Της Μαίρης Μονιάκη*

Ίσως θα ήταν περισσότερό επίκαιρο την περίοδο αυτή να γίνει μια ακόμη αναφορά στην φλέγουσα οικονομική ύφεση, η οποία εξακολουθεί να πλήττει μεγάλο μέρος του κοινωνικού ιστού. Εκτός όμως από τα διάφορα προβλήματα η ζωή έχει και άλλη όψη, την θετική πλευρά την οποία πολλοί άνθρωποι αγνοούν, έχουν ξεχάσει ή έχουν πεισθεί πως ανήκει στο αμετάκλητο παρελθόν.
0 χορός, με την ενέργεια και την μουσική που συνοδεύεται μπορεί να αποτελέσει ένα είδος «γιατρειάς» απέναντι στα προβλήματα της καθημερινότητας, μια μορφή εξωτερίκευσης των συναισθημάτων, μια πηγή χαράς, αισιοδοξίας και δημιουργίας. 0 χορός είναι έκφραση δυνατή και μπορεί να συγκινήσει, να προβληματίσει ή να αφυπνίσει τον κόσμο, να αφήσει ένα στίγμα πολιτικό ή ερωτικό. Σε πολλές χώρες όπως και στην Ελλάδα ο χορός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον πολιτισμό και την κουλτούρα των ανθρώπων και γι’ αυτό συνοδεύει σε καθημερινή σχεδόν βάση, ιδιαίτερες και ξεχωριστές στιγμές τους (π.χ. γάμος).
Τα είδη του χορού είναι πολλά και ο κάθε χορός αποτελεί εξέλιξη ή συγχώνευση ενός ή περισσότερων παλαιότερων χορών, είτε από την ίδια γεωγραφική περιοχή είτε-όπως συμβαίνει κυρίως τα τελευταία 150 χρόνια -και από διαφορετικές γωνιές του κόσμου.
Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα έχει χορευτική ιστορία που ξεκινάει πριν από 3000 χρόνια, εν αντιθέσει με την υπόλοιπη Ευρώπη, που μόλις τον 12 αιώνα -κυρίως στην Γαλλία και στην Ιταλία- άρχισε ο χορός να αποτελεί μέσο έκφρασης όπως τον γνωρίζουμε σήμερα. Την περίοδο της Αναγέννησης ο χορός αποτέλεσε αντικείμενο απόδειξης της κοινωνικής και οικονομικής καταξίωσης των ανθρώπων, με τους λαϊκούς χορούς να χορεύονται σε δρόμους και πλατείες από τους οικονομικό-κοινωνικά ασθενέστερους, ενώ οι εκπρόσωποι των ανωτέρων στρωμάτων να επιλέγουν αριστοκρατικούς και εκλεπτυσμένους χορούς (σημερινοί Ευρωπαϊκοί χοροί). Στις μέρες μας είναι εμφανής η επιρροή που δέχεται ο χορευτικός κόσμος από την Λατινική Αμερική με τους λάτιν χορούς να κυριαρχούν.
Στην Ελλάδα μολονότι ο χορός έχει πάρει με το πέρασμα του χρόνου θρησκευτική και καλλιτεχνική διάσταση, δεν έχει αναπτυχθεί σε ικανοποιητικό βαθμό καθώς κυριαρχούν πολλά tabu γύρω από το συγκεκριμένο θέμα. Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν πως ο χορός είναι μόνο για κορίτσια, ενώ όταν ένα αγόρι εκφράσει την αγάπη του για το χορό -κυρίως το μπαλέτο και τους λάτιν χορούς-θεωρείται σεξουαλικώς ύποπτο και κατακριτέο. Επίσης δεν χορηγούνται τα απαραίτητα κονδύλια προκειμένου να δοθεί η κατάλληλη ώθηση σ’ αυτήν τη μορφή τέχνης, ώστε να αναπτυχθεί. Επιπλέον, πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν πως δεν μπορούν να χορέψουν. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει. Ο καθένας μπορεί να χορέψει. Κάνεις δεν γεννήθηκε γνωρίζοντας πως να χορεύει. Άλλοι χορεύουν καλύτερα και άλλοι όχι και τόσο καλά, όλοι όμως χορεύουν. Ακόμη πρέπει να σημειωθεί πως δεν υπάρχει κατάλληλη και ακατάλληλη ηλικία για να ξεκινήσει κανείς τον χορό. Σαφώς όταν κάποιος ξεκινήσει από μικρή ηλικία έχει περισσότερες ευκαιρίες και περισσότερο χρόνο να «δουλέψει με το σώμα του» και έτσι αποκτά μεγαλύτερη εμπειρία. Το γεγονός αυτό όμως δεν κάνει απαγορευμένο το να ξεκινήσει κανείς σε μεγαλύτερη ηλικία.
Το μπαλέτο, ο κλασικός δηλαδή χορός [γεννημένος στην Ιταλία αλλά ανεπτυγμένος στην Γαλλία και στην Ρωσία) είναι πράγματι δύσκολος χορός. Γι’ αυτό το λόγο, είναι προτιμότερο τα παιδιά να ξεκινούν από μικρή ηλικία, ηλικία κατά την οποία το σώμα είναι πιο εύπλαστο και ευλύγιστο. Ένα παιδί όμως μπορεί και σε μεγαλύτερη ηλικία να ασχοληθεί, με την προϋπόθεση ότι υπάρχει όρεξη και διάθεση για συστηματική και επίμονη προπόνηση. Πέραν όμως από το μπαλέτο υπάρχουν οι παραδοσιακοί χοροί, οι χοροί λάτιν και jazz, το Ηip hop το break dance καθώς και ο μοντέρνος/σύγχρονος χορός. Κάθε χορός συνοδεύεται από διαφορετική μουσική και ενδυμασία, γεννά διαφορετικά συναισθήματα και περνά διαφορετικά μηνύματα. Η zumba είναι μια από τις τελευταίες «χορευτικές τάσεις» και συνδυάζοντας λάτιν ρυθμούς και γυμναστικές-αερόβιες κινήσεις, έχει αποκτήσει πολλούς πιστούς φίλους.
0 χορός προσφέρει ζωντάνια, ευεξία, υγεία, καλή διάθεση και σωματική κατάσταση. Ειδικότερα για το καλοκαίρι αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα απασχόληση. 0 χορός άλλωστε είναι σαν την ζωή... μας παρασέρνει, μας πηγαίνει εκεί που θέλει αρκεί εμείς να του δώσουμε τον σωστό ρυθμό. Λοιπόν... χορεύετε;

* Η Μαίρη Μονιάκη είναι φοιτήτρια στη Σχολή της Παντείου