Ονειρεμένο φινάλε με κίτρινα γράμματα ήταν φέτος το πρωτάθλημα της ΕΚΑΣΚ για τον Εργοτέλη που συμπλήρωσε 40 και κάτι χρόνια από τον πρώτο του τίτλο στην Κρήτη και ήταν ο 15ος του, επτά χρόνια μετά τον τελευταίο του.

Φυσικά και αυτός πανηγυρίστηκε σαν να ήταν ο..πρώτος του. Ο Εργοτέλης αν δεν ...ζοριστεί τίτλο δεν παίρνει (sic).Στις 3 Ιουνίου 2002 που πανηγύρισε στο κλειστό Αλικαρνασσού τον τελευταίο του κόντρα στη Λυγιά του Μιχάλη Δασκάλακη η τότε ομάδα του Μάνου Καρλάφτη έδωσε τα... ρέστα ενός χρέους που είχε δύο χρόνια, όταν με ντισαβαντάζ έδρας, έχασε το 1999-00 στον πέμπτο τελικό (ξανά) τον τίτλο από τον ΑΓΟΡ στο Ρέθυμνο, ενώ το 2000-01 αποκλείστηκε στα ημιτελικά από τον ΟΑΧ. Φέτος το ...ίδιο χρέος είχε. Πρίν δύο χρόνια έχασε με 3-1 τον τίτλο από το Δειλινό και Πέρυσι με το ίδιο σκορ στον τελικό από το «Ηράκλειο». Ε, σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση...Η φετινή ομάδα του πρώην αθλητή του συλλόγου Γιώργου Μακράκη είχε φτιαχτεί από την αρχή της σεζόν για να πρωταγωνιστήσει και αν εξαιρέσει κάνεις τις δύο ήττες από Δειλινό και Κύδων στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος, που λειτούργησαν σαν αφύπνιση, όλα κύλησαν άνετα, ακόμα και στους τελικούς με τον Κύδωνα.Οχι σαν το 2002 που χρειάστηκαν πέντε τελικοί για να βγει ο πρωταθλητής, ενώ ο τέταρτος στην Ιεράπετρα είχε και δύο παρατάσεις. Τότε βέβαια το πρωτάθλημα ήταν πιο ανταγωνιστικό. Να σκεφτείτε είχαμε και Β κατηγορία με την ΕΚΑΣΚ να έχει βάλει πλέει οφ και πλέι άουτ. Άλλα χρόνια άλλα...κόλπα! Τα συστατικά όμως για την επιτυχία του ιστορικού Εργοτέλη ίδια. Ομάδα με βάθος, πειθαρχία και αξιόλογους παίκτες διέθετε φέτος ο Εργοτέλης καθώς και μία επιτροπή με έμπειρους αλλα και νέους παράγοντες που έχουν μεγάλη όρεξη, οι οποίοι συνεχώς ήταν δίπλα στην ομάδα για κάθε πρόβλημα. Όλα αυτά τα συστατικά με... μαεστρία κατατέθηκαν επί δαπέδου σε όλο το πρωτάθλημα αλλά και στους τελικούς κι έτσι δίκαια σήκωσε το Κύπελλο (αυτή τη φορά η ΕΚΑΣΚ πρόβλεψε και το είχε μαζί της όπως και το 2002) και σαφώς δεν πείραξε τους παράγοντες το... μπουγέλωμα που δέχτηκαν από τους, έτσι κι αλλιώς, ιδρωμένους παίκτες τους. Σαμπάνια δεν υπήρχε (και φετος)διότι δεν την θεωρούν... γούρικη. Μια και κάνουμε αναφορά στον τίτλο του 2002 χρήσιμα είναι να δούμε και τους παίκτες που αποτελούσαν αυτή την ομάδα.Ηταν οι Συντιχάκης (παίζει και τώρα και είναι ο μοναδικός από την τότε ομάδα), Βλαχιάς , Ζουραράκης, Καρλάφτης, Τσιμπινός, Περδίκης, Χισκάκης , Μιχαλόπουλος, Κοζυράκης .Οι αγώνες του με τη Λυγιά στον τελικό ήταν Εργοτέλης-Λυγιά 75-58 μετά ήττα 81-68,το 2-1 έγινε με 70-62,67-62(2-2) σε δύο παρατάσεις και ο 5ος τελικός 68-57.Μια χρονιά που ο Κουράκης ήταν υφυπουργός αθλητισμού ενώ τώρα ασχολείται με τον ΟΦΗ και με τον «Καλλικράτη» ,ο ποδοσφαιρικός ΟΦΗ κοιτούσε από τη σούπερ λίγκα τι θα κάνει ο Γκόμεζ στο Μουντιάλ ενώ το «Ηράκλειο» με Παύλου ήταν στην Α1.Είπαμε άλλα χρόνια....

Αντώνης Παπουτσάκης…