Του Γιάννη Μοσχονά*

Ανάμεσα στα ΟΧΙ και στα κρυμμένα ΝΑΙ παλεύει, αγωνίζεται, ακροβατεί και προσπαθεί να ισορροπήσει η Ελληνική κοινωνία!

Τούτες τις μέρες ό άνεμος της ανάγκης μας κυνηγάει σφυρίζοντας απειλητικά, αν και κατακαλόκαιρο, να μας πάρει και να μας σηκώσει..!

Ωστόσο, κάτι σάπιο υπάρχει στο «βασίλειο της Δανιμαρκίας» της πλατείας συντάγματος και τα μηνύματα που φτάνουν εκεί από το λαό, είτε αγνοούνται, είτε παραφράζονται και ενίοτε ερμηνεύονται κατά το δοκούν και κατά το ταπεινό στενό κομματικό συμφέρον!

Το παρεξηγημένο αλλά ηχηρό μήνυμα του ΟΧΙ του πρόσφατου δημοψηφίσματος, αποτελούσε την ξεκάθαρη έκφραση της επιθυμίας του Ελληνικού λαού να πετύχουμε μια καλύτερη συμφωνία, που όμως τελικά δεν ήρθε!

Όλοι μιλάνε, λες και έχουμε μπροστά μας ένα νέο μνημόνιο, τους όρους του οποίου κρίνουν ως ιδιαίτερα σκληρούς. Να θυμίσω όμως ότι, η συμφωνία που επετεύχθη μετά και τις 17 ώρες μαραθώνιας συνεδρίασης της συνόδου κορυφής, αφορά μόνο τα προαπαιτούμενα και αποτελεί την προϋπόθεση για την έναρξη των διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς, που αν καταλήξουν θετικά, θα οδηγήσουν τότε στην σύνταξη των όρων του νέου μνημονίου. Καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο και μακρύ δρόμο έχουμε ακόμα να διανύσουμε!

Η Ελληνική κοινωνία το γνωρίζει αυτό πολύ καλά και νομίζω πως επιδεικνύει πολύ περισσότερη σοβαρότητα και υπευθυνότητα από εκείνους τους πολιτικούς που υποτιμάνε την νοημοσύνη της, προκαταλαμβάνοντας μάλιστα και ερμηνεύοντας αυθαίρετα τις επιθυμίες της!

Το μήνυμα, ως προϊόν της ετυμηγορίας του Ελληνικού λαού δεν ήταν ΟΧΙ στο ευρώ ούτε ΟΧΙ στην Ευρώπη, όπως ενδεχομένως πολλοί εξέλαβαν, αλλά ΟΧΙ στην υλοποίηση των προγραμμάτων της σκληρής λιτότητας για τους λαούς της Ευρώπης.

Ήταν ΟΧΙ στον αυταρχισμό, τον εκφοβισμό, τον εκβιασμό, την εκδικητικότητα, την εμπάθεια, την αλαζονεία, την ηγεμονική διάθεση επιβολής της Γερμανίας και των ισχυρών συμφερόντων του Ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού που προασπίζεται, απέναντι στα αδύναμα απείθαρχα μέλη της «Ευρωπαϊκής οικογένειας»!

Ο Έλληνας πρωθυπουργός βρέθηκε ξαφνικά και εντελώς μόνος του στο «λάκκο των λεόντων», να εκβιάζεται, να εκφοβίζεται, να λοιδορείται και να απολογείται για όλα τα δεινά της χώρας, με σκοπό να καμφθεί η όποια αντίσταση του και τελικά να αποδομηθεί πολιτικά ο ίδιος και η κυβέρνηση της αριστεράς της οποίας ηγείται!

Δύο επιλογές μόνο είχε τότε ο πρωθυπουργός. Να τα βροντήξει όλα κάτω και να φύγει, ικανοποιώντας όμως έτσι στο μέγιστο βαθμό την επιθυμία και την επιδίωξη των «συνομιλητών» του ή να επιδείξει αυτοσυγκράτηση, ρεαλισμό και πολιτική πυγμή, παραμένοντας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, εκμεταλλευόμενος την όποια δυνατότητα είχε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, σύμφωνα με τους όρους και τους κανόνες του «στημένου» παιχνιδιού των Ευρωπαίων εταίρων μας!

Θέλει αρετή και τόλμη η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης σε τέτοιες δύσκολες ώρες και ο πρωθυπουργός απέδειξε στο Πανελλήνιο αλλά και στην Ευρώπη ότι τα διαθέτει!

Δυστυχώς όμως δεν επέδειξαν την ίδια τόλμη αλλά και την πολιτική ευελιξία της ανάγκης, λιποτακτώντας ουσιαστικά από τον ρεαλισμό της δύσκολης στιγμής, οι πολιτικοί της αριστερής πλατφόρμας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, οδηγώντας έτσι σε διάσπαση την πρώτη αριστερή κυβέρνηση της χώρας!

Το ΝΑΙ που κλήθηκαν να υποστηρίξουν αυτή τη φορά ενώπιον του κοινοβουλίου, δεν ήταν διαπίστευση για υποταγή και συνθηκολόγηση, αλλά μια τελευταία ίσως προσπάθεια να σταθούμε όρθιοι και να αποτρέψουμε την καταστροφή της άτακτης χρεοκοπίας. Ήταν μια τελευταία ευκαιρία να διεκδικήσουμε την όποια βοήθεια μας οφείλει η Ευρώπη!

Αν όμως η διαφωνούσα αριστερά, πιστεύει ότι δεν είναι σε θέση να διαπραγματεύεται με βάση τις ιδέες και τις θέσεις της, να απαιτεί, να διεκδικεί και να προτείνει, τότε δυστυχώς ζει σε έναν άλλο κόσμο διαφορετικό από τον δικό μας!

Ο επικεφαλής της αριστερής πλατφόρμας μίλησε για «εναλλακτικές επιλογές» που θα έπρεπε να έχει κάνει ο πρωθυπουργός, χωρίς όμως να παρουσιάσει υπεύθυνα και συγκεκριμένα καμία από αυτές! Παράλληλα, διαμηνύει ότι στηρίζει την κυβέρνηση, αλλά όχι τα μέτρα που προτείνει. Είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα, όταν κάποιο στέλεχος κυβέρνησης ή κόμματος διαφωνούσε με τις κυρίαρχες επιλογές της πλειοψηφίας, να παραδίδει την θέση του με αξιοπρέπεια και να αποσύρεται!

Αυτό ουσιαστικά που έχουν καταφέρει με την στάση τους οι 39 διαφωνούντες αιρετικοί του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, είναι να καταστήσουν τον πρωθυπουργό όμηρο της αντιπολίτευσης, την κυβέρνηση αδύναμη να ορθώσει ανάστημα εντός και εκτός της χώρας και τον πρόεδρο της «Νέας Δημοκρατίας» εκπροσωπώντας την, να λοιδορεί με τα καλαμπούρια της «αστικής του ευγένειας» στη Βουλή, τον χώρο, τα πρόσωπα, την ιστορία και τις αξίες της Αριστεράς!

Δεν έχει αυτό το δικαίωμα, ό άνθρωπος του οποίου η παράταξη που ηγείται, συνέβαλε τα μέγιστα με τις πολιτικές που εφάρμοζε εδώ και σαράντα χρόνια, στην καταστροφή της Ελληνικής οικονομίας!

Ποντάρει όμως κι εκείνος στην «κοντή μνήμη» των Ελλήνων, που όπως λένε κάποιοι διαρκεί μόνο έξι μήνες!

Η κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α δεν μπορεί να ανταποκριθεί πλέον στις υποχρεώσεις και την λειτουργία της, υπό την παρούσα μορφή και θα πρέπει ο πρωθυπουργός το συντομότερο δυνατόν να προκηρύξει εκλογές! Δεν είναι δυνατόν με τόσα ανοιχτά μέτωπα γύρω της η κυβέρνηση να παράξει έργο το επόμενο διάστημα, χωρίς την δεδομένη και απόλυτη στήριξη, τουλάχιστον από την σύσσωμη κοινοβουλευτική της ομάδα!

Εκείνο όμως που με τρομάζει περισσότερο απ’ όλα, είναι το γεγονός ότι δεν υπήρξε, όπως φαίνεται, ποτέ σχέδιο Β, από καμία κυβέρνηση εδώ και πέντε χρόνια που η χώρα βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίας!

Αναρωτιέμαι, πόσο ήσυχος μπορεί να κοιμάται ένας ηγέτης και πόσο ανεύθυνος μπορεί να είναι, αν δεν έχει πάρει μέτρα για την χειρότερη εκδοχή, με σκοπό να προστατέψει τη χώρα του και τους πολίτες;

Αποτελεί ύψιστη εθνική ανάγκη επιτέλους, η εκπόνηση και η επεξεργασία ενός σοβαρού σχεδίου από την Ελληνική κυβέρνηση, ως την έσχατη εναλλακτική λύση και όχι να περιμένουμε από τον δόκτωρα Σόιμπλε να το σχεδιάσει!

Συμμερίζομαι και κατανοώ ως ένα βαθμό τις επιφυλάξεις και τις ιδεολογικές αντιστάσεις που εκφράζουν οι σύντροφοι της λεγόμενης αριστερής πλατφόρμας, ωστόσο δεν τους επιτρέπω να υπονομεύουν και να αποδομούν από τη θέση που βρίσκονται, εκούσια ή ακούσια και με την πολιτικά ασύμβατη στάση που κρατούν, την πρώτη εκλεγμένη αριστερή κυβέρνηση της χώρας, γιατί «δεύτερη φορά αριστερά» δεν θα υπάρξει σύντροφοι..!

Δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως η ντόπια και ξένη ολιγαρχία περιμένουν πως και πως την ώρα και την στιγμή που θα τους δοθεί η ευκαιρία να καταλάβουν και πάλι την εξουσία στην Ελλάδα, αφού όμως αφήσουν πρώτα να καταρρεύσει και να αυτοκαταστραφεί η κυβέρνηση, κλείνοντας έτσι οριστικά και αμετάκλητα την «αριστερή παρένθεση» και μαζί της όλες εκείνες τις ελπίδες που δημιούργησε! Είναι ένα στοίχημα που έχουν βάλει οι εχθροί της Ελλάδας και της Ευρώπης των λαών και θα πρέπει με κάθε τρόπο να εμποδίσουμε να το κερδίσουν!

Έχει μέγιστη ευθύνη η Αριστερά να διαφυλάξει δια της ισχυρής παρουσίας της στην εξουσία, την διεκδίκηση μιας κοινωνικά δίκαιης και βιώσιμης λύσης για την Ελλάδα και τους Έλληνες.

Δεν έχει το δικαίωμα η κυβέρνηση να δραπετεύσει ούτε να λιποτακτήσει ετούτη τη δύσκολη ώρα, από τις ευθύνες που της ανέθεσε γενναιόδωρα ο Ελληνικός λαός!

Να μην έχουμε επίσης καμία αμφιβολία και να μην τρέφουμε καμία απολύτως αυταπάτη πως, χειρότερος από το χειρότερο μνημόνιο, μπορεί να αποδειχθεί τελικά, εκείνος που θα κληθεί να το υλοποιήσει..!

* Ο Γιάννης Μοσχονάς είναι εκπαιδευτικός

[email protected]