Επιμέλεια Αννα Κωνσταντουλάκη

Ο Ρίμπο τρέχει, παίζει, χοροπηδάει και τρώει μέχρι σκασμού ό,τι βρει μπροστά του. Αυτή η λαιμαργία του τον έχει βάλει σε μεγάλες περιπέτειες, αλλά τα κατάφερε να βγει νικητής.

Η νηπιαγωγός Κάλλια Καρλή και η αδελφή της Ματίνα μάς γράφουν την ιστορία του:

«Το γλυκό μας το σκυλάκι το αποκτήσαμε πριν από πέντε χρόνια, ήταν Οκτώβριος του 2011 και ήταν μόνο δύο μηνών τότε. Μας τον χάρισε μία κοπέλα, που είχε βάλει αγγελία στην εφημερίδα και μόλις τον είδαμε τον λατρέψαμε αμέσως. Το όνομά του είναι Ρίμπο!

Είχαμε σκεφτεί πολλά ονόματα μέχρι που ένας φίλος πρότεινε αυτό και απλά μας άρεσε. Είναι πολύ φιλικό, παιχνιδιάρικο με όλους τους ανθρώπους και μπορεί να αφήσει τον καθένα να το χαϊδεύει για ώρες ατελείωτες.

Όταν ήταν μικρούλης, χάναμε κατά καιρούς κάποια ζευγάρια κάλτσες και τα βρίσκαμε πάντα κάτω από το κρεβάτι του. Επίσης όταν ο Ριμπάκος μας έβγαζε δοντάκια όποιο έπιπλο ήταν στο ύψος του είχε και το αποτύπωμά του πάνω. Το αγαπημένο του παιχνίδι είναι ένα κουκλάκι που το έχει τρία χρόνια τώρα και επίσης τρελαίνεται να είναι ελεύθερος και να τρέχει όταν τον φωνάζουμε.

Από όταν ήταν μικρός, έπαιζε πολύ με τα άλλα σκυλάκια ανεξαρτήτως μεγέθους ή φύλου. Μια μέρα όμως αυτό άλλαξε αρκετά. Είχαμε πάει επίσκεψη σε μία φίλη μας που είχε κι εκείνη ένα μικρόσωμο γκριφόν – κανίς. Ο Ρίμπο πήγε να κάνει χαρές στη φίλη μας, το άλλο σκυλάκι ζήλεψε και τον δάγκωσε.

Έπαθε μετατόπιση χιαστού και ταλαιπωρήθηκε πολύ με δύο χειρουργεία και λάμες μέσα στο πόδι του. Όμως τα ξεπέρασε όλα, του έμειναν απλά κάποιες μικρές φοβίες με τα μικρόσωμα σκυλάκια.

Είναι ίσως το μοναδικό σκυλί, που δεν μπορεί να νευριάσει με κανέναν, τους λατρεύει όλους. Και φυσικά λατρεύει και το αγαπημένο του φαγητό, μακαρόνια με κοτόπουλο.

Το μόνο πράγμα που με κάνει να νευριάζω μαζί του είναι η τρέλα του με το φαγητό. Μπορεί να φάει μέχρι σκασμού ό,τι βρει μπροστά του. Πριν λίγο καιρό, χωρίς καν να τον δει η μητέρα μου, έφαγε ένα ολόκληρο πιάτο με ποντικοφάρμακο!

Ευτυχώς η μητέρα μου είδε το άδειο πιάτο και τρέξαμε στον κτηνίατρο. Η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη, η ποσότητα που έφαγε πολύ μεγάλη και είχαν περάσει 12 ώρες. Δεν ήμασταν καθόλου αισιόδοξοι και οι ώρες περνούσαν βασανιστικά.

Ο Ριμπάκος όμως βγήκε νικητής και μετά από πολλή ταλαιπωρία είναι και πάλι υγιής κοντά μας και έτοιμος να φάει τα πάντα. Η ζωή όλης μου της οικογένειας έχει αλλάξει πολύ. Ακόμα και όταν είμαστε στεναχωρημένοι, έχει τον τρόπο να μας βοηθάει, κάθεται δίπλα μας, μας γλείφει ή προσπαθεί να μας αποσπάσει την προσοχή κάνοντας ό,τι σκεφτεί εκείνη την ώρα.

Ως αντάλλαγμα; Ατελείωτες ώρες χάϊδεμα στην κοιλίτσα. Ηρεμεί πολύ και χαίρεται. Ε! Και καμιά μπριζολίτσα πού και πού..!”.