Με τον Κώστα Μπογδανίδη

Στην πρώτη συνάντηση που είχαν στις φυλακές του Κορυδαλλού, μετά την μεταπολίτευση, ο Στυλιανός Παττακός και ο Δημήτρης Ιωαννίδης λέγεται πως είχαν τον παρακάτω διάλογο: «Γιατί, ρε Τάκη, μας ανέτρεψες και φτάσαμε όπου φτάσαμε;» τον ρωτούσε ο Παπαδόπουλος με επιμονή.

Ο δικτάτορας της δεύτερης φάσης Δ.Ιωαννίδης απάντησε ότι τον πίεζαν οι «μικροί αξιωματικοί». Στην πραγματικότητα κανένας δεν του ζήτησε τίποτα. Ήταν ένα σχέδιο του Ιωαννίδη ο οποίος πολύ νωρίτερα επιζητούσε να εγκαθιδρύσει το δικό του καθεστώς που οδήγησε στα ολέθρια εθνικά αποτελέσματα με το ξεπούλημα της Κύπρου.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, τα αιματηρά γεγονότα και η θυσία των φοιτητών έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στο να τελειώσει γρήγορα το πείραμα που επιχείρησε η χούντα. Έδωσε τέλος στις προσπάθειες φιλελευθεροποίησής του (χαλκευμένο δημοψήφισμα 1973, κυβέρνηση Μαρκεζίνη). Η βίαιη καταστολή της φοιτητικής εξέγερσης σηματοδότησε ένταση των συγκρούσεων και ρήξη μεταξύ των πρωτεργατών του πραξικοπήματος θέτοντας έτσι τέρμα σε κάθε προοπτική φιλελευθεροποίησης.

Μετά το Πολυτεχνείο ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος κήρυξε στρατιωτικό νόμο, αλλά στις 25 Νοεμβρίου ανατράπηκε με πραξικόπημα. Πρόεδρος ορίστηκε ο αντιστράτηγος Φαίδων Γκιζίκης και πρωθυπουργός της νέας κυβέρνησης ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος. Ομως ο πραγματικός δικτάτορας, ο ισχυρός άνδρας του νέου καθεστώτος ήταν ο διοικητής της Στρατιωτικής Αστυνομίας ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης, που επέβαλε ένα καθεστώς σκληρότερο από εκείνο του Παπαδόπουλου. Η περίοδος των 8-9 μηνών που κράτησε το καθεστώς Ιωαννίδη ίσως ήταν χειρότερη και από τις πρώτες ημέρες της χούντας των συνταγματαρχών. Ανατρέπεται ο δοτός πρωθυπουργός Σπύρος Μαρκεζίνης και ο Παπαδόπουλος τίθεται σε κατʼοίκον περιορισμό στο Λαγονήσι. Στόχος ήταν να μην γίνουν εκλογές.

Στο διάγγελμα των Ενόπλων Δυνάμεων προς το έθνος καταγγέλλεται ότι «επεδιώκετο η εκτροπή του Συντάγματος από της εθνικής αποστολής του και η χρησιμοποίησις του εις μία εκλογική σκηνοθεσία ταπεινώσεως του λαού μας»!

Η δικτατορία του Ιωαννίδη κατέρρευσε στις 23 Ιουλίου του 1974 αφού είχε ήδη προηγηθεί η τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ο Γκιζίκης και ο αντιστράτηγος Ντάβος, διοικητής του Γ' Σώματος Στρατού, κάλεσαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να επιστρέψει στην Ελλάδα για να επαναφέρει τη δημοκρατική διακυβέρνηση.

Η ΔΙΚΗ

Ορισμένοι από τους υπεύθυνους για το αιματοκύλισμα στο Πολυτεχνείο πέρασαν από δίκη. Το Νοέμβρη - Δεκέμβρη του '75. Κατηγορούμενοι ήταν 32. Μεταξύ αυτών οι δύο δικτάτορες Γ.Παπαδόπουλος και Δημ.Ιωαννίδης, στρατιωτικοί, αστυνομικοί και πράκτορες.

Η δίκη κράτησε 57 μέρες. Το δικαστήριο (Πενταμελές Εφετείο Αθηνών) καταδίκασε 20 και αθώωσε 12 από τους κατηγορούμενους. Καταδικάστηκαν:

Ισόβια κάθειρξη στους Δημ.Ιωαννίδη, Ν.Ντερτιλή, Στ.Βαρνάβα.

Κάθειρξη 25 ετών στους Γεώργ. Παπαδόπουλο, Δημ.Ζαγοριανάκο, Κ.Μαυροειδή, Π.Καραγιάννη και Ι.Λυμπέρη.

Κάθειρξη 10 ετών στον Αθ.Σταυράκη.

Ποινές φυλάκισης 3 ½ ετών στο Λ.Χριστολουκά, 3 ετών στο Μιχ.Ρουφογάλη, 2 ετών στο Δημ. Κατσούλη, 1 έτους και 8 1/2 μηνών στο Βασ.Μπουκλάκο, 1 1/2 έτους στους Ι.Καλύβα, Μιχ.Γουνελά και Θρ.Γιοβάνη, 10 μηνών στους Νικ.Ραφαηλάκη, Ηλ.Καραδήμα και Δημ.Πίμπα, 5 μηνών στο Νικ.Νηστικάκη.

Το δικαστήριο αναγνώρισε μόνο 15 (από τα 21 που είχε εντοπίσει η ανακριτική έρευνα) περιστατικά θανάτου.

ΤΑ ΜΕΤΑ

Τη δεύτερη βδομάδα μετά το πραξικόπημα της δευτερης χούντας , ένας μεγάλος αριθμός από συγγενείς των σκοτωμένων και συλληφθέντων στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, πέρασε μπροστά από το Πολυτεχνείο. Ο καθένας φορούσε μαύρο περιβραχιόνιο και έριχνε ένα μπουκέτο λουλούδια που κρατούσε στα χέρια, μπροστά στην κεντρική πύλη. Λίγο πιο πέρα, καμιά 50ριά περίπου περάσανε από μια άλλη πύλη: της κλούβας.

- Την ίδια βδομάδα 40 περίπου φοιτητές κατελαβαν ένα τρόλεϊ, που περνούσε μπροστά από το Πολυτεχνείο. Μαζί με τους επιβάτες φωνάζανε συνθήματα. Ένα απʼ αυτά, ήταν: "Φάγαμε αυτόν/ τον Παπαδόπουλο/ θα φάμε κι εσάς". Ο οδηγός του τρόλεϊ συνέχισε κανονικά το δρομολόγιο της γραμμής σαν να μην συνέβαινε τίποτα.

Μετά από λίγο καταφθάσαν αυτοκίνητα της ΕΣΑ και περιπολικά. Όλα μαζί καταδιώξανε το τρόλεϊ, μα ο οδηγός δεν έλεγε να σταματήσει. Ο λόγος; Απλώς ο οδηγός και εισπράκτορας δεν θέλανε να καθυστερήσουν το δρομολόγιο. Έτσι τουλάχιστον είπαν αργότερα. Τελικά, κι όταν το τρόλεϊ ακινητοποιήθηκε, 30 περίπου επιβάτες - διαδηλωτές κατέληξαν στην φυλακή.

- Την δεύτερη και τρίτη εβδομάδα, ορισμένα βράδια και κατά τις 8-9/ ώρα που ο κόσμος φεύγει απ΄ τη δουλειά του/ σε διάφορες περιοχές γύρω απ΄ το Πολυτεχνείο περιπολικά ρίχνανε δακρυγόνα. Προφανώς φοβόντουσαν ή είχανε πληροφορίες για συγκεντρώσεις.

- Η χούντα του Παπαδόπουλου, μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, έκλεισε το Πανεπιστήμιο μέχρι τις 10 Δεκέμβρη. Η χούντα του Ιωαννίδη θέλησε να συντομέψει αυτό το διάστημα και άνοιξε τις Σχολές νωρίτερα γιατί, όπως νόμισε, οι "καλοί φοιτητές" που είναι η συντριπτική πλειοψηφία", θα πηγαίνανε στα μαθήματά τους. Αποτέλεσμα: Πολυτεχνείο, Γεωπονική, και λίγο αργότερα η Ιατρική, απεργήσανε μέχρι που πρόωρα η χούντα έκλεισε το Πανεπιστήμιο για να αποφύγει όσο μπορούσε την προγραμματισμένη για τις 17 συγκέντρωση - μνημόσυνο.

Η χούντα του Ιωαννίδη αυτή δυσχέρανε ακόμη περισσότερο τη θέση της χώρας στο διεθνές πλαίσιο. Σε αυτό το κλίμα της αυξανόμενης διεθνούς απομόνωσης και της γενικευμένης δυσαρέσκειας στο εσωτερικό το μοιραίο σφάλμα της χούντας, που οδήγησε και στην πτώση της, ήταν η πραξικοπηματική ανατροπή του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, αρχιεπισκόπου Μακαρίου.

[email protected]

ΠΗΓΕΣ:

-ο βιασμός της ελληνικής δημοκρατίας, Αλέξης Παπαχελάς

-Ιστορία της δικτατορίας, Σόλων Γρηγοριάδης

-2650 μερόνυχτα συνωμοσίας , Νίκου Κακαουνάκη

-η δημοκρατία στο απόσπασμα, Ανδρέα Παπανδρέου

-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων

-Ελληνικό Ίδρυμα Μελετών