Επισκοπή Πεδιάδος

Καμάρι είσαι εσύ της επαρχίας σου

πάνω σε ύψωμα χτισμένη, με την ωραία θέα σου

μέσα στα χρώματα λουσμένη

Εχεις το Αγιο Μηνά τον πολιούχο σου, πούναι

στολίδι του χωριού σου, ιστορικός αιώνων περασμένο

σύμβολο, θάναι του κόσμου του δικού σου.

Ηργάντι είσαι στο πέλαγος, πιο ψηλά απ’ όλα

τα χωριά τριγύρω, σπιτάκια μ’ ανθοστόλιστες αυλές

σκορπίζουν μες στο δειλινό το μύρο. 

Προϊόντα έχεις αρκετά,

τ’ αμπέλια, το κρασί σου το ωραίο,

το καθαρό το λάδι σου πούναι πολύτιμο, σπουδαίο.

Ευλογημένη στους αιώνες θάσαι Εσύ,

κοντά σου έχεις τόσα μοναστήρια

που μοιάζουν Σεσιλιάνικα (με της Σικελίας)

κι έχουνε τόση μαεστρία. 

Κι οι άνθρωποι σου οι καλοί

σε υποδέχονται με καλοσύνη,

να είναι πάντοτε καλά

και το χωριό τους νάχει πάντα την καλή την φήμη.

Μάρω Βασιλάκη -Φουρνιώτου



-------



Φωτοβόλος ο Ιούνιος ανοίγει την αυλαία στο καλοκαίρι

Επίλεκτος της ακολουθίας του ήλιου,

πρώτος τη τάξει ο ΙΟΥΝΙΟΣ,

μήνας σημάντορας του καλοκαιριού.

Ένστολος στη φωταψία του,

για τη μεγάλη του θέρους πρεμιέρα,

όπερ και εγένετο η μεγαλύτερη του έτους ημέρα.

ΙΟΥΝΙΟΣ της βραδύκαυστης δάδας του δειλινού.

Της βιαστικής ανατολής, κλέβει από το σώμα της νύχτας,

να μονομερίσει το φως στο φόντο της μέρας.

Μήνας σκυφτός της μελέτης και της προσήλωσης,

της λειψής χαράς που παιανίζει τυχαίους σκοπούς,

και της αγωνίας για την άπρακτη γνώση.

Νηπενθής, συγυρίζει αγόγγυστα της άνοιξης την ωχρή αποξήρανση.

Πελεκάει τα πέτρινα αλώνια στα ίχνη του επιούσιου.

Συμπυκνώνει και τα εκχυλίσματα των βοτάνων,

ταριχεύοντας την μυριστική τους ευθανασία.

Με τ’ Αη Γιάννη τις φωτιές και του κλήδωνα τις μαντικές τελετές,

ξεπροβοδίζει την άνοιξη με την καύση του Μάη.

ΙΟΥΝΙΟΣ της προσαγωγής του Αγίου Πνεύματος,

της φώτισης και του δανεικού οίκτου για λύτρωση

από την βεβαιωμένη ποινή της αγχόνης και την αγωνία της εποχής.

ΙΟΥΝΙΟΣ της προσευχής των μαθητών, να τελεσιδικίσουν

με επιείκεια οι κριτές για των εγνωσμένων λαθών την αθώωση.

Μήνας της μετατόπισης του μεσονυκτίου που ξελογιάζει

τον ύπνο σε διολισθήσεις στις ηδονές του καλοκαιριού.

Μήνας της εξέγερσης των θορύβων,

της εκτόνωσης και της διαμαρτυρίας,

στον απόηχο της παράνοιας του εαρινού συναγερμού.

ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΦΦΕΤΖΑΚΗΣ



-------



“Σεισμοί απαξίωσης” σωριάζουν χαλάσματα

- Πες μας ταλαίπωρε ποιητή,

τι βλέπεις στην εποχή σου;

- Βλέπω “σεισμούς απαξίωσης”

να σωριάζουν χαλάσματα.

Βλέπω ανθρώπους ανθρωποφάγους

να σπέρνουν τον τρόμο, τη φρίκη

φρικαλέα τέρατα, σημεία των καιρών.

Είδα τον άνθρωπο καταστροφέα

της μάνας Φύσης, αδίστακτο κι αλόγιστο.

Ανθρωπε δεν πονάω για σένα, κομμάτι

γης ή λάσπη, για το ιδανικό, που

πατιέται και σβήνει πονώ.

Βλέπω μ’ απέραντη θλίψη ένα ξέκομμα

απ’ ότι φαντάστηκε, λάτρεψες, έκανες

θεό, σαν ήσουν αρχαίου κάλλους

μορφή, ουρανού και γης το συνταίριασμα.

Ο άνθρωπος... τ’ απείρου πια ταξιδευτής

γίγας υπερδύναμος, ο αδύναμος, γυμνός

ξεραμένος αποσταμένος.

Πεσμένος από τις κορυφές της αξίας

στης απαξίας το τραχύ και σκληρό κατρακύλισμα.

Στεφάνι ακάνθινο στο μέτωπό σου, που ματώνει

χωρίς να τρέχει νερό και αγίασμα.

Πού να ‘βρεις τόπο ν’ ακουμπήσεις την καρδιά,

που τόπο ν’ αποθέσεις τ’ άβουλο είναι

που ζητά να πιαστεί από ένα απομεινάρι

του γκρεμισμένου ονείρου;



Πλανιέμαι εδώ κι εκεί για ν’ αγκαλιάσω

κι εννοήσω τον κόσμο γύρω μου.

Κόσμο αλλόκοτο και τόσο κατανοητά

ακατανόητο, όσο ο λογισμός πετύχει

της αυτοκαστροφής την υπέρβαση

και οριοθετήσει τα μέτρα τ’ ανθρώπινα.

Κι έτσι συνεχίζεται τ’ αβέβαιο ταξίδι

στ’ άγνωστο ταξίδι δίχως τελειωμό..

Και να, κάποια “ακτίνα φωτός”

πάλι περνάει απ’ τ’ ανοικτό παραθυρόφυλλο

και πάλι ελπίδα γεννάει στο μέλλον

και σήμερα και η στιγμή ωραία κυλάει.

Δύσκολα ν’ αποσπασθείς μάταια ψάχνοντας.

“Μεριμνάς και τυρβάζεις περί πολλά”

χάνοντας τη στιγμή την αθάνατη.

Στιγμή στη φθορά ν’ αντιστέκεται.

Ηράκλειο, Ιούνιος 2017

Ειρήνη Κουτσαντωνάκη - μαθηματικός



-------



... ΠΡΟΪΟΝΤΑ”... ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ...

Θα πάρoμε οκτώμισι... θα δώσομε εφτά!..

(... κι όμως “χαιρόμαστε” γι’ αυτά!..)

Θα πάρομε οκτώμισυ..

θα δώσομε εφτά!

κατά Ιούλιο μήνα,

κάτι θα μείνει φυσικά,

θα μας “μοιράσουν” και λεφτά!

δεν θα πεθάνουμ’ απ’ την πείνα.



Αλήθεια τα οκτώμισι..

πόσα θα γίνουνε ρωτώ,

όταν θα τα πληρώσουμε,

..θα γίνουν εικοσιοκτώ!..

για τα πολλά δεν σας ρωτώ,

θα μας αποτελειώσουνε.



Αλήθεια ‘σείς στο σπίτι σας,

θα κάνατε τα ίδια;;..

..λέω με το συμπάθιο..

θα παίρνατε τόσα λεφτά,

για να ξοφλάτε δανεικά!..

όλα στο..πολλαπλάσιο;;



Μη χαίρεστε λοιπόν γι’ αυτά!..

δεν είναι τόσο δα σωστά,

..μας δίνουνε παράταση..

πρέπει να δώσουνε λεφτά,

για να παρθούν τα..δανεικά!

αλλιώς,..καλή “Ανάσταση”!..

Δημήτρης Τριχάς

Τοπογρ. Μηχαν. Ε.Μ.Π.

[email protected]