Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα περιστατικά κακοποίησης που αφορούν σε ανηλίκους αναφέρονται στις αρχές και βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Το γεγονός αυτό συναρτάται με διάφορους παράγοντες. Ένας παράγοντας είναι ότι σε μια κοινωνία που βρίσκεται σε κρίση, η έκθεση των παιδιών σε βίαιες συμπεριφορές αυξάνεται καθώς την ίδια στιγμή λόγω συνθηκών αυξάνεται η ψυχολογική επιβάρυνση ατόμων και οικογενειών.
Ένας άλλος παράγοντας είναι το γεγονός ότι ενώ παλιότερα η κακοποίηση αποτελούσε ένα επτασφράγιστο μυστικό για την οικογένεια το οποίο δεν αποκαλυπτόταν ποτέ και σε κανέναν, σήμερα η αντίληψη αυτή φαίνεται να αλλάζει προοδευτικά.
Τα θέματα αυτά δεν αποτελούν πια ταμπού μέσα στην οικογένεια και κατʼ επέκταση στην κοινωνία. Η οικογένεια συζητά γιʼ αυτά με αποτέλεσμα τα παιδιά να μην αισθάνονται ντροπή ή φόβο να προσεγγίσουν τους γονείς στην περίπτωση που βιώσουν κακοποίηση στο περιβάλλον τους.
Γενικά σήμερα η αντίληψη ότι η σεξουαλική κακοποίηση, ιδιαίτερα σε βάρος ανήλικων παιδιών αποτελεί ιδιωτική υπόθεση, προοδευτικά εξαλείφεται και καθίσταται σαφές ότι τόσο η οικογένεια όσο και οι φορείς που αλληλεπιδρά (εκπαιδευτικοί, ψυχολόγοι, γιατροί) έχουν υποχρέωση να καταγγείλουν την κακοποίηση παιδιών.
Εκείνο ωστόσο που δημιουργεί έντονο προβληματισμό τόσο στους ειδικούς όσο και στις εμπλεκόμενες αρχές είναι το γεγονός ότι ενώ όλο και περισσότερα περιστατικά καταγγέλλονται, ο αριθμός αυτός παραμένει ένα πολύ μικρό ποσοστό σε σχέση με τον πραγματικό αριθμό των περιστατικών κακοποίησης που συμβαίνουν και δεν αποκαλύπτονται.
Πρόσφατες έρευνες επιβεβαιώνουν ότι ένα πολύ μικρό ποσοστό πραγματικών περιστατικών δηλώνεται σε υπηρεσίες. Όπως μάλιστα τονίζεται, επίσημοι αριθμοί και ακριβή στατιστικά στοιχεία δεν υπάρχουν για τα παιδιά θύματα κακοποίησης.
*Η Νίκη Ρωμανάκη είναι ψυχολόγος (MSc), οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια
