Ο τίτλος του σημερινού μας άρθρου και το κείμενο που φυσικά θ’ ακολουθήσει στη συνέχεια δεν είναι δικά μου. Είναι του αείμνηστου Θέμου Κορνάρου στον οποίο και σ’ άλλο δημοσίευμά μου έχω αναφερθεί. Οσα να γράψει κανείς και να πει για τον μεγάλο αυτό κοινωνικό αγωνιστή και λογοτέχνη είναι λίγα. Βέβαια εύκολα θα αναρρωτηθεί κανείς, τί σχέση έχω εγώ με τον Θέμο Κορνάρο και πολυαναφέρομαι σ’ αυτόν; Πέρα από τον θαυμασμό μου στο πρόσωπό του και στο έργο του, έχουμε τρία κοινά σημεία που μας ενώνουν.
Το πρώτο, ότι ο Θέμος ήταν Μεσαρίτης και εγώ φυσικά το ίδιο, Μεσαρίτης (γαμπρός), το δεύτερο ότι κατάγεται από το Σίβα, το οποίο είναι ένα από τα αγαπημένα μου χωριά, αφού θυμίζει σε πολλά σημεία το χωριό μου, Λαύκο στο Πήλιο, και το τρίτο σημείο είανι, ότι ο Θέμος Κορνάρος δεν πρόλαβε να δει τελειωμένο το δρόμο της Μεσαράς, κάτι που ψυχανεμίζομαι κι εγώ για τον εαυτό μου. Ένας αιώνας και πλέον και οι αρμόδιοι «δηλώνουν», απ’ ότι φαίνεται, αναρμόδιοι, να τα καταφέρουν. Είμαι τριάντα ένα χρόνια στο Ηράκλειο και από την πρώτη στιγμή ακούω γι αυτό το δρόμο, όμως… δρόμο ακούω και δρόμο δεν βλέπω.
Πέρασαν κυβερνήσεις και κυβερνήσεις, πρωθυπουργοί που επισκέφθηκαν το νησί, υπουργοί δεσμεύτηκαν, πολλοί απ’ αυτούς Μεσαρίτες, υποσχέσεις, φιέστες, φωτογραφίες και κάθε τύπου - για το δήθεν - επικοινωνίες, αλλά τίποτα! Είναι καιρός, περίπου τρεις μήνες που ο νέος υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων κ. Χρήστος Σπίρτζης, απαντώντας στη βουλή σε ερώτηση του γραμματέα της Κ.Ο. της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και βουλευτή Ηρακλείου κ. Βασίλη Κεγκέρογλου, δεσμεύτηκε για την ολοκλήρωση του δρόμου. Αναφέρθηκε διεξοδικά στα προβλήματα που έχουν καθυστερήσει την έναρξη του τελευταίου τμήματος του δρόμου, του τμήματος Αγία Βαρβάρα – Απομαρμά τονίζοντας ότι το έργο θα ολοκληρωθεί!
Μέχρι εδώ όλα καλά, εφόσον δεν συνεχίσει ο υπουργός το «έργο» των προκατόχων του… Από δω και κάτω είναι όλα γνωστά, ό,τι δηλαδή είπε ο κ. υπουργός τα έχουμε ακούσει τόσες φορές που πολλοί είναι εκείνοι που τα έχουν μάθει απέξω: «Πρόκειται για ένα έργο που συμβάλλει στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και στην εξυπηρέτηση του παραγωγικού ιστού της Κρήτης». Επίσης τόνισε ακόμα ο υπουργός, ότι τα προβλήματα που αντιμετώπιζε ο ανάδοχος έχουν επιλυθεί και δια της νομικής οδού πραγματοποιήθηκε ανάκληση της ενημερότητας του πτυχίου και ότι αποτελεί δέσμευση του Υπουργείου Υποδομών η υλοποίηση του έργου. Η δέσμευση της κυβέρνησης είναι, ότι το έργο θα προχωρήσει: «Πιστεύω ότι σ’ αυτό θα είμαστε μαζί. Έχετε απόλυτο δίκιο, ότι πρέπει επιτέλους αυτό το έργο που έχει ταλαιπωρήσει τους πολίτες της Κρήτης να πάρει το δρόμο του και να ολοκληρωθεί και η δική μας δέσμευση είναι ότι αυτό θα γίνει μέσα στο μήνα». Το παραπάνω δημοσίευμα είναι της εφημερίδας «Αντίλαλος της Μεσαράς» και εχει ημερομηνία 12 Ιανουαρίου 2016.
Βέβαια στην προκείμενη περίπτωση δεν φταίει ο υπουργός για την καθυστέρηση ανάθεσης των έργων εντός του 2015, αφού χρειάζονταν γραφειοκρατικές κινήσεις για να κηρυχθεί παράνομο το εργοληπτικό πτυχίο του πρώτου μειοδότη. Όμως…
Ας έρθουμε όμως στα γραφόμενα του Θέμου Κορνάρου. Πρόκειται για ένα δημοσίευμα στην τοπική ηρακλειώτικη εφημερίδα «Ελευθέρα Σκέψις» με ημερομηνία 3η Απριλίου 1929. Ογδόντα επτά χρόνια πριν… Δεν είναι και λίγα, αν δεν ανατρέξουμε και δεν λάβουμε ως σημείο αναφοράς την αιωνιότητα… Σας παραθέτω όμως το κείμενο, όπως ακριβώς το έχω εντοπίσει:
«Οσα κι αν γράψη κανείς για τη Μεσσαρά λίγα θάνε.
Σ’ ένα τέτοιο μέρος, πόσες ανάγκες. Πόσα παράπονα δεν ακούει κανένας. Πόσα στραβά δε θωρείς, κι όμως εισ’ αναγκασμένος να σιωπάς!
Αλλά πριν αρχίσουμε την έρευνα μέσα στον κάμπο της Μεσσαράς, θαρρώ πως πρέπει να πούμε, πώς κατορθώσαμε να φτάσουμε.
Για να φτάσης εδώ, ξεκινώντας απ’ το Ηράκλειο μ’ αυτοκίνητο, χρειάζεσαι, όταν τα πράματα έχουν καλώς, μια μισή ώρα, το πολύ – πολύ. Εμείς ξεκινήσαμε στη μια το μεσημέρι κι εφτάξαμε στις 7 το βράδυ! Δε μας καθυστέρησαν βέβαια ουτ’ οι σταθμοί ούτε τ’ αυτοκίνητου οι βλάβες. Όλη την ώρα σε κίνηση. Δεν ήξερα πως τ’ αυτοκίνητα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για βάρκες. Σήμερα μ’ έκπληξή μου το βεβαιώθηκα.
Από το Σταυρωμένο αμέσως, το αυτοκίνητό μας άλλαξε με γρηγοράδα καταπληκτική την ιδιότητά του.
Από βάρκα, βραδυκίνητο τετράποδο κι από τετράποδο πάλι βάρκα.
Λίμνες μπόλικες στα διάφορα σημεία του δρόμου, άλλες αποξηραμένες τώρα σχεδόν, κι άλλες γεμάτες ακόμα.
Ασφαλώς η εταιρεία των αυτοκινήτων που εκτελούν τη συγκοινωνία Μεσσαράς – Ηρακλείου, δε θα ξέρη δύο πράγματα που παρατηρούμε εμείς σήμερα.
Πρώτα πως τ’ αυτοκίνητά της είναι τόσο μεγάλης αντοχής, κι ύστερα πως μπορούν να εκτελέσουνε και τη θαλάσσια συγκοινωνία.
Και βέβαια δε θα τα ξέρει η εταιρεία αυτά, γιατί τότε δε δικαιολογείται η παρουσία τέτοιων αυτοκινήτων στο… φτωχότοπό μας.
Με τις λίμνες είχαμε να κάνουμε μέχρι την Αγ. Βαρβάρα. Φανταστήκαμε πως τέλειωσαν τα βάσανα ως εκεί. Αλοίμονο στη μοίρα μας. Φτάξαμε στους Ανεγύρους.
Σ’ ένα σημείο το έδαφος έχει πάθει καθήζιση σε αχτίνα πέντε τουλάχιστον μέτρων, κι έτσι έπρεπε να κατεβούμε ένα απότομο κατήφορο, ολότελα όρθιο.
Εκεί λίγο αδέξιος αν ειν’ ο σωφέρ, περιμένει τ’ αυτοκίνητό του μαζί με το περιεχόμενο, ένας γκρεμός που χάσκει δίπλα, απειλητικός και φοβερός. Ευτυχώς ο δικός μας σωφέρ στάθηκε αρκετά επιδέξιος.
Μα τι να το κάνω όμως εγώ αυτό που μόλις περάσαμε τον κίντυνο άρχισα αμέσως να μιλώ μόνο και μόνο για να βεβαιωθώ αν η γλώσσα μου βρισκότανε ακόμα στη θέση της ή αν την είχα… καταπιεί.
Σημειώσετε ακόμα πως το αυτοκίνητο κατανάλωσε 3 δοχεία βενζίνη αντί 1 που χρειάζεται κανονικά.
Λογαριάσετε τα έξοδα τα άμεσα και τις βλάβες της μηχανής κι’ ύστερα αν μπορέσετε μην θαυμάσετε τους σωφέρ και μην παραδεχτήτε πως είναι πραγματικοί αλτρουιστές κι ευγενικοί ήρωες.
Για ένα ξερό κομμάτι ψωμί εκτίθενται σε τέτοιους σοβαρούς κινδύνους μόνο και μόνο για να εξυηπρετήσουν τους συνανθρώπους τους τον τόπο τους.
Και το κράτος γελά από μακρυά του σεϊρτζή το γέλοιο…».
Ή για να πω καλύτερα και να γίνω περισσότερο κατανοητός: «Ήμουν νιος και γέρασα»! συμπληρώνοντας φυσικά τον αείμνηστο αγωνιστή και λογοτέχνη, που τόσο επίκαιρα είναι τα γραφόμενά του, τον Θέμο Κορνάρο!
Και ας χάνονται ζωές… και ας ξεκληρίζονται οικογένειες… και ας αδρανεί η ο πολιτεία!... και ας κωφεύουν οι πάντες…
