Για την προσωπικότητα, αλλά και την πολιτική δράση του Νικόλαου Κρασαδάκη (1899-1971) μίλησαν άνθρωποι των Γραμμάτων σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε προχθές στη δημοτική αίθουσα «Ανδρόγεω».

Την εκδήλωση, η οποία έγινε με αφορμή τη συμπλήρωση 37 ετών από το θάνατό του, διοργάνωσε η ανιψιά του Δρ Μαρία Λυριτζάκη –Τρούμπφ, με τη συμπαράσταση του Συλλόγου Πολιτιστικής Αναπτύξεως Ηρακλείου.

Χαιρετισμούς απηύθυναν η κυρία Λυριτζάκη Τρουμπφ και ο δήμαρχος Γοργολαΐνι Γ.Ματθαιάκης. Στη συνέχεια ο π.Δήμαρχος Ηρακλείου Μανόλης Καρέλλης αναφέρθηκε στον άνθρωπο και πολιτικό Νίκο Κρασαδάκη, ενώ στιγμιότυπα της δημαρχιακής του δράσης παρουσίασε ο αντιδήμαρχος Ηρακλείου Μανόλης Αλεξάκης. Επίσης, παρουσιάστηκε το βιβλίο της βιογραφίας του Ν.Κρασαδάκη από τον συγγραφέα-δικηγόρο Δημήτρη Ξυριτάκη. Συντονιστής ήταν ο δημοσιογράφος Αλέκος Ανδρικάκης.

Το βιβλίο «Νικόλαος Κρασαδάκης. Ο βίος, η πολιτεία και το έργο ενός σπουδαίου πολιτικού» του Δημήτρη Ξυριτάκη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΦΙΛΟΠΟΛΙΣ προσφέρθηκε στους παρευρισκόμενους από την κυρία Λυριτζάκη-Τρουμπφ.



Ο άνθρωπος και πολιτικός Νίκος Κρασαδάκης



Ο κ.Καρέλλης στη διάρκεια της ομιλίας του ανέφερε μεταξύ άλλων:

“Η σεμνότητα και η αξιοπρέπεια του Νικολάου Κρασαδάκη όπως τις περιέγραψα αποκτούν ιδιαίτερη σημασία όταν συγκριθούν με τις τερατώδεις επικοινωνιακές επιδόσεις προσώπων που προσπαθούν να αποκτήσουν αφύσικα μεγάλα οφέλη από τη μικρή έως ανύπαρκτη δράση των.

Ήταν ο Νικόλαος Κρασαδάκης ένας πολίτης και ένας πολιτικός που δεν επένδυσε στον φανατισμό και δεν σήμαινε αυτό ότι δεν υποστήριζε με συνέπεια και με το ανάλογο πάθος τις ιδέες του, αλλά ότι αναγνώριζε και στους άλλους να έχουν τις δικές των ιδέες, να είναι διαφορετικοί, κάτι που είναι η προχωρημένη έκφραση της δημοκρατικότητας.

Συνέχεια και περίπου αναγκαία συνέπεια της αποκήρυξης από μέρους του Νικολάου Κρασαδάκη του φανατισμού ήταν και η προσχώρησή του στην φιλοσοφία του συμβιβασμού.

Πρόκειται για τον συμβιβασμό εκείνον που είναι απαραίτητος για να συνοδοιπορήσεις, όταν η συνοδοιπορία είναι η προϋπόθεση για να προχωρήσει ο πολιτικός, εφαρμόζοντας μια πρακτική στην οποία επικρατεί όχι κατʼ ανάγκη η καλύτερη αλλά η δεύτερη λύση, που είναι κατά κανόνα σύνθεση περισσότερων της μιας προτάσεων. Είναι ο συμβιβασμός εκείνος που, όπως παρατηρεί ο Τζων Κένεντι στο κλασικό βιβλίο του “η σκιαγραφία των γενναίων” προχωρούσε μέχρι τις λύσεις, δεν επεχειρείτο, όμως, ποτέ ενάντια στις αρχές”.