Ημέρα λύπης και ορφάνιας για την πόλη μας, γιατί αυτή την ημερομηνία διάλεξε ο Κύριος να πάρει κοντά του έναν ΔΟΚΙΜΟ και ΕΓΚΡΙΤΟ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗ ΜΑΣ- ΤΟΝ ΜΑΡΙΟ ΦΕΡΕΤΖΑΚΗ.
Και δεν είναι τυχαία επιλογή της ημερομηνίας του Κυρίου, του Προφήτη Ηλία. Του προφήτη του αληθινού Θεού, ο οποίος δεν φοβήθηκε ποτέ τίποτε εξ αιτίας της ακλόνητης πίστης του προς τον Θεόν. Έτσι υπήρξεν και ο ΜΑΡΙΟΣ στη ζωή του.
Ημέρα τραγική για όλους τους ανθρώπους που ανήκουν στην ευρύτερη οικογένεια του Μάριου Φερετζάκη.
Γιατί θα τους λείπει: «Το στήθος ενός πατέρα που αποτελεί θείο μαξιλάρι» όπως αναφέρει η Μαντάμ ντε Σεβινιέ, για το παιδί. Ο Αγαπημένος πατέρας του οποίου η συμπεριφορά όχι μόνον προς τα παιδιά αλλά προς τους πάντες ήταν συνυφασμένη με τη στοργική ματιά, την τρυφερότητα και τη φιλοστοργία.
Ημέρα μεγάλης απώλειας για τους ανθρώπους εκείνους που είχαν ως στήριγμα, προστάτη, βοηθό και ως πατέρα μιας δημιουργίας ενός κόσμου που τα παιδιά τους ζουν δημιουργικά και με νόημα στη ζωή. Μιας ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ. Μιας πηγής από την οποίαν αναβλύζει η ευγένεια η καλοσύνη, η αγάπη και που αντλούν τα παιδιά γιατί ο Δημιουργός ήταν γεμάτος ΚΑΛΟΣΥΝΗ, ΕΥΓΕΝΕΙΑ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΤΟΡΓΗ.
Αρετές που κοσμούν τον σεμνό, ευσεβή, ώριμο και πρότυπο στοργικό ΑΝΘΡΩΠΟ. Όπως και ο αλησμόνητος φίλος Μάριος: Η ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ.
Ημέρα φτωχότερης συνεργασίας για τους ανθρώπους των ΜΜΕ, αλλά και των αναγνωστών των έγγραφων μέσων ενημέρωσης, γιατί θα στερηθούν οι μεν: Της πνευματικής εργασίας ενός επιστήμονα που σκοπό πάντα είχε την επίτευξη κοινωνικού, πολιτιστικού και πολιτισμικού περιεχομένου και οι δε: των σοφών συμβουλών και πνευματικών μηνυμάτων, που πάντα ο αείμνηστος ΜΑΡΙΟΣ ήθελε να περάσει στην κοινωνία. Ημέρα συναισθημάτων οδύνης για τους συνεργάτες Συλλόγους, Ομίλους, Σωματεία κλπ γιατί έχασαν ένα πολύτιμο βοηθό, έναν υπέροχον αλτρουιστή, έναν εξαίρετο σύμβουλο και συμπαραστάτη και έναν αισθηματία που πάντα εξεδήλωνε έντονα τα συναισθήματα της αγάπης, της ευτυχίας, του πάθους, του ζήλου, του θαυμασμού και της περηφάνιας μά πάνω από όλα ΕΙΧΕ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ.
Μέσα στον ψυχικό του κόσμο δεν υπήρξαν ποτέ τα συναισθήματα του μίσους, του φθόνου, της απογοήτευσης, της περιφρόνησης και της ζήλειας. Είχα την ευτυχία να συνεργαστώ από τη θέση διαφόρων κοινωφελών σωματείων και ως πρόεδρος του Συλλόγου Πολιτιστικής Αναπτύξεως Ηρακλείου, με τον αείμνηστο ΜΑΡΙΟ, σε διάφορες εκδηλώσεις και γνώρισα καλά την πλούσια ψυχική, πνευματική και επιστημονική του κατανόηση και συμπεριφορά τόσο ως άτομο, όσο και ως συλλογικότητα, προσπαθώντας να ωφελήσει με την ανιδιοτελή προσφορά του την κοινωνία.
Η απώλεια της σημαντικής προσωπικότητας του Μάριου, της μορφής του αγαπημένου προσώπου, του σεμνού και ενάρετου Ανθρώπου, του στοργικού συζύγου, πατέρα, του φίλου του άριστου και άψογου συνεργάτη, αφαιρεί ένα κομμάτι του κύκλου της κοινωνικής προσφοράς που δύσκολα αναπληρώνεται.
Οφείλουμε όλοι εμείς που δεθήκαμε, με διάφορους τρόπους, με τον ΜΑΡΙΟ ΦΕΡΕΤΖΑΚΗ να διατηρήσουμε στη μνήμη μας τη σπάνια μορφή του με το χρέος να μεταδίδουμε στους νεότερους τα πολιτιστικά, κοινωνικά και ανθρώπινα στοιχεία του, ώστε να είναι δυνατή η συνέχιση του Πολιτισμού που παρήγαγε και που μας κατέλιπε Ο ΜΑΡΙΟΣ. Να θυμόμαστε την 20η Ιουλίου γιατί εκείνη την ημέρα «έφυγε» ένας ΚΑΛΟΣ, ΑΠ’ ΤΑ ΠΑΛΙΑ, ΦΙΛΟΣ!!
Καλό παράδεισο αγαπημένε φίλε και καλή αντάμωση στην κοινή πατρίδα.
Νίκος Φλεμετάκης
