Του Μηνά Παπαδάκη*

Με μεγάλη ευχαρίστηση αλλά και συγκίνηση αποδέχτηκα την πρόσκληση του Πολιτιστικού Συλλόγου Κερασσών και παραβρέθηκα στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην αυλή του σχολείου, την Παρασκευή 20-6-2014, για να τιμήσουν όλους τους δασκάλους που υπηρέτησαν διαχρονικά στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού τους.
Στο πρώτο τους σχολείο που άναψε τη φλόγα της μάθησης και της προκοπής που φώτισε το νου και πλάτυνε τη σκέψη.
Η πρόσκληση με ξάφνιασε μα πιο πολύ με ξάφνιασε το θέμα της εκδήλωσης, «Ζωντανεύοντας αναμνήσεις δασκάλων και μαθητών».
Οι πολιτιστικοί σύλλογοι δεν μας έχουν συνηθίσει να ασχολούνται με τέτοια θέματα, συνήθως κάνουν κάποιες εκδρομές σε κανένα ξωμονάστηρο ή κάνουν γιορτή της πατάτας και της… μελιτζάνας.
Όταν όμως είδα το όνομα του προέδρου του συλλόγου κυρίου Σπύρου Βλαχάκη και δέχτηκα τηλεφώνημα από τον εκλεκτό φίλο και συνάδελφο Ανδρέα Βλαχάκη, τότε είπα συγχαρητήρια κύριε Πρόεδρε μπράβο Αντρέα πάντα να παίρνετε τέτοιες πρωτοβουλίες για να δίνετε λόγω ύπαρξης στο Σύλλογο που εκπροσωπείτε.
Σας μιλώ εκ μέρους των παρευρισκομένων συναδέλφων διερμηνεύοντας τα αισθήματα και τις απόψεις τους για την αποψινή εκδήλωση, που είναι αφιερωμένη στο Δάσκαλο .Τον αφανή ήρωα, τον στυλοβάτη της εκπαίδευσης που δυστυχώς η πολιτεία δεν αναγνώρισε ποτέ το τεράστιο έργο που επιτελεί. Τον θεωρούν απαραίτητο μεν , αλλά, όχι σημαντικό και σπουδαίο.
Στο δάσκαλο
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές
Κι ό,τι σ΄ απόμεινε ακόμα στη ζωή σου μην τ΄αρνηθείς. Θυσίασ’ το ως την στερνή πνοή σου

Χτίσ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ
κι αν λίγη δύναμη μες’ το κορμί σου μένει,
μην κουραστείς, είν΄ η ψυχή σου ατσαλωμένη .
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθιά
ο πόλεμος να μην μπορεί να τα γκρεμίσει,
σκάψε βαθιά, τι κι αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει.

Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Το χρέος που βαστάς σαν Άτλαντας στην πλάτη.
Υπομονή, χτίζε σοφέ, της Κοινωνίας το παλάτι.
Κωστής Παλαμάς
Τούτα τα λόγια του εθνικού μας ποιητή Κωστή Παλαμά μίλησαν μες’ στην ψυχή μου, ήταν για μένα ιερή παρακαταθήκη, τα κλείδωσα βαθιά μέσα στην καρδιά μου. Μ΄ αυτά πορεύτηκα σ΄ όλη την διάρκεια της διδασκαλικής μου σταδιοδρομίας.
Υπηρέτησα τη δημόσια εκπαίδευση επί 35 ολόκληρα, γόνιμα και δημιουργικά θέλω να πιστεύω, χρόνια . Στη πολύχρονη αυτή πορεία μου, υπηρέτησα σε όλους τους τύπους των σχολείων, από μονοθέσια σχολεία σε απομακρυσμένα ορεινά και δυσπρόσιτα χωριά της υπαίθρου μας και πολύ αργότερα σε πολυθέσια σχολεία της πόλης του Ηρακλείου.
Η Πατρίδα, μου εμπιστεύθηκε την μόρφωση και διαπαιδαγώγηση τόσων γενεών Ελληνόπουλων. Ανταποκρίθηκα με επιτυχία πιστεύω, στην εντολή της Πολιτείας, αλλά και της συνείδησής μου, να καλλιεργήσω την Εθνική συνείδηση στους μαθητές μου, να εμφυσήσω μέσα τους τα πιο αγνά ιδανικά, την αγάπη για την Πατρίδα, την Θρησκεία, την Ελευθερία, την οικογένεια, την αρετή και την Δημοκρατία.
Απάτριδες και άθεοι δεν «βγήκαν» από τα χέρια μου .
Tα ιδανικά που φώτισαν το δρόμο μου ήταν, η καλοσύνη, η ομορφιά της ζωής και η αλήθεια. Σ’ αυτά τα τρία στήριξα την διδασκαλία και τη συμπεριφορά μου, μέσα στο σχολείο αλλά και στη ζωή και νομίζω ότι καλώς έπραξα.
Δεν μετάνιωσα ποτέ παρά τις δυσκολίες που συνάντησα ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας μου, που έγινα Δάσκαλος. Δεν ολιγώρησα ούτε για μια στιγμή, και πολύ περισσότερο δεν πεθύμησα άλλο επάγγελμα με πολύ καλύτερες συνθήκες δουλειάς και μεγαλύτερες χρηματικές απολαβές.
Προσπάθησα να μεταλαμπαδεύσω ότι πιο ωραίο υπήρχε στην ψυχή μου, στις αγνές ψυχές των μαθητών μου. Δεν έχανα ευκαιρία, να μην υποδείξω με λόγια αλλά προ πάντων με έργα τον ορθό δρόμο, τον δρόμο της Αρετής.
Αναπολώ με νοσταλγία τα χρόνια που πέρασα μέσα στις τάξεις των σχολείων. Θυμάμαι τα όνειρα που έκανα την περίοδο που περίμενα διορισμό. Ανυπομονούσα να κάνω πράξη τις πολύ λίγες γνώσεις που ομολογουμένως, πήρα κατά την φοίτησή μου στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου.
Διάβασα πολύ εκείνη την περίοδο για να καλύψω κενά, να πληροφορηθώ
για τα νέα ρεύματα της Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επιστήμης.
Ήμουν πάντα επιεικής με τους μαθητές μου. Τρέμω τους ανθρώπους που δεν δείχνουν επιείκεια για τα ελαττώματα των άλλων και περνιούνται για ακέραιοι!
Λατρεύω το χιούμορ και τον αυθορμητισμό των ανθρώπων, γνώρισμά μου ήταν πάντα, ακόμα και σήμερα, η ζεστή καρδιά, το λεπτό χιούμορ και η ανοικτή σκέψη.
Τρέμω τους σοβαρούς , ψυχρούς και δυσκοίλιους ανθρώπους.
Δεν μου άρεσαν και δεν μου αρέσουν ακόμα οι επιδειξίες.
Αυτούς που ξέρουν καλά Γεωγραφία ή Ιστορία και είναι σωστοί στους κανόνες της Γραμματικής και του Συντακτικού.
Αληθινοί είναι οι δάσκαλοι, που θέλουν να δώσουν, να προσφέρουν, να διδάξουν να καθοδηγήσουν, να διαπλάσουν.
Κάθε φορά που θα με χαιρετίσουν στο δρόμο παλιοί μαθητές μου τα μάτια μου θαμπώνουν από δάκρυα.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πως νοιώθει ο δάσκαλος όταν στο δρόμο τον φωνάζουν ,τον χαιρετούν και τον αγκαλιάζουν
-Τι κάνετε κύριε;
-Ποτέ δεν σας ξεχνούμε!
Αναπολώ με νοσταλγία τα πρώτα χρόνια μου ως δάσκαλος, που ήθελα μέσα σε μικρό διάστημα οι μαθητές μου να γίνουν σοφοί. Και στην προσπάθειά μου αυτή ήμουνα σκληρός μαζί τους και θέλω να τους ζητήσω δημόσια συγγνώμη.
Δούλεψα χωρίς ρολόι, προσπάθησα με όλες τις δυνάμεις μου να διευρύνω την σκέψη τους να ανοίξω ένα παράθυρο στον κόσμο της γνώσης, για να πλουτίσουν τις γνώσεις τους και το σπουδαιότερο να αγαπήσουν το σχολείο και να έρχονται σ’ αυτό με χαρά.
Συχνά τα βήματά μου με οδηγούν έξω από κάποιο σχολείο. Ακούω τις φωνές των παιδιών και αναγαλλιάζει η ψυχή μου. Η καρδιά μου κτυπά δυνατά δεν θέλω να με δει κάποιος από τους συναδέλφους που έχουν υπηρεσία επιτηρητή.
Δεν χορταίνω να βλέπω τα παιδιά, μου έχουν λείψει πολύ, σε λίγο το κουδούνι τα οδηγεί μέσα στην τάξη, τα μάτια μου βουρκώνουν καθώς απομακρύνομαι συνεχίζοντας το δρόμο για την αγορά.
Θερμά συγχαρητήρια στον πρόεδρο Σπύρο Βλαχάκη, στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Πολιτιστικού Συλλόγου Κερασσών, και στον εκλεκτό συνάδελφο Ανδρέα Βλαχάκη για την διοργάνωση της μοναδικής αποψινής εκδήλωσης. Αυτό δείχνει ότι είναι άνθρωποι με ευαισθησίες, με μεγάλη αγάπη πρώτα και κύρια για τον τόπο τους, με ανοικτούς ορίζοντες σκέψης, είναι περήφανοι για το παρελθόν τους και προσπάθησαν να ζωντανέψουν μνήμες των σχολικών χρόνων τιμώντας τους δασκάλους που υπηρέτησαν διαχρονικά στο σχολείο του χωριού τους.
Μαγική βραδιά, ανεπανάληπτες εικόνες, έντονες και συναισθηματικά φορτισμένες, άθελά μου το μυαλό μου ταξιδεύει πολλά χρόνια πίσω είχα να επισκεφτώ το χωριό από το 1977, τα μάτια μου βούρκωναν όταν έβλεπα τους μαθητές μου με γκρίζους κροτάφους και τις μαθήτριές μου ώριμες μαμάδες ή και γιαγιάδες πια.
Τα παραδοσιακά εδέσματα φτιαγμένα με μεράκι και αγάπη από τις γυναίκες του Πολιτιστικού συλλόγου ήταν πεντανόστιμα, το παραδοσιακό Μαλεβιζιώτικο κρασί άφθονο, μα πάνω απ΄όλα, σημαντικότερο ήταν η ζεστή αγκαλιά, η φιλοξενία και η αγάπη που μας πρόσφεραν απλόχερα.
Σας ευχαριστούμε πολύ.
Να ξέρετε ότι τέτοιες προσπάθειες δεν πάνε ποτέ χαμένες, και με τέτοιες ωραίες πρωτοβουλίες δίνεται λόγω ύπαρξης στο σύλλογο που εκπροσωπείτε .
Και πάλι θερμά συγχαρητήρια.

* Ο Μηνάς Παπαδάκης είναι ένας από τους δασκάλους που δίδαξαν σ’ αυτό το σχολείο