Ο Νίκος Τζώρτζης με τον Marley. Φώτο Κώστας ΜεταξάκηςΟ Νίκος Τζώρτζης με τον Marley. Φώτο Κώστας Μεταξάκης

Επιμέλεια Αννα Κωνσταντουλάκη

Φοιτητική ζωή μαζί με τον Νίκο Τζώρτζη που σπουδάζει διοίκηση επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου ζει ο Marley, ένα ημίαιμο λαμπραντόρ.

Τον πρώτο καιρό της συγκατοίκησής τους ήταν ιδιαίτερα φοβισμένος, γιατί πριν τον υιοθετήσει ο Νίκος, είχε περάσει δύσκολα στους δρόμους, σιγά-σιγά όμως άρχισε να γίνεται λιγότερο επιφυλακτικός.

“Είναι ένα σκυλί διακριτικό, ευγενικό, γεμάτο καλοσύνη” σημειώνει ο Νίκος, που μας γράφει την ιστορία του:

“Μετά από ένα χρόνο ως φοιτητής πήρα την απόφαση να πάρω ένα σκύλο. Ήταν κάτι που το ήθελα χρόνια, απλά, στα 19 πια, θεωρούσα πιο έτοιμο τον εαυτό μου για μια τέτοια ευθύνη. Επέλεξα λοιπόν μέσω μιας γνωστής να υιοθετήσω ένα σκύλο από τα αδέσποτα του Ηρακλείου. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να αγοράσω σκύλο μιας και υπάρχουν τόσα αδέσποτα που χρειάζονται βοήθεια και μάλιστα στο Ηράκλειο. Είδα λοιπόν κάποια σκυλάκια και μέσα σε αυτά ήταν ο μικρός Μarley και το αδερφάκι του. Το όνομα τού το είχαν δώσει ήδη και αποφάσισα, όταν έκανα την υιοθεσία, να μην του το αλλάξω.

Έτσι γνώρισα και υιοθέτησα τον Marley ένα μικρό αδέσποτο ημίαιμο Labrador.

Στην αρχή ήταν ένα πολύ φοβισμένο σκυλί, γιατί το είχαν κακομεταχειριστεί αλλά ταυτόχρονα ευγενικό και γεμάτο καλοσύνη. Μετά από 3 χρόνια που είμαστε μαζί είναι πια πολύ χαρούμενος, παιχνιδιάρης και ιδιαίτερος! Ακόμα και τώρα όμως είναι αρκετά επιφυλακτικός στη γνωριμία με καινούργια πρόσωπα, ωστόσο αν τα γνωρίσει γίνεται πολύ κοινωνικός μαζί τους.

Η παρουσία του είναι πάντα διακριτική και εντός και εκτός σπιτιού χωρίς να έχει προκαλέσει ποτέ ζημιά εδώ και 3 χρόνια που συμβιώνουμε! Η καλύτερή του είναι όταν βγαίνουμε για βόλτα και τρέχουμε! Άλλωστε τους πρώτους μήνες της ζωής του τους είχε περάσει στο δρόμο.

Επιπλέον, ένα κομμάτι σχοινί που κρατάω και κουνάω του αρέσει να το κυνηγά και να το δαγκώνει.

Στο δρόμο όποτε συναντήσει άλλα σκυλιά αμέσως τρέχει πάνω και αρχίζει χορευτικά λακτίσματα χωρίς κατά ένα παράξενο λόγο πότε να γαβγίζει ούτε σε αυτά ούτε σε κανένα! Απλώς βγάζει ένα παράξενο ήχο σαν να γελά. Ακόμα και με τις γάτες προσπαθεί να παίξει άλλο που αυτές ή φεύγουν ήδεν αντιδρούν τόσο φιλικά!

Δεν είναι λίγες οι φορές που κατά κάποιο τρόπο με νευριάζει, όταν είναι εξαιρετικά επιφυλακτικός και αδιάφορος απέναντι στους νέους ανθρώπους που γνωρίζει όμως από την άλλη καταλαβαίνω το γιατί. Τα χάδια στην κοιλιά του ή να του απλώνεις το χέρι για να σου ανταποδώσει την χειραψία ή μια σόμπα τον χειμώνα είναι από τα πράγματα που τον ηρεμούν.

Η συμβίωσή μου μαζί του ως φοιτητής, τα ταξίδια που έχουμε κάνει, οι ώρες που περνάμε στο σπίτι και στις βόλτες, με κάνουν πολύ χαρούμενο που έχω ένα φίλο τόσο ιδιαίτερο, καλό και ξεχωριστό”.