Έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, νωρίς και ξαφνικά, ο Κύριος Μάριος Φερετζάκης.

Το Κ κεφαλαίο είναι ελάχιστο για να προσεγγίσει την άμετρη ανθρωπιά του. Γιατί η προσφορά του στο κοινωνικό σύνολο, ηθελημένη, αγόγγυστη, επίμονη και επίπονη, δεν έχει προηγούμενο στους καιρούς μας.

Επί τρεις δεκαετίες υπηρέτησε από καίριες θέσεις τον ΟΤΕ και προσέδωσε κύρος στον Οργανισμό.

Οξύνους, οξυδερκής, ειλικρινής, τίμιος, ήταν πρότυπο για τους συνεργάτες του κι έδιδε γρήγορα σωστές λύσεις στα προβλήματα που προέκυπταν, παρά την άκαμπτη γραφειοκρατία, προς όφελος όλων.

Η τοποθέτησή του, αξιοκρατικά, στη θέση του διευθυντή της νεοϊδρυθείσας τότε Τηλεπικοινωνιακής Περιφέρειας Κρήτης, του έδωσε την ευκαιρία να αναδείξει περαιτέρω τις διοικητικές του ικανότητες, να βάλει στέρεα και γερά θεμέλια στο οικοδόμημά της, ούτως ώστε να μετεξελιχθεί πρώτη Πανελληνίως στην επίτευξη των στόχων της.

Η συνεργασία μαζί του, ήταν πραγματική απόλαυση ιδίως για τους θιασώτες της άποψης ότι « το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν»

Ο μεγάλος όμως κοινωνικός άθλος στη ζωή του ήταν η δημιουργία και λειτουργία του κέντρου « Ζωοδόχος Πηγή».

Επειδή εδώ δεν υπήρχαν κανονισμοί, εγκύκλιες, ωράριο εργασίας και άλλα γνωστά συναφή.

Εδώ βρέθηκε μπροστά σε ένα κακοτράχαλο σκληρό βουνό, γεμάτο αγκάθια, εμπόδια και παγίδες. Η αρχή έγινε από λίγους ευτυχώς «συναδέλφους» που δεν ήθελαν δίπλα στην αθλητική τους διασκέδαση μια στέγη για άτομα με ειδικές ανάγκες, όταν αποφάσισε να ζητήσει από τη Διοίκηση του ΟΤΕ την παραχώρηση ενός εγκαταλειμμένου κτιρίου στην Αλικαρνασσό.

Η κατανόηση όμως της Διοίκησης του Οργανισμού λόγω της εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του και μια θυελλώδης Γενική Συνέλευση των μελών του Πολιτιστικού Κέντρου ΟΤΕ Ηρακλείου που κατέληξε σε μια απόφαση ενός πλειοψηφικού ΝΑΙ, άναψαν το πράσινο φως για τη στέγαση του Κέντρου. Έτσι, η «Ζωοδόχος Πηγή» βρήκε το σπίτι της.

Ο Μάριος ορθώς πίστευε πως οι «αδελφοί μας οι ελάχιστοι» ελάχιστα διαφέρουν από μας, έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους και να γίνουν ισότιμα μέλη στο κοινωνικό σύνολο, σε μια χώρα όμως με ανύπαρκτο κοινωνικό πρόσωπο, γι αυτό κι ο αγώνας του μακρύς και δύσκολος.

Το έχουν αποδείξει όλοι μαζί στην πορεία.

Οι συνεργασίες με αντίστοιχα κέντρα του εξωτερικού, κυρίως με τη Μεγάλη Βρετανία, βοήθησαν να γίνει ένα σχολειό επαγγελματικής κατάρτισης πρότυπο για τα ελληνικά δεδομένα. Μικρό δείγμα είναι το παζάρι με τις δημιουργίες των παιδιών στην πλατεία Αγίας Αικατερίνης Πάσχα και Χριστούγεννα.

Παράλληλα, ο αριθμός των παιδιών που φιλοξενεί το Κέντρο έχει αυξηθεί σημαντικά, ενώ οι δραστηριότητές του ολοένα και διευρύνονται.

Ο κοινωνικός του ρόλος έχει καταξιωθεί όχι μόνο στην Κρήτη, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς.

Είναι το αποτέλεσμα της προσπάθειας ενός Ανθρώπου που πίστεψε, πάλεψε, πέτυχε.

Η επιτυχία αυτή ακούει στη φράση «Καθολική κοινωνική αποδοχή».

Η απέραντη αγάπη όλων μας κάνει πούπουλο το χώμα που τον έχει σκεπάσει.

Ευχή όμως είναι να πάρουμε και να κάνουμε πράξη ένα ψιχάλι από την κοινωνική προσφορά του. Γιατί μόνο έτσι ο κόσμος θα γίνει αλλιώς και θα ξεφύγουμε από τη μοναξιά, τη μιζέρια και την κατάθλιψη που βιώνουμε καθημερινά.

Ευχαριστώ που σε γνώρισα

Ο συνάδελφός σου Γιάννης Δ. Μιχελάκης