Του Στέλιου Βασαλάκη*

Κατά μία σπάνια συγκυρία στη γεωγραφική της περιοχή η Ελλάδα έχει εξαιρετικά δεμένο λαό σε εθνολογικά στοιχεία.

Κοινή ιστορία, γλώσσα και θρησκεία, ήθη, έθιμα και παραδόσεις, κοινές επιδιώξεις, κάνουν την Ελλάδα ευλογημένη και χαρισματική πάνω σε έδαφος, θάλασσα και αέρα, κλίμα και ομορφιά εκπληκτική.

Η Ελλάδα, μετά από ένα τραυματικό και εθνοκτόνο εμφύλιο πόλεμο και μια ελεεινή δικτατορία, έλυσε τα κυρίαρχα πολιτειακά ζητήματα της αστικής δημοκρατίας ή κομμουνιστικού καθεστώτος και της οργάνωσης της δημοκρατίας σε προεδρευομένη.

Εξωτερικά και ως προς την εδαφική της ακεραιότητα οι εχθροί ή οι αντίπαλοι ήταν και είναι κοινοί.

Εσωτερικά δεν αντιμετώπισε ούτε αντιμετωπίζει πρόβλημα εδαφικής αποσκίρτησης ή αυτονόμισης, αντίθετα με άλλα κράτη, όπως η Ισπανία με την περιοχή των Βάσκων, η Μεγάλη Βρετανία ή το Ηνωμένο Βασίλειο με τη Σκωτία, η Κίνα με την πρώην Φορμόζα και μετέπειτα Ταϊβάν.

Με το πλεονέκτημα της κοινής θρησκείας και γλώσσας δεν αντιμετώπισε και ούτε αντιμετωπίζει τις γλωσσικές διαφορές του Βελγίου και του Καναδά ούτε τις θρησκευτικές διαφορές των διαμαρτυρομένων με τους καθολικούς στη Γερμανία, στην Ιρλανδία και των μουσουλμάνων με τους χριστιανούς, αλλά και των ίδιων των μουσουλμάνων σε σιίτες και σουνίτες στο βαλκανικό χώρο και στη Μέση Ανατολή, όπως στη Συρία, Λίβανο, Ιράν, Ιράκ κ.λπ.

Βέβαια η διαρκής απομείωση και έκπτωση της ελληνικής γλώσσας εν είδει νεωτερισμού (μόδα) της αγγλικής σε βάρος της πρώτης μέχρι του σημείου εξαφάνισης ακόμα και τόσων συνώνυμων επιφωνημάτων με ένα απλό αγγλικό Βαρουφακικό ουάου, ως να είναι το τελευταίο επίτευγμα ή κατάκτηση και αξιακή-κοινωνική προβολή, αλλιώς θα πρόκειται τάχα περίπου ως κοινωνική μειονεξία, προβάλλει ως σήμα κινδύνου όσο είναι καιρός ακόμα για την εθνολογικά μεγάλη ζημιά.

Πού λοιπόν βρισκόταν το πρόβλημα και πού βρίσκεται ιδίως τώρα, που τα οικονομικά δεδομένα είναι άκρως πιεστικά;

Μία βασική αιτία, κατ’εμέ η βασικότερη, ήταν το στήσιμο του Ελληνικού κράτους στο πελατειακό σύστημα με τεχνητό διαχωρισμό προσωπικών και συντεχνιακών συμφερόντων, ενώ θα ήταν απλούστατη η πορεία με βάση το κοινό συμφέρον, ώστε η μία τάξη να μην εκμεταλλεύεται την άλλη και ο ένας πολίτης τον άλλο με βάση τη γνωριμία, η δε ανομία να μην βρίσκει στήριγμα και πάλι στη γνωριμία.

Αν υπόβαθρο του πελατειακού συστήματος είναι η διχαστική, εγωιστική και εξουσιαστική τάση των Ελλήνων, τούτο σημαίνει κατ’ ανάγκη διαιώνιση του πελατειακού συστήματος και εξουσία για την εξουσία για πάντα;

Εδώ λοιπόν προβάλλει ως λύση του προβλήματος η θέσπιση κανόνων με εθνική συνεννόηση τέτοιων, που να επιβάλουν μια για πάντα την αξιοκρατία και την ισότητα, πράγμα εξαιρετικά απλό, αρκεί να υπάρξει γνώση των αιτίων και βούληση άλματος προς τα εμπρός το ταχύτερο δυνατόν.

Διχαστική επίρριψη ευθυνών ότι έφταιγαν για όλα η Δεξιά, το ΠΑΣΟΚ ή ο ΣΥΡΙΖΑ παραβλέπει τη συνευθύνη όλων και μάλιστα και από τη θέση της αντιπολίτευσης, που, τυπικά μεν δεν ασκούσε εξουσία, είχε όμως τη δυνατότητα μέσω των συνδικάτων να την παραλύει.

Τέτοια συζήτηση είναι αδιέξοδη ακριβώς γιατί, ενώ έφταιγαν όλοι και κοντά τους οι συνεργοί πολίτες κατά συντριπτική πλειοψηφία έστω και ανισομερώς προς το αποφασίζον πολιτικό σύστημα, δεν υπάρχει περίπτωση αποδοχής της συλλογικής και ατομικής ευθύνης αυτής, ούτε επίσης περίπτωσης μετάλλαξης των κομμάτων σε συνάθροιση αγγέλων.

Για τους παραπάνω λόγους άμεσα και με κοινή παρουσία των κοινοβουλευτικών κομμάτων εξετάζουμε και επιβάλλουμε κανόνες, που επιτρέπουν την αδιάβλητη εκλογή ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, της Δικαιοσύνης και του Νομικού Συμβουλίου του κράτους, με γνώμονα μόνο την ικανότητα και με θέσπιση συνταγματικών εγγυήσεων, όπως επίσης για τη διοίκηση των δημοσίων οργανισμών και των ανεξαρτήτων αρχών.

Ορίζουμε μόνιμες και από ειδικό σώμα νομοπαρασκευαστικές επιτροπές, που υποχρεούνται πάντα σε προηγουμένη εύλογη χρονικά διαβούλευση με τα κοινοβουλευτικά κόμματα, προσλαμβάνουμε στο δημόσιο τομέα μόνο με πανελλήνιες εξετάσεις πλην όλως εξαιρετικών περιπτώσεων, όπως προκειμένου για ΑμΕΑ, θεσπίζουμε μόνιμη επιτροπή άμυνας και ασφάλειας χωρίς παρέμβαση των κομμάτων με δεξαμενή ειδικό κατάλογο υπαλλήλων των συναρμόδιων Υπουργείων και αναθεωρούμε το σύνταγμα προς την κατεύθυνση της πολιτικής σταθερότητας για τον πάγιο εκλογικό νόμο, την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, την ποινική ευθύνη υπουργών και βουλευτών, τη μονιμότητα των δ.υ. και άλλα.

Για να επαρκέσει όμως οποιοδήποτε νομοθετικό πλαίσιο, θα πρέπει να μην υπάρχει πλειοδοτικός προεκλογικός διαγωνισμός προφανώς ανέφικτης παροχολογίας, ενδεχομένως και με ανάδειξη σε σχετικό ποινικό αδίκημα και έκπτωση από το αξίωμα απαγγελομένη από ειδικό δικαστήριο.

Το 2017 αποτελεί κομβικό σημείο για την Ελλάδα. Η χώρα πρέπει να βγει στις αγορές, διαφορετικά η πορεία μπορεί να είναι πολύ πιο καταστρεπτική από όσο γνωρίσαμε και θα οδηγήσει σε οπισθοδρόμιση πολλών δεκαετιών και εξαφάνιση των νέων και της ελπίδας.

Η Ελλάδα αξίζει καλύτερης τύχης , γιατί και το μπορεί και το δικαιούται.

*Ο Στέλιος Βασαλάκης είναι πτυχιούχος Νομικής και Πολιτικών Επιστημών, συνταξιούχος νομικός σύμβουλος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και συνταξιούχος δικηγόρος παρ’Α.Π. του Δικηγορικού Συλλόγου Ηρακλείου