Του Καραγιάννη Θανάση

Ο Ρουβίκωνας, ως γνωστόν, είναι ένας μικρός ποταμός της Βόρειας Ιταλίας (Rubicco), που μας είναι πολύ γνωστός από τη Ρωμαϊκή Αρχαιότητα, αφού, σύμφωνα με τις αρχές της (Αρχαίας) Ρωμαϊκής Δημοκρατίας (RESPUBLICA) και για λόγους προστασίας της, αποτελούσε το όριο, μέχρι του οποίου μπορούσαν να φθάσουν οι Ρωμαίοι στρατηγοί μαζί με τις λεγεώνες τους όταν κατευθύνονταν προς τη Ρώμη. Σοφός νόμος όσον καιρό εφαρμοζόταν, αφού όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, ο πρώτος στρατηγός που διέβη τον Ρουβίκωνα με τις λεγεώνες του, δηλαδή ο Καίσαρας το 49 π.Χ. (από όπου έμεινε και η παροιμιώδης φράση), για να πολεμήσει τον αντίπαλό του Πομπήιο, κατήργησε και την Δημοκρατία, εγκαθιδρύοντας ένα νέο πολίτευμα και μια νέα εποχή για τη Ρώμη, την περίοδο της Αυτοκρατορίας.

Ο «Ρουβίκωνας» είναι μια «αναρχομπαχαλοσυλλογικότητα», που τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να κάνει αισθητή την παρουσία της με παράνομες επεμβάσεις σε διάφορα δημόσια κτίρια, υπηρεσίες κ.λπ., και που κατά περίεργο τρόπο απολαμβάνει μιας ιδιότυπης αλλά αποτελεσματικής ποινικής ασυλίας από την τωρινή κυβέρνηση.

Ο πρόεδρος της Βουλής είναι ο γνωστός κ. Νίκος Βούτσης, εξέχον στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, πάντα αγραβάτωτος και με ανοιχτό πουκάμισο, είτε υποδέχεται τον Πρόεδρο της Κίνας σε επίσημη επίσκεψη είτε παίζει με το εγγονάκι του.

Πώς δένουν όλα αυτά; Με την πρόσφατη εισβολή του «Ρουβίκωνα» στη Βουλή, κατά την οποία και ενώ τα μέλη του είχαν συλληφθεί από τους αστυνομικούς και μεταφέρονταν στη ΓΑΔΑ, με διαταγή του κ. προέδρου της Βουλής επεστράφησαν από τα περιπολικά της Ελληνικής Αστυνομίας, στη Βουλή, όπου με διαταγή επίσης του κ. προέδρου της Βουλής αφέθηκαν ελεύθεροι.

Και το ερώτημα που προκύπτει και αποτελεί και την αφορμή για το σημερινό άρθρο μας είναι: Είναι νόμιμη η συμπεριφορά αυτή του προέδρου της Βουλής κ. Βούτση ή πρόκειται για κορυφαία παράνομη και αντισυνταγματική ενέργεια από έναν κορυφαίο πολιτειακό παράγοντα;

Σύμφωνα με το άρθρο 11 παρ. 5 του Κανονισμού της Βουλής «Ο Πρόεδρος της Βουλής μεριμνά για την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της Βουλής και των χώρων της, στο όνομα της οποίας ασκεί την αστυνομική εξουσία», πράγμα το οποίο σημαίνει ότι όντως η Φρουρά της Βουλής, η οποία έχει σαν αποστολή της την τήρηση της τάξης εντός του κτιρίου και επί του εξωτερικού χώρου της Βουλής υπάγεται στις διαταγές του κ. προέδρου της Βουλής και όχι του υπεύθυνου για την περιοχή οργάνου της Ελληνικής Αστυνομίας.

Αυτό όμως καθόλου δεν σημαίνει ότι ο κ. Πρόεδρος έχει το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει σχετικά με τα αδικήματα που διαπράττονται στην περιοχή ευθύνης του (κτίριο και περιβάλλων χώρος της Βουλής), αλλά είναι υποχρεωμένος και αυτός, όπως και κάθε άλλο όργανο της Ελληνικής Αστυνομίας να εφαρμόσει τους κείμενους νόμους, δηλαδή τον Κανονισμό της Βουλής, τον ισχύοντα Ποινικό Κώδικα, τον ισχύοντα Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και τους υπόλοιπους τυχόν ειδικούς κατά περίσταση ποινικούς νόμους.

Η παραπάνω διάταξη είναι σαφής: «Ο Πρόεδρος… ασκεί την αστυνομική εξουσία…», δηλαδή την υπάρχουσα και ήδη προβλεπόμενη και ισχύουσα για όλα τα αστυνομικά όργανα και δεν προβλέπει καμία ξεχωριστή (sui generis) προεδρική αστυνομική εξουσία ειδικά για τη Βουλή!

Δεν ισχύουν δηλαδή άλλοι νόμοι για τον αρμόδιο αστυνομικό διευθυντή της περιοχής και άλλοι νόμοι για τον πρόεδρο της Βουλής όταν ασκεί αστυνομικά καθήκοντα. Και οι δύο, για τα εγκλήματα που λαμβάνουν χώρα στον χώρο ευθύνης τους, πρέπει να εφαρμόσουν τους ίδιους νόμους, απλώς οι διαταγές θα δοθούν από διαφορετικούς ανθρώπους. Και οι νόμοι αυτοί στην προκείμενη περίπτωση λένε ότι: Σε περίπτωση αυτόφωρων εγκλημάτων (στα οποία συμπεριλαμβάνονται και αυτά που συνέβησαν προχθές στη Βουλή η βαρύτητα των οποίων δεν παίζει κανένα ρόλο στην αντιμετώπισή τους εκ μέρους των αρμοδίων οργάνων), ο δράστης συλλαμβάνεται (όπως ακριβώς έγινε από τη Φρουρά της Βουλής) και προσάγεται αμέσως στην Αστυνομία (όπως πολύ σωστά άρχισε να γίνεται αλλά ακυρώθηκε παράνομα με απόφαση του προέδρου κ. Βούτση), όπου σχηματίζεται σχετική ποινική δικογραφία, η οποία αμελλητί διαβιβάζεται στον αρμόδιο Εισαγγελέα, ο οποίος και μόνον έχει το δικαίωμα να διατάξει την προσωρινή κράτηση ή την απόλυση του συλληφθέντα, την συνέχιση της ποινικής διαδικασίας με όσα προβλέπονται στον Κ Ποιν. Δικ. κ.λπ.

Το μόνο συνεπώς δικαίωμα που είχε ο κ. Βούτσης, ασκώντας αρμοδίως τα προβλεπόμενα αστυνομικά του καθήκοντα, ήταν να διατάξει την προσαγωγή των συλληφθέντων (αφού η σύλληψη είχε ήδη γίνει και μάλιστα νομιμότατα) στη ΓΑΔΑ και στον αρμόδιο εισαγγελέα και όχι: α) Να διατάξει την επιστροφή των ήδη συλληφθέντων και κατευθυνομένων προς τη ΓΑΔΑ (με ποιο δικαίωμα έδωσε διαταγές σε κανονικούς αστυνομικούς εκτός χώρου αρμοδιότητάς του και γιατί αυτές έγιναν δεκτές), β) Να διατάξει να μην ασκηθούν ποινικές διώξεις για διαπραχθέντα ήδη αυτόφωρα εγκλήματα και να απελευθερωθούν οι συλληφθέντες, αρμοδιότητες τις οποίες ο νόμος αναθέτει στον αρμόδιο εισαγγελέα και μόνον και γ) να αθωώσει εκ των προτέρων ποινικούς παραβάτες, αρμοδιότητα την οποία ο νόμος και το Σύνταγμα αναθέτει στα αρμόδια Δικαστήρια. Ο Κανονισμός της Βουλής αναθέτει στον πρόεδρο της Βουλής αστυνομικά αποκλειστικά καθήκοντα (την εφαρμογή των οποίων δεν αφήνει στη διακριτική του ευχέρεια, αλλά τον υποχρεώνει να τα εφαρμόζει όπως και κάθε άλλο όργανο που ασκεί αστυνομικά καθήκοντα) και όχι εισαγγελικά (να διατάσσει την απελευθέρωση συλληφθέντων, να κρίνει ότι δεν πρέπει να ασκηθούν ποινικές διώξεις κ.λπ.) ή δικαστικά (να αθωώνει εκ των προτέρων τους παραβάτες, πράγμα το οποίο έκανε την επόμενη ημέρα και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος – που δυστυχώς είναι και δικηγόρος- κ. Τζανακόπουλος αποφαινόμενος από τηλεοράσεως ότι επρόκειτο για «ακτιβιστική» ενέργεια και όχι για παράνομη πράξη).

Πρωτεύον, ή μάλλον αναγκαίο, προσόν ενός Προέδρου της Βουλής είναι να μην μπερδεύει τα οργανωτικά καθήκοντα του προέδρου της Βουλής με τα αστυνομικά καθήκοντα του προέδρου της Βουλής.

Διότι μπορεί να ασκούνται και τα δυό από το ίδιο πρόσωπο, είναι όμως εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, απόλυτα διακεκριμένα μεταξύ τους, ρυθμίζονται από σαφείς νομικές διατάξεις και σε περίπτωση που δεν ασκούνται σωστά από τον πρόεδρο της Βουλής, πληγώνεται βαριά η Ελληνική Δημοκρατία από τον δεύτερο τη τάξει πολίτη της χώρας (ο οποίος σύμφωνα με το Σύνταγμα αντικαθιστά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας όταν ελλείπει και, όταν γίνεται αυτό, αποτελεί τον πρώτο τη τάξει πολίτη της χώρας)!

Φαίνεται όμως ότι όλα τα παραπάνω μόνον από τον τωρινό πρόεδρο της Βουλής κ. Βούτση (και την προηγούμενη Πρόεδρο κ. Κωνσταντοπούλου) δεν είναι κατανοητά! Αλλιώς δεν θα… «διέβαινε τον Ρουβίκωνα», απειλώντας και παραβιάζοντας με τον χειρότερο τρόπο τη Δημοκρατία, την οποία έχει ταχθεί και ορκιστεί να υπηρετεί!

Εάν, δε, ο κ. Βούτσης δεν μπορεί να κατανοήσει και να εμπεδώσει την εφαρμογή των καθηκόντων του ή δεν του αρέσει να τα εφαρμόζει, διότι είναι «αστυνομικά», θα πρέπει είτε να παραιτηθεί από πρόεδρος της Βουλής είτε να ζητήσει, από την πλειοψηφία που διαθέτει στη Βουλή, να αλλάξει ο Κανονισμός της. Μέση λύση δεν χωρεί, γιατί απλούστατα είναι θέμα… λειτουργίας της Δημοκρατίας!

Τέλος, λυπούμαι ιδιαίτερα ή μάλλον οργίζομαι ιδιαίτερα που ακόμα και ο πρόεδρος της Βουλής, ο δεύτερος (και ενίοτε πρώτος) τη τάξει πολίτης της χώρας και εγγυητής της Δημοκρατίας διακατέχεται από την ολοκληρωτική ιδεολογία της μη διάκρισης των εξουσιών και όχι μόνον αυτό, αλλά σφετερίζεται και εξουσίες και αρμοδιότητες της τρίτης κατά το Σύνταγμα Εξουσίας της Ελληνικής Δημοκρατίας, της Ελληνικής Δικαιοσύνης!

Καραγιάννης Θανάσης, Ηράκλειο Ιούλιος 2017