Από το 1983, που επέστρεψε στο τοπικό, αρχίζει η κάμψη του τμήματος παρά τους τοπικούς τίτλους, αφού δεν καταφέρνει να ανέβει είτε στη Βʼ Εθνική είτε στη Γʼ, μέχρι το 1992.

Για εννέα χρόνια βουλόπλεε...

Το 1984-85 κατέκτησε το πρωτάθλημα Κρήτης με προπονητή τον Βαγγέλη Χειλαδάκη, αλλά απέτυχε να ανέβει στη Βʼ Εθνική. Τον τίτλο στην Κρήτη πήρε κερδίζοντας 64-44 τον Κύδωνα σε μπαράζ, έχοντας ως παίκτες τους Κοτρωνάκη, Γκερούση, Χρυσό, Δ. Μαρκάκη, Βοργιά, Γ. Μακράκη, Σταυρακάκη, Τζανάκη, Βλαστό, Χριστοδούλου κ.α. Στα μπαράζ ανόδου έχασε με 59-58 από τη Ρόδο και 95-61 από τη Λέσβο και δεν ανέβηκε στη Βʼ.

Το 1986-87 ως δευτεραθλητής Κρήτης (ο Κύδωνας ήταν πρώτος) με προπονητή τον αείμνηστο Κώστα Διονυσόπουλο, έλαβε μέρος στα μπαράζ ανόδου όμως και πάλι απέτυχε, αφού την άνοδο κέρδισε ο Κύδωνας. Στον Πειραιά (Παπαστράτειο) κέρδισε 77-75 το Κιάτο, 74-62 τον Σπάρτακο, 57-39 το Κιάτο, 68-57 το Σπόρτιγκ αλλά έμεινε εκτός ανόδου (είχε ίδιες νίκες με Κύδωνα), αφού στο πρωτάθλημα Κρήτης είχε χάσει στα Χανιά από τον Κύδωνα με μεγάλη διαφορά. Τότε παίκτες ήταν οι Χριστοδουλάκης, Σταυρακάκης, Βλαστός, Τζανάκης, Κοτρωνάκης, Παπαδάκης, Μακράκης, Πεδιώτης, Βοργιάς, Γιαννουλάκης κ.α.

Μετά από δύο χρόνια (1989-90) με προπονητή τον Λάκη Καράμπελα κατέκτησε τον τίτλο και στα μπαράζ ανόδου, με προπονητή πλέον τον Κώστα Διονυσόπουλο, απέτυχε να ανέλθει στη Γʼ Εθνική, που στο μεταξύ είχε δημιουργηθεί. Δεν τα παρατά όμως.

Το 1991-92 (με Διονυσόπουλο και βοηθό του τον Σταυρακάκη), παίρνει τον τίτλο στην Κρήτη και αήττητος στα μπαράζ ανόδου παίρνει το εισιτήριο για τη Γʼ Εθνική για πρώτη φορά στην ιστορία του. Στην Αταλάντη Λοκρίδας κερδίζει 70-67 την Ελευσίνα, 90-56 την Ερμούπολη και 76-56 τη Χίο, έχοντας στη δύναμή του τους Βνέρη, Χλαπάνη, Κοτρωνάκη, Ψαρά, Χρυσό, Λατζουράκη, Γιαννουλάκη, Παρασκάκη, Σφακιανάκη, Μπαλτζάκη, Πινακουλάκη και Μαστρογιάννη. Εφοροι τότε οι Γιάννης, Αρχέλαος Λεβέντης και Μανώλης Ρουσάκης. Στη Γʼ Εθνική (1992-93) αγωνίζεται με προπονητή τον Χρήστο Δικταπανίδη αλλά με 8 νίκες σε 22 αγώνες υποβιβάζεται ως 11ος.

Αμέσως όμως παίρνει τίτλο (1993-94) στην Κρήτη, κερδίζοντας 3-2 στα πλέι οφς τον ΟΑΧ και ανεβαίνει ξανά (απευθείας) στη Γʼ με Διονυσόπουλο-Σταυρακάκη. 

Το 1995-96 με προπονητή και πάλι τον Γιάννη Σταθόπουλο αγωνίζεται στη Γʼ Εθνική αλλά ήρθε 10ος και υποβιβάστηκε.

Πριν έρθουν τα... εφτά χρόνια φαγούρας (2002-09) που δεν έχει πανηγυρίσει κάποιο τίτλο, ο Εργοτέλης το 1996-97 συγχωνεύεται με τον “Κρόνο” υπό την τεχνική ηγεσία του Σταθόπουλου, που διαδέχτηκε τον Κώστα Περαντωνάκη, κατακτά και πάλι το πρωτάθλημα Κρήτης.

Αγωνίζεται στη Γʼ Εθνική (1997-98) με Σταθόπουλο και στη συνέχεια με Νίκο Τούλη και καταλαμβάνει την 8η θέση, έχοντας πάρει από το “Ηράκλειο”, τους Δόντσιο, Θεοδωρίδη, Πασπαράκη και κάνοντας καλές μεταγραφές όπως Σούλης κ.α. Στην ομάδα παίζουν ακόμα οι Κουμιανάκης, Στεφανάκης, Πέππας, Μακράκης, Μπαλτζάκης, Παπανικολάου κ.α.

Την επόμενη αγωνιστική περίοδο (1998-99) καταφέρνει να ξεπεράσει τα πολλαπλά εσωτερικά του προβλήματα (είχε φύγει ο πρόεδρος του τμήματος κ. Κατσανέβας και παίκτες όπως Λεκάκος, Παπανικολάου), όχι όμως και τον υποβιβασμό. Την τεχνική ηγεσία της ομάδας είχαν την περίοδο εκείνη, αρχικά ο Ηρακλής Σφακιανάκης και στη συνέχεια λόγω στράτευσής του ο Δημήτρης Κασαπίδης.

Στους τίτλους επιστρέφει το 2001-02 με προπονητή τον Μάνο Καρλάφτη και στο τέλος τον Γιάννη Σταθόπουλο και έχοντας παίκτες τους Χισκάκη, Περδίκη, Νησωτάκη, Ζουραράκη, Κοζυράκη, Συντιχάκη, Σ. Καρλάφτη κ.α.

Αγωνίζεται στη Γʼ Εθνική (2002-03) με κόουτς τον Μ. Καρλάφτη (την 3η αγωνιστική τον διαδέχτηκε ο Σταθόπουλος), όμως υποβιβάστηκε έχοντας παίκτες τους Χισκάκη, Βλαχιά, Σ. Καρλάφτη, Περδίκη κ.α.

Αυτή ήταν η τελευταία χρονιά που έπαιξε στη Γʼ Εθνική.