Του π. Ηλία Βολονάκη

Ένας χρόνος τελειώνει και ένας νέος χρόνος έρχεται. Οι φιλόσοφοι και οι επιστήμονες σε ένα συμφωνούν, ότι ο χρόνος είναι παράγοντας της ύλης και επομένως δεν υπάρχει έξω από αυτήν. Η δημιουργία τους υπήρξε ακαριαία με τη θέληση του Τριαδικού Θεού.

Έτσι ερμηνεύει ο Μέγας Βασίλειος το “εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην” (Γενεσ. Α1).

Αν ο γήινος χρόνος που γίνεται παλαιός με την έναρξη ενός νέου ενηλικιώνει, γηράζει, φθείρει τον άνθρωπο και οδηγεί το ανθρώπινο σώμα στο θάνατο, η ψυχή μένει ανεπηρέαστη απ’ αυτήν την αλλοίωση. Ο λόγος; Γιατί ο αιώνιος Λόγος εμφύτευσε σ’ αυτήν, με την εντός του κόσμου κοινωνία Του, ζωήν αιώνιον και αθάνατον.

Αυτή η εσωτερική πληροφορία από ορισμένους πνίγεται ή περιθωριοποιείται και το αποτέλεσμα κάνουν μια ζωή ανεύθυνη και χωρίς κανόνες σα να τελειώνει στη γη η ζωή.

Νέος χρόνος έρχεται.

Πάντα ο χρόνος κρύβει δυσκολίες. Καμία όμως δεν είναι δυνατότητερη από τη δύναμη της ζωής.

Για κείνους που έβαλαν κέντρο της ζωής τον αρχηγό της ζωής, τον Θεάνθρωπο Χριστό, η κάθε στιγμή του χρόνου δίνει ευκαιρίες για αλλαγή τακτικής, αλλάγη προτεραιοτήτων, αλλαγή νοοτροπίας, αλλαγή νου. Αλλαγή αποφάσεων. Ο Χριστός είπε: “ο κόσμος θα σας κάνει να υποφέρετε· αλλά εσείς να έχετε θάρρος γιατί εγώ τον έχω νικήσει τον κόσμο” (Ιωαν. 16.33).

Και ο Απόστολος Παύλος εκ πείρας ομολογεί:

“Ολα τα μπορώ χάρη στο Χριστό που με δυναμώνει” (Φιλιπ. 4.13).

Με αυτά τα δεδομένα το έθνος, ο λαός μας χρειάζεται και πάλι να έλθει σε αυτογνωσία. Οι άρχοντες, οι πνευματικοί ηγέτες, οι πολιτικοί μας να βουν το θάρρος να ταπειωνθούν. Να ταπεινωθούν με την έννοια τη χριστιανική. Ο Κύριος είπε για τον εαυτό Του: “Μάθετε απ’ εμού ότι πραός ειμι και ταπεινός τη καρδία” (Ματθ. 11.29).

Τότε θα μπορέσουν να συναινέσουν και από κοινού μαζί με τους τεχνικούς και έμπειρους συμπολίτες μας να πάρουν τις αναγκαίες αποφάσεις. Να ηγηθούν ώστε η χώρα μας να σπάσει τα οικονομικά δεσμά της. Να ελευθερωθεί. Να αποκτήσει την παλαιά της δόξα. Το μεγαλείο της. Τις αξίες της. Τον πανάρχαιο πολιτισμό της, χρειάζεται και πάλι μια εθνεγερσία, όλα τα άλλα είναι ημίμετρα και μάλιστα βάρβαρα.

Χρόνος και Εκκλησία

Οι πατέρες της εκκλησίας δεν κάνουν ερμηνείες για την έννοια και το περιεχόμενο του χρόνου. Τονίζουν όμως τη συνεχή και συνετή συμμετοχή του πιστού ανθρώπου στο μυστήριο της εκκλησίας.

Η εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού. Είναι όπως και ο Χριστός, σαρκωμένη στην ιστορία. Υπάρχει και κινείται μέσα στην ιστορία. Η αληθινή πατρίδα της είναι τα έσχατα.

Στη λατρεία της εκκλησίας, οι χρονικές συναρτήσεις, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, χωρίς να καταλύονται, συναιρούνται σε διαρκές παρόν της σωτηρίας.

Η Θεία Λειτουργία είναι ο αχρονος χρόνος της πίστεως, της ελπίδας, και της αγάπης εν Χριστώ. Γιατί “αν ο εξωτερικός άνθρωπος φθείρεται, ο εσωτερικός ανανενώνεται ημέρα με την ημέρα” (Β’ Κορ. 4.16).

Μέσα στο κλίμα της Θείας αγάπης ο χρόνος δεν καταλύει τη ζωή, αλλά κατατρώγει τη φθορά και αποκαλύπτει το φως της αφθαρσίας.

Όπως η θεία φύσις στον Χριστό προσέλαβε και εθέωσε και την ανθρώπινη, έτσι και η λατρεία της εκκλησίας προσέλαβε και εξαγίασε τα σχήματα του κόσμου τούτου.

Τα εξεχριστιάνισε, τα εθέωσε.

Χρόνος και αιωνιότητα

Ο άνθρωπος πρέπει να χρησιμοποιεί τον χρόνον ως προστάδιο της αιωνιότητας.

Αλλιώς υποβιβάζεται σε ένα μηχανισμό ορισμένων υλικών, που λειτουργεί για κάποια χρόνια.

Πρέπει να συναντήσουμε την παράδοσή μας, να τη γνωρίσουμε και να αγωνιστούμε να διατηρήσουμε στοιχεία της, που δίνουν νόημα στη ζωή μας. Να κατανοήσουμε ότι τα πάντα στον κόσμο έχουν αξία γιατί είναι δημιουργήματα του Θεού. Και αυτό θα το επιτύχουμε:

-Όταν βλέπουμε στο πρόσωπο του αδελφού μας την εικόνα του Θεού.

-Όταν διδάσκουμε στα παιδιά μας την ευγένεια, τον σεβασμό και την αρχοντιά σιτς διαπροσωπικές σχέσεις.

-Όταν διατηρούμε την ιστορική μας μνήμη και τις αξίες της παράδοσης μας.

-Όταν παραιτούμαστε, εάν χρειασθεί, και των δικαιωμάτων, χάριν της αγάπης.

-Όταν αξιοποιούμε το χρόνο μας.

“Η διαγωγή μας ας είναι κόσμια, τέτοια που ταιριάζει στο φως. Ας πάψουν τα φαγοπότια και τα μεθύσια, η ασύδοτη κι ακόλαστη ζωή, οι φιλονικίες και οι φθόνοι. Ντυθείτε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και μην αφήνετε τον αμαρτωλό εαυτό σας να σας παρασύρει στην ικανοποίηση των επιθυμιών σας” (Ρωμ. 13, 13-14).

Τότε θα μπορούμε να σηκώσουμε ψηλά το βλέμμα για να δούμε το μεγαλείο του ορατού σύμπαντος, να αντικρύσουμε την ωραιότητα της φύσεως, να αντιληφθούμε ότι ο καθένας μας είναι “Ο Μικρός και Μέγας” κατά τον ποιητή. Τότε θα νιώσουμε ότι είμαστε φτιαγμένοι για την αθανασία. Ό,τι βιώνουμε από τώρα την αιωνιότητα. “Αγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί” (Α’ Πετρ. 1.16) λέει ο Θεός στον καθέναν μας και αυτό είναι το θέλημά Του. Καλή κι ευλογημένη χρονιά.