Του Νίκου Καρούζου

Άραγε, τί αλλάζει επί της ουσίας μετά από μια μακρόχρονη σκλαβιά; Σχεδόν ένας αιώνας για την Κρήτη και εκατόν ογδόντα περίπου χρόνια για την υπόλοιπη Ελλάδα πέρασαν, από την εθνική μας απελευθέρωση, κι όμως κατάλοιπα των κατακτητών σφραγίζουν την καθημερινότητά μας.

Ρουσφέτι υπόσχεται ο πολιτικός στον πολίτη αν τον ψηφίσει και ο πολίτης υιοθετώντας εκόντος άκοντος αυτή την τακτική, στο ρουσφέτι αποβλέπει για να ψηφίσει τον αναρριχώμενο στην εξουσία και ίσως μπορέσει να παίρνει από άλλους πολίτες το μπαξίσι του, αναλόγως την θέση που θα βολευτεί.

Το μουτακά (περιουσιακό στοιχείο) θέλει να κρύψει ο Έλληνας πολίτης από το κράτος που τον αντιμετωπίζει χωρίς εμπιστοσύνη και αυτός με την σειρά του μαθαίνει να μην το σέβεται. Οι Τούρκοι, έτσι έβλεπαν τους Έλληνες, με καχυποψία, και βεβαίως η αντιμετώπιση ήταν ταπεινωτική. Μέσα στην ταπείνωση περιέχεται και η αλλαγή των επιθέτων των Κρητών, με την κατάληξη σε ...ακης, δίνοντας την έννοια του μικρού για υποβιβασμό. Κατάλοιπο λοιπόν και η διάθεση μιας συγκεκριμένης μερίδας Ελλήνων να αποκαλεί τον Γ. Παπανδρέου, Γιωργάκη. Σήμερα και γι’ αυτούς είναι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, ο Γεώργιος Παπανδρέου. Εμείς ωστόσο, ως Κρήτες, ας σκεφτούμε μήπως θα πρέπει να επαναφέρουμε - παρ’ όλες τις δυσκολίες που θα προκύψουν - τα πραγματικά μας επίθετα και στις τοπωνυμίες να βάλουμε ονόματα Ελλήνων και όχι εκείνα που μας άφησαν μαζί με τόσο πόνο οι Οθωμανοί κατακτητές.

Σημ.: Εγώ έψαξα την ιστορία μου πριν Τουρκοκρατίας και έτσι επανέφερα το επίθετό μου ως Καρούζος από Καρουζάκης.