Της Αννας Κωνσταντουλάκη

Την τραγική εμπειρία που έζησε γεννώντας ένα νεκρό κοριτσάκι το οποίο παρέλαβε σε δέμα μέσα σ’ ένα μικρό ψυγείο μέσω κούριερ από ιδιωτικό κέντρο των Αθηνών όπου εστάλει για νεκροψία, για να μπορέσει να το κηδέψει με το σύζυγο και την οικογένειά της, περιέγραψε μιλώντας στην “Π” η γυναίκα που περίμενε με χαρά λίγες ημέρες πριν να κρατήσει στην αγκαλιά το πρώτο της μωρό.

Η ίδια είναι αλλοδαπή, ζει και εργάζεται τα τελευταία χρόνια σε οργανισμό του Ηρακλείου και στο παρελθόν είχε συνεργαστεί ως δημοσιογράφος με τους New York Times.

Συγκλονισμένη για τα όσα πέρασε είπε ότι βίωσε έναν εφιάλτη που καμιά άλλη μητέρα δεν πρέπει να ζήσει.

Η εγκυμοσύνη κυλούσε ομαλά και η γυναίκα μπήκε στο μαιευτήριο στις 21 Μαρτίου για να γεννήσει. Οι γονείς της είχαν έρθει στο Ηράκλειο από το εξωτερικό για να βρίσκονται κοντά στην κόρη τους που θα γεννούσε το εγγονάκι τους και όλη η οικογένεια περίμενε με χαρά το νέο μωρό.

Ερωτ: Πότε ενημερωθήκατε ότι το μωρό σας έχει πεθάνει;

Απ: Μπήκα στο χειρουργείο για να γεννήσω και μου έκαναν επισκληρίδιο.

Ενω ετοιμαζόμουν να γεννήσω, ο γιατρός μου είπε ότι το μωρό δεν ήταν ζωντανό και εκείνη τη στιγμή έπαθα ένα φοβερό σοκ.

Μου ζήτησε να περιμένω να γεννήσω με φυσιολογικό τοκετό και απάντησα ότι μου είναι αδύνατον, γνωρίζοντας ότι έχω νεκρό παιδί στην κοιλιά μου.

Προχώρησαν σε ολική νάρκωση και καισαρική για να πάρουν το παιδί.

Εκ των υστέρων έμαθα ότι ήταν πολύ επικίνδυνο το γεγονός ότι μου έκαναν την επισκληρίδιο και καισαρική και είναι φοβερό το ότι δεν έλεγξαν αν το παιδί ζούσε πριν μου κάνουν την επισκληρίδιο. Με έβαλαν να υπογράψω χαρτιά για να γίνει η νάρκωση.

Ερωτ: Στη συνέχεια τι έγινε;

Απ: Πήραν το μωρό και το έστειλαν για νεκροψία σε κέντρο της Αθήνας.

Εγώ έμεινα 5 ημέρες στην κλινική σε άθλια κατάσταση. Ηθελα να πέσω από το μπαλκόνι, όλο αυτό το διάστημα δεν είχα καμιά ψυχολογική υποστήριξη και αυτό ήταν φρικτό.

Οταν το είπα, μου απάντησαν: “Εχουμε ψυχολόγο, γιατί δεν μας το ζητήσατε;”.

Είναι ποτέ δυνατόν; Ημουν σε τραγική κατάσταση βλέποντας στους διαδρόμους τα λουλούδια, τα μπαλόνια για τα άλλα μωρά που γεννήθηκαν γνωρίζοντας ότι το δικό μου παιδί ήταν νεκρό.

Ερωτ: Οταν γεννήθηκε νεκρό το παιδί σας, τι σας είπαν από την κλινική;

Απ: Οτι θα το στείλουν για νεκροψία στην Αθήνα, για να μάθουμε τα ακριβή αίτια του θανάτου ώστε να μην αντιμετωπίσω άλλους κινδύνους σε μελλοντική εγκυμοσύνη.

Ερωτ: Σας ενημερώσαν για το πώς θα έστελναν το παιδί;

Απ: Οχι, απλώς ότι θα το έστελναν. Περιμέναμε 10 ημέρες για να το πάρουμε πίσω για να μπορέσουμε να το κηδέψουμε και δεν μας το έστελναν.

Ερωτ: Γιατί δεν σας το έστελναν;

Απ: Γιατί ήθελαν τα χρήματα μπροστά για να πληρωθεί η κούριερ και το ιδιωτικό κέντρο αν και θα πληρωνόταν λίγες ημέρες αργότερα από την σφαλιστική μας εταιρία.

Μας είπαν από το κέντρο της Αθήνας, “θα μας πάρετε τηλέφωνο να σας δώσω τον λογαριασμό για να μας βάλετε τα χρήματα (1000 ευρώ για την κούριερ και τις εξετάσεις), και να μου πείτε πως θα πάρετε το παιδί. Θα το παραλάβετε εσείς ή να το στείλουν με κούριερ”;

Τρελαθήκαμε. Σαν να ήταν ένα κομμάτι κρέας. Δεν σεβάστηκαν τον θάνατο ενός παιδιού και τον πόνο τον δικό μας.

Αυτό μας έκανε ακόμη πιο χάλια από ό,τι είμαστε.

Αναγκαστήκαμε να ενημερώσουμε τον πρέσβη της χώρας μου για να παρέμβει και να μπορέσουμε να πάρουμε το παιδί για να γίνει η ταφή.

Εμείς νομίζαμε ότι θα το έστελναν μέσω γραφείου τελετών όχι μέσα σε μια άσπρη κούτα που περιείχε ένα ψυγείο με το παιδί μας μέσα!

Μας είπαν μάλιστα να το στείλουν σπίτι μας, αλλά δεν θα το αντέχαμε αυτό και ζητήσαμε να πάει στην κλινική απ’ όπου και το παραλάβαμε.

Εμείς δεν ήταν δυνατόν να ηρεμήσουμε χωρίς να γνωρίζουμε πού είναι το μωρό μας και πότε θα μπορέσουμε να το κηδέψουμε. Να του βάλουμε ένα σταυρό και ένα λουλούδι.