Αλλεπάλληλες είναι οι υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών που φθάνουν το τελευταίο χρονικό διάστημα στις δικαστικές αίθουσες του Ηρακλείου. Πριν προλάβεις να συνέλθεις από το σοκ της μίας υπόθεσης, έρχεται ένα ακόμα «χαστούκι» από τις ανατριχιαστικές πτυχές της επόμενης. Πριν προλάβεις να ψελλίσεις αποσβολωμένη «δεν μπορεί να γίνονται αυτά», διαψεύδεσαι από την επόμενη περίπτωση που είναι ακόμα πιο νοσηρή και διεστραμμένη.

Γιατί δυστυχώς αυτός είναι ο κόσμος μας μέσα στον οποίο μικρά παιδιά υποτάσσονται συνήθως στο «τέρας» της σεξουαλικής κακοποίησης, το οποίο είναι ύπουλο και μοχθηρό και εναλλάσσεται σε πρόσωπα. Πότε παίρνει τη μορφή του πατέρα ή του παππού, άλλοτε του πατριού, του δασκάλου ή του προπονητή, του νονού, του γείτονα και πάει λέγοντας.

«Ενώ όλο και περισσότερα περιστατικά καταγγέλλονται, ο αριθμός αυτός παραμένει ένα πολύ μικρό ποσοστό σε σχέση με τον πραγματικό αριθμό των περιστατικών κακοποίησης που συμβαίνουν και δεν αποκαλύπτονται» επισημαίνει η ψυχολόγος-οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια Νίκη Ρωμανάκη. Υπάρχουν σημάδια που προειδοποιούν, τονίζει η ψυχολόγος παιδιών και εφήβων Ελένη Καρτσωνάκη.

«Ένα παιδί που έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση ή κακοποίηση μπορεί να υποφέρει από αισθήματα φόβου, άγχους, να βιώνει σύγχιση και ταραχή, να είναι ευερέθιστο και να έχει ξεσπάσματα θυμού. Ακόμα, να φαίνεται θλιμμένο και σε απόσυρση, να γίνεται ξαφνικά εσωστρεφές και να μειώνεται η σχολική του επίδοση».