Πέρασαν κιόλας 6 χρόνια από τότε που αποχαιρετούσα τα παιδιά της τελευταίας χρονιάς μου μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας, με τούτα τα λόγια:

Παιδιά μου,

ανοίγω την αγκαλιά που σας κρατούσα,

ξεσφίγγω τα χέρια που σας πίεζαν

και σας αφήνω λεύτερα να πετάξετε.

Να πετάξετε γνωρίζοντας τους κινδύνους που σας περιμένουν.

Ο ουρανός δε θα ‘ναι πάντα καθαρός

και στην ατμόσφαιρα καραδοκούν αέρηδες να σας αρπάξουν.

Εσείς όμως ξέρετε.

Έχετε μάθει πώς να προφυλάσσεστε.

Θυμηθείτε τις στιγμές που φρόνιμα

με ακούγατε να σας καθοδηγώ.

Τα λόγια μου ήταν γεμάτα αγάπη.

Τώρα μόνο αυτή - η αγάπη μου - θα σας συνοδεύει.

Στις δυσκολίες σας

να γυρνάτε τη σκέψη σας σε πρόσωπα αγαπημένα.

Κι αν ένα απ’ αυτά θα ‘μαι κι εγώ

η ευχή μου θα έρχεται κοντά σας

- πεταλούδα ανοιξιάτικη- να σας παρηγορεί.

Τώρα:;

Τώρα σας αφήνω στα χέρια του ΘΕΟΥ.

Καθρέπτης του, η μάνα, ο πατέρας σας.

Στο καλό παιδιά μου.

Θα σας αγαπώ πάντα.

Παιδιά μου, τώρα αγωνίζεστε να ανεβείτε ένα ακόμη σκαλοπάτι στο δρόμο για το στόχο σας. Εύχομαι να τα καταφέρετε με την πρώτη, μα κι αν όχι, μην απελπιστείτε, ξαναπροσπαθήστε. Σε πείσμα όλων όσοι στέκονται εμπόδιο στο δρόμο σας, σε πείσμα εκείνων που επιθυμούν να κουρέψουν τα όνειρά σας, σε πείσμα όσων κατατρέχουν τα παιδιά της Ελλάδας, γιγαντωθείτε, αγωνιστείτε κι η νίκη θα ‘ναι δική σας.

Καλή δύναμη

Καλή επιτυχία

Να ‘χετε την ευκή μου

Ο δάσκαλός σας

Μανώλης Χετζογιαννάκης