Του Στέλιου Βισκαδουράκη

"Αξιότιμε κύριε αντιδήμαρχε,

Ο "κύκλος" που εννοώ, ίσως να μην είναι στην κυριολεξία κύκλος αλλά περικλείει ένα μέρος της παλιάς και της νέας πόλης του Ηρακλείου, στα όρια της, εντός και εκτός των Ενετικών Τειχών. Αρχίζει μπροστά από την πάνω είσοδο του Δημοτικού Κηποθέατρου "Νίκος Καζαντζάκης" (Όαση), Πύλη Ιησού (Εκθεση Καζαντζάκη), Κηποθέατρο (Μ. Χατζηδάκις), Στοά Μακάσι, Πολιτιστικό Κέντρο, Ιερός Ναός Αγίου Ανδρέα, αριστερά Κομμένο Μπεντένι, είσοδος Γεωπονικού Κήπου, οδός Γ. Γεωργιάδη, και πάλι είσοδος μεγάλου κηποθεάτρου (Όαση). Δηλαδή είναι όχι μόνο ένας απλός δρόμος, πεζοδρόμιο βάδισης, χαλάρωσης και σωματικής ευεξίας, αλλά κι ένας από τους δρόμους της ιστορίας, του πολιτισμού και της καλής αισθητικής της πόλης αυτής.

Το τερμπνόν μετά του ωφελίμου

Ετούτοι οι δρόμοι, και μιλώ ως πολίτης και πρώην φυσικοθεραπευτής, μπορούν να γίνουν, και είναι, ένας εσωτερικός διάδρομος ευχάριστου και εμπλουτισμένου περίπατου, όχι φυσικά για να ανταγωνιστεί την οδό «bypass» του λιμανιού, αλλά για να διευκολύνει όποιον δεν μπορεί να φτάσει εύκολα στη θάλασσα ή αδυνατεί λόγω χρόνου. Συγχρόνως, μπορεί να έχει, εκτός της καρδιακής αναζωογόνησης, της αισθητικής χαλάρωσης κι απόλαυσης και μια οπτική πληροφόρηση ιστορίας και πολιτισμού, ειδικά αν μπει μια μικρή, αναλυτική επιγραφή στα σημαντικά σημεία της διαδρομής. Κι ας μου επιτραπεί, υπάρχουν σημεία, γνωστά και άγνωστα, ποτισμένα από την τοπική ιστορία μας.

Το πρόβλημα

Η διαδρομή σ' αυτόν τον κύκλο, από την πάνω είσοδο του κηποθεάτρου (Όαση), έστω με το παλαιό πλακόστρωτο πεζοδρόμιο, μέχρι την Καινούργια Πόρτα κι από εκεί στη Ν.Πλαστήρα μέχρι την Γ. Γεωργιάδη (στο ύψος ζαχαροπλαστείου Γιανναράκη, service SONY), είναι προσιτή στον απλό περιπατητή, στις μητέρες με καρότσι και στους ανθρώπους με κινητικές ιδιαιτερότητες. Από εκεί και πέρα, το τελευταίο κομμάτι της Γ. Γεωργιάδου μέχρι την είσοδο του κηποθεάτρου, είναι σημειακά δύσβατο ή δεν υπάρχει καθόλου πεζοδρόμιο σε μεγάλο μέρος του. Όσο για τις αναγκαίες ράμπες για άτομα με κινητικές ιδιαιτερότητες καθώς και για παιδικά καρότσια, είναι ανύπαρκτες. Η υπάρχουσα παλιά διαδρομή-πεζοδρόμιο στο τέλος της Γ. Γεωργιάδου κόβεται απότομα στην οδό Κάσου, κάνει κενό και ξαναρχίζει παρακάτω, στο ύψος της οδού Σταυράκη. Γι’ αυτό, μα και για άλλα, ο δρόμος γενικά για τους πολίτες, δεν είναι απλά δύσβατος και περιπατητικά παροπλισμένος αλλά και πρακτικά επικίνδυνος. Εκτός των αυτοκινήτων που παρκάρουν στο χωρίς πεζοδρόμιο κενό, τα υπάρχοντα παλαιά πεζοδρόμια πιο κάτω, έχουν σε άλλα σημεία πλάτος περίπου τρία μέτρα και σε άλλα ένα μέτρο-κι αυτό σχεδόν κατεστραμμένο-με κακοποιημένα από τον χρόνο πεζοδρόμια και ένα δέντρο καταμεσής.

Καταλήγει, δηλαδή ακατάλληλο για όλους αλλά περισσότερο για αναπηρικά αμαξίδια και παιδικά καρότσια. Φυσικά, το μόνο ευχάριστο είναι τα δέντρα του δρόμου, που ελπίζω να υπάρχουν πάντα για τον οπτικό πλούτο του. Εδώ, ας προσθέσω ότι δεν αναφέρομαι σε οποιονδήποτε δρόμο, αλλά στην οδό Γ. Γεωργιάδου, δηλαδή στον δρόμο δίπλα από τον κυρίως χώρο έκφρασης, προβολής του πολιτισμού της πόλης, της Κρήτης, της χώρας και άλλων διεθνών δρώμενων που παρακολουθούνται ανελλιπώς από τους κατοίκους της, (Κηποθέατρο Νίκος Καζαντζάκης).

Η πρόταση

Ας μου επιτραπεί μία καλοπροαίρετη και ίσως, με πολλά τεχνικά λάθη, ερασιτεχνική πρόταση για την οδό Γ. Γεωργιάδου.

Α) Να φτιαχτεί με απλό μπετόν ένα πεζοδρόμιο πλάτους έστω ενός μέτρου μεταξύ των οδών Κάσου και Σταυράκη, με απλά υλικά και να τολμήσω να πω, χωρίς πλακίδια για την ώρα. Έτσι, θα ενωθεί με τα πεζοδρομια που υπάρχουν και θα κλείσει ο μεγάλος περιπατητικός κύκλος, Όαση έως Όαση και ολόκληρη η διαδρομή εντός και εκτός των Ενετικών Τειχών θα γίνει προσβάσιμη και ενιαία.

Β) Να μπουν ράμπες ανάβασης-κατάβασης σε όλη τη διαδρομή-πεζοδρόμιο της Γ. Γεωργιάδου και σε κοντινές αποστάσεις.

Γ) Να διορθωθούν τα παλαιά, σπασμένα πλακίδια σε όλη την τελική διαδρομή ώστε να γίνουν προσβάσιμα και ακίνδυνα σε πολίτες και αμαξίδια τα δύσβατα σημεία.

Δ) Σε όποια σημεία υπάρχει στη μέση δέντρο, να γίνουν μικρές πλάγιες τσιμεντένιες προσθέσεις των 10-20 εκατοστών ή να φαρδύνουν σημειακά έστω και λίγο τα πεζοδρόμια, ώστε να μπορούν να περνούν εύκολα αμαξίδια και πεζοί.

Ε) Σε καμία περίπτωση να μην αγγιχτούν τα δέντρα των πεζοδρομίων, παλαιά και νεώτερα.

Ζ) Νομίζω ότι οι διορθώσεις είναι απλές, δεν απαιτείται μεγάλο ποσό ούτε ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις, είναι μέσα στο πλαίσιο των τεχνικών δυνατοτήτων του Δήμου και μάλιστα σε σύντομο-κατασκευαστικά-χρονικό διάστημα. Αλλά αυτό θα το κρίνετε εσείς.

Κύριε Αντιδήμαρχε, αυτό είναι το αίτημά μου. Αν κριθεί από εσάς, την υπηρεσία σας και τους συμπολίτες μου παράλογο, ανώριμο, άκαιρο και δύσκολο, σας παρακαλώ να το αγνοήσετε. Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

ΥΓ. Το θάρρος, για να καταθέσω ετούτη την πρόταση, το πήρα από ένα άλλο μικρό αίτημα και μια επαφή που είχα πρόσφατα με την υπηρεσία Τεχνικών Έργων. Η οποία, μετά την κάλυψη του αιτήματος μου, με προέτρεψε επίσημα με e-mail ως πολίτη ετούτης της πόλης, αν έχω κάποιο αίτημα-πρόταση για οποιοδήποτε θέμα, να την καταθέσω. Κι αυτό κάνω επιθυμώντας αυτή τη φορά, να το πράξω δημόσια.