγελέας δεν μπορούσε να κάνει καμμία αλλαγή.

Στις 16 Ιουνίου ο κ. γενικός στέλνει απάντηση στην επιστολή μου, επαναλαμβάνοντας απλά πως εκτίμηση των Αστυνομικών Διευθύνσεων είναι ότι θα διασαλευθεί η δημόσια τάξη χωρίς να αναφέρει κανένα απολύτως πραγματικό γεγονός, που να στηρίζει αυτή την εκτίμηση. Επιστολή που αγγίζει τα όρια του εμπαιγμού.

Ετσι έχουν τα γεγονότα που όμως προκαλούν αμείλικτα ερωτήματα. Γιατί αποτελεί πρόκληση ο κατ’ επανάληψη δολοφόνος Ζαχαρίας Λαγουδάκης που ήταν ο προστατευόμενος των φυλακών και σκανδαλωδώς αποφυλακίστηκε να εξακολουθεί να είναι το χαϊδεμένο παιδί κάποιων που φροντίζουν για την προώθηση και ικανοποίηση των αιτημάτων του, τιμωρώντας εμάς που βιώνουμε ένα δράμα. Αραγε μας τιμωρεί επειδή εξαρχής με συνέπεια και χωρίς ακρότητες καταγγείλαμε ένα άρρωστο και σάπιο σύστημα; Γιατί σίγουρα ούτε ο πλέον υποψιασμένος πολίτης αυτής της χώρας, θα μπορούσε να πιστέψει ότι υπάρχει κίνδυνος πρόκλησης επεισοδίων απ’ τη φοιτητική και πανεπιστημιακή κοινότητα ή από “ακραία και αντικοινωνικά άτομα” που ενδεχόμενα θα προκαλούσαν “έκνομες ενέργειες σε βάρος του κατηγορούμενου και του περιβάλλοντός του”.

Αλλωστε πάμπολλες δίκες υψηλής επικινδυνότητας με αντιδίκους από τη Δυτική Κρήτη, διεξάγονται σε Χανιά-Ρέθυμνο-Ηράκλειο. Η συγκεκριμένη είναι το πρόβλημα; Γιατί;

Αραγε ποιοί έχουν όφελος από την αποσιώπηση και την εν κρυπτώ διαδικασία; Ποιοί φοβούνται τη δημοσιότητα και θέλουν τέτοιας υψίστης σημασίας γεγονότα, όπως αυτή η δίκη, να περνούν απαρατήρητα; Ποιοί συμβουλεύουν να μένουμε μακριά από τα ΜΜΕ για να μη γινόμαστε γραφικοί; Ποιοί δηλώνουν ότι στην αποφυλάκιση του δολοφόνου όλα έγινα “σύννομα” αλλά στη συνέχεια η ΕΔΕ αποκάλυψε σκανδαλώδεις μεθοδεύσεις με αποτέλεσμα την τιμωρία των υπευθύνων. Διαδικασία που συνεχίζεται να βρίσκεται σε εξέλιξη.

Ποιός, ενώ ο δολοφόνος είχε ήδη διαπράξει σωρεία κακουργηματικών πράξεων (δύο απόπειρες ανθρωποκτονίας, ληστείες κλπ) έσπευσε στη συνέχεια να γίνει κουμπάρος του, βαφτίζοντάς του το παιδί, ενώ ανέλαβε και την υπεράσπισή του για όλα τα παραπάνω; Και με δημόσια δήλωσή του μετέτρεψε όλα τα ανωτέρω κακουργήματα σε “μια τροχαία παράβαση”. Ποιό μήνυμα περνά με τον τρόπο αυτό στην κοινωνία; Η απάντηση αναμένεται εδώ κι ένα χρόνο.

Σίγουρα είναι πολλοί αυτοί που θέλουν την αποσιώπηση. Για να μπορέσει έτσι το “σύστημα” που έχουν καθιερώσει, οι μηχανισμοί που έχουν στήσει, να επιβιώνουν ανενόχλητα. Και βέβαια για την αποφυγή των όποιων συνεπειών θα είχε η δημοσιοποίηση των παραπάνω. Κι εδώ τίθεται ο ρόλος της μαχόμενης-αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας. Που δε λειτουργεί επικοινωνιακά, δε στρογγυλεύει, δε θέλει να τα ‘χει με όλους καλά. Που συγκρούεται με το άδικο και τους φορείς του, με όποιο κόστος αυτό συνεπάγεται, λέει τα πράγματα όπως είναι κι όχι όπως κάποιοι θέλουν να τα ακούνε.

Η αναίτια δολοφονία του παιδιού μας, έγινε αφορμή να αποκαλυφθούν τα εγκλήματα του αποφυλακιστικού συστήματος και το πλέγμα ατιμωρησίας που προστατεύει ακόμη και ειδεχθείς δολοφόνους. Σε αντίθεση με κάποιους μικροπαραβάτες που μη έχοντας “κάλυψη” πληρώνουν δυσανάλογα. Πώς μπορεί να ξεχαστεί ότι την ώρα που ο ισοβίτης δολόφος Ζαχαρίας Λαγουδάκης, αποφυλακιζόταν σκανδαλωδώς (Γενάρης 2008) χωρίς κανείς να τον έχει δει, καθώς ουδέποτε μέχρι τώρα δημοσιεύτηκε φωτογραφία του, φυλακιζόταν χωρίς ουσιαστικό λόγο η Εύη Τσέκου (υπόθεση Ζαχόπουλου), σιδηροδέσμια και κατεξευτελισμένη. Αραγε για ποιών την προστασία θεσπίστηκαν τα προσωπικά δεδομένα;

Ο αγώνας που κάνουμε, είναι αγώνας για την προστασία του κοινωνικού συνόλου από τέτοια επικίνδυνα φαινόμενα, καθώς ίδιες παραμέτρους συναντάμε σε πολλές υποθέσεις. Να θυμίσω την πρόσφατη αναίτια δολοφονία του 25χρονου συντοπίτη μας Φώντα Κουκουλά. Εκεί βέβαια η αστυνομική ηγεσία βρήκε αμέσως τα αίτια: Βεντέτα-αντεκδίκηση χωρίς να υφίσταται καμμία τέτοια περίπτωση. Για το ποιόν των δραστών, την προηγούμενη συμπεριφορά και δράση τους, τις διασυνδέσεις τους, το αποφυλακιστικό σκάνδαλο που υφίσταται, ούτε λέξη. “Ιδιοι δράστες-ίδια θύματα” για μια ακόμη φορά. Να μη μείνουμε όμως μόνο στη διαπίστωση κ. βουλευτά.

Είναι η πρώτη φορά που δημοσιεύουμε κείμενο, σχετικά με την άδικη δολοφονία του παιδιού μας και αποκαλύπτουμε στοιχεία και προβληματισμούς. Σ’ αυτό μας εξώθησε η Αστυνομική Διεύθυνση Κρήτης με το προαναφερθέν έγγραφο που μας δίνει την εντύπωση ότι υπάρχει μεθόδευση ικανοποίησης κάθε αιτήματος του δολοφόνου. Να ξέρει όμως ο κ. γενικός διευθυντής, ότι τα ερωτήματά μου, στα οποία επί της ουσίας δεν απάντησε, παραμένουν. Κι όσο δεν απαντά με πραγματικά στοιχεία, τόσο αφήνει τις σκιές και τις αμφισβητήσεις να πλανώνται. Και μέσα απ’ αυτή την τραγική υπόθεση αναδείχθηκαν τεράστια ζητήματα: Τα ναρκωτικά, που φαίνεται να κυκλοφορούν στις φυλακές, η προστασία βαρυποινιτών απ’ τη διοίκηση των φυλακών, ο ρόλος των ψευδομαρτύρων στις δίκες (γιατί άραγε δε διώκονται τώρα;), τα πλαστά ποινικά μητρώα επταετίας και άνω, σοβαρές δίκες με καθυστέρηση έξι χρόνων, εφέσεις με καθυστέρηση επτά χρόνια (τι περιμένουν άραγε;), καταδίκες εξαφανισμένες, στενή σχέση πολιτικών-κακοποιών (αν δεν προλάβαινα εγώ, θα με προλάβαινε άλλος-λένε) και πολλά άλλα που ενώ συνθέτουν ένα σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα, κάποιοι δε θέλουν να ακουστεί λέξη και στέλνουν τη δίκη όσο το δυνατόν μακρύτερα. Κι όμως όλα αυτά τα εντόπισαν και τα ανέδειξαν ευαισθητοποιημένοι ενεργοί πολίτες της τοπικής μας κοινωνίας, που μέσα από κείμενα προβληματισμού και καταγγελίας, θέλησαν να μετατρέψουν τη μεμψιμοιρία και τη γκρίνια της καθημερινότητας και του καφενείου σε δημόσιο λόγο και αφετηρία προβληματισμού, να δώσουν τη σωστή διάσταση στο θέμα, να θέσουν τον καθένα προ των ευθυνών του, να τονίσουν την ευθύνη του πολιτικού απέναντι στην κοινωνία σε μια εποχή συνολικής απαξίωσης του πολιτικού συστήματος. Το ήθος, η αξιοπρέπεια, η προσήλωση στη νομιμότητα είναι αξίες που δεν πρέπει να διαφημίζονται με μεγάλα λόγια στα κανάλια, στα μπαλκόνια, στα εγκαίνια, στις συσκέψεις, στις στημένες τελετές-όπου σε λίγες μέρες θα ξανακουστούν. Αλλοίμονο σ’ όποιον χρειάζεται τέτοια αυτοδιαφήμιση μέσα σ’ ένα πλαίσιο ψεύδους και υποκριτικής συμπεριφοράς. Σίγουρα οι τίμιοι και ηθικοί πολιτικοί είναι η πλειοψηφία σ’ όλους τους πολιτικούς χώρους. Ομως όταν κύριο μέλημά τους είναι να κρατήσουν ισορροπίες και να αποφύγουν την κριτική ή ακόμη και τη ρήξη, τότε συμβάλλουν στη διαιώνιση αυτού του προβληματικού συστήματος. Κι ακόμα πιο επικίνδυνο είναι όταν η αλαζονεία της δύναμης, η αίσθηση του ελέγχου των πάντων, τους οδηγήσει στη λάθος κατεύθυνση, στην απώλεια του μέτρου. Αναφορικά με την Αστυνομία, η βάση της Αστυνομίας, ο απλός αστυνομικός, αποδεικνύει καθημερινά-το διαπιστώσαμε στην τραγωδία που περάσαμε-την κοινωνική του αποστολή, την αίσθηση ευθύνης αλλά και ανθρωπιάς, με κίνδυνο ή και τίμημα την ίδια του τη ζωή.

Είναι καιρός να στοχεύσουν ανάλογα και οι κάθε είδους υψηλά ιστάμενοι στην τόσο δύσκολη για τη δημόσια τάξη συγκυρία που περνάμε κι όχι να ασχολούνται με το που θα γίνουν οι δίκες, να πλάθουν σενάρια αστυνομικής φαντασίας επικαλούμενοι ανύπαρκτους κινδύνους, να μας στέλνουν απαντήσεις-εμπαιγμό, φέρνοντάς μας σε αντιπαράθεση και επιδεινώνοντας την τόσο δύσκολη θέση μας.

Και μια προειδοποίηση: Η όλη δικαστική διαδικασία που εξελίσσεται εδώ και ένα χρόνο και που θα κορυφωθεί με τη δίκη του Σεπτέμβρη, μας βρίσκει σε διαρκή εγρήγορση. Ας μην προστρέξουν ο δολοφόνος, η υπεράσπιση κι οι όποιοι σύμβουλοί του σε δικονομικά τερτίπια αναβολών, τρελόχαρτων κλπ. Θα υπάρχει διαρκής επιτήρηση και στο Εφετείο αν χρειαστεί, και στις φυλακές, παντού. Οι πάσης φύσεως Κουγιουμτζάκηδες (εκ των πρωτεργατών της αποφυλάκισης-ήδη τιμωρημένος γι’ αυτό), τα όποια αποφυλακιστικά κυκλώματα, οι όποιοι προστάτες, θα αισθάνονται διαρκώς την ανάσα μας. Κι όλα υπό την εποπτεία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Κι όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν για την αποσιώπηση της δίκης, σύντομα θα πάρουν την απάντηση που ταιριάζει. Για να πάψει ο Ζαχαρίας Λαγουδάκης και τα παντός είδους αδίστακτα εγκληματικά και δολοφονικά αποβράσματα, έχοντας την αίσθηση της υψηλής προστασίας και της ατιμωρησίας, να μπήγουν τα μαχαίρια τους στις καρδιές αθώων παιδιών, σπέρνοντας το θάνατο και το πένθος σε οικογένειες που δεν είχαν ποτέ αντικρίσει δικαστήριο παρά μόνο ως ένορκοι. Και είμαστε σίγουροι πως η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών του τίμιου καθημερινού αγώνα, παραμερίζοντας τις όποιες επιφυλάξεις ή δεσμεύσεις θα ενώσουν τη φωνή τους με τη δική μας.

* Οι Αντώνης-Ειρήνη Χορευτάκη είναι εκπαιδευτικοί και γονείς του αδικοχαμένου φοιτητή στο Ρέθυμνο